بعْضِ أَصْحَابِ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ دَخَلْتُ إِلَیْهِ فَقَالَ
لا تَسْتَغْنِی شِیعَتُنَا عَنْ أَرْبَعٍ خُمْرَةٍ یُصَلِّی عَلَیْهَا وَ خَاتَمٍ یَتَخَتَّمُ بِهِ وَ سِوَاکٍ یَسْتَاکُ بِهِ وَ سُبْحَةٍ مِنْ طِینِ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِیهَا ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ حَبَّةً مَتَى قَلَبَهَا ذَاکِراً لِلَّهِ کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ حَبَّةٍ أَرْبَعُونَ حَسَنَةً وَ إِذَا قَلَبَهَا سَاهِیاً یَعْبَثُ بِهَا کُتِبَ لَهُ عِشْرُونَ حَسَنَةً.

یکی از اصحاب امام موسی بن جعفر علیه السلام از ایشان روایت نموده که فرمودند:
شیعیان ما از چهار چیز بی‌نیاز نیستند
1. سجاده ای که بر روی آن نماز بخوانند،
2. انگشتری که آن را در انگشت دست بگذارد
3. و مسواکی که با آن مسواک کنند
4. و تسبیحی از تربت قبر امام حسین علیه السلام که در آن سی و سه دانه باشد،‌ هر گاه می گرداند در حالیکه خداوند را ذکر می گوید برایش به هر دانه چهل حسنه نوشته میشود و هر گاه در حالی که ذکر نمیگوید برایش بیست حسنه نوشته میشود.

تهذیب الاحکام/ج6/ص75