به روایت ابن هلال ثقفی، خریت بن راشد ناجی، بعد از جنگ صفین به همراه سی نفر از یارانش، نزد امیر المومنین علیه السلام آمد و گفت: به خدا قسم دیگر از فرمان تو اطاعت نمی‌کنم و پشت سرت نماز نمی‌خوانم و فردا از [بیعت] تو جدا می‌شوم. آنگاه رفت.

فردای آن روز عبد الله بن قعین ازدی به امیر المومنین علیه السلام گفت: من به منزل خریت بن راشد رفتم و دیدم که او همان حرف‌ها را بر ضد شما به اطرافیانش می‌زند. آیا با او برخورد نمی‌کنید؟ امیر المومنین علیه السلام فرمودند: او را رها کن؛ اگر حق را پذیرفت و به سوی من بازگشت، از او می‌پذیرم. عبد الله گفت: ای امیر مومنان چرا اکنون او را نمی‌گیرید تا از او پیمان بگیرید؟ امیر المومنین علیه السلام پاسخ دادند: اگر ما با هر کسی که مورد اتهام است چنین کنیم، زندان‌ها از آن‌ها پر می‌شود و من نمی‌خواهم که به مردم حمله کنیم و آن‌ها را زندانی کنیم و مجازات کنیم تا مجبور شوند از عقیده باطلشان برگردند و به من تمایل یابند.

الغارات، تالیف ابن هلال ثقفی اصفهانی، جلد ۱، صفحه ۳۳۳-۳۳۷، چاپ انتشارات انجمن آثار ملی (قسمتی از روایت طولانی)