محمد بن حسن الصفار (رضوان الله علیه) روایت می‌کند :

اسحق بن عمار قال دخلت على ابى عبد الله عليه السلام اودعه فقال اجلس شبه المغضب ثم قال يا اسحق كانك ترى انا من هذا الخلق اما علمت ان الامام منا بعد الامام يسمع في بطن امه فإذا وضعته امه كتب الله على عضده الايمن وتمت كلمة ربك صدقا وعدلا لا مبدل لكلماته وهو السميع العليم فإذا شب وترعرع نصب له عمود من السماء إلى الارض ينظر به إلى اعمال العباد

اسحاق بن عمار می‌گوید : بر اباعبدالله (علیه‌السلام) داخل شدم تا با ایشان وداع کنم پس به طور غضبناکی به من گفتند:بنشین؛سپس فرمودند: ای اسحاق گویا تو گمان کرده ای من هم مانند این خلق هستم!! آیا نمی‌دانی امام در بطن مادرش صدا را می‌شنود و می‌فهمد و هنگامی که از مادر زاده شود خداوند متعال بر روی بازوی راستش می‌نویسد:

وکلام خدای تو از روی راستی و عدالت به حد کمال رسید و هیچ کس تبدیل و تغییر آن کلمات نتواند کرد و او خدای شنوا و داناست.(سوره انعام ایه 115)
و هنگامی که رشد کند عمودی از نور برایش نصب میشود تا تمام اعمال بندگان را بنگرد.


عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أُوَدِّعُهُ فَقَالَ اِجْلِسْ شِبْهَ اَلْمُغْضَبِ ثُمَّ قَالَ يَا إِسْحَاقُ كَأَنَّكَ تَرَى أَنَا مِنْ هَذَا اَلْخَلْقِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اَلْإِمَامَ مِنَّا بَعْدَ اَلْإِمَامِ يَسْمَعُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ فَإِذَا وَضَعَتْهُ أُمُّهُ كَتَبَ اَللَّهُ عَلَى عَضُدِهِ اَلْأَيْمَنِ« وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلاً لاٰ مُبَدِّلَ لِكَلِمٰاتِهِ وَ هُوَ اَلسَّمِيعُ اَلْعَلِيمُ » فَإِذَا شَبَّ وَ تَرَعْرَعَ نُصِبَ لَهُ عَمُودٌ مِنَ اَلسَّمَاءِ إِلَى اَلْأَرْضِ يَنْظُرُ بِهِ إِلَى أَعْمَالِ اَلْعِبَادِ .
بصائر الدرجات،تألیف صفار القمی،جلد ۲،صفحه ۳۳۲
بحار الأنوار  ج۲۵ ص۴۰
 
مشابه این روایت را نیز محمد بن مروان از امام صادق علیه السلام نقل می کند
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّ اَلْإِمَامَ يَسْمَعُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ فَإِذَا وُلِدَ خُطَّ بَيْنَ كَتِفَيْهِ« وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلاً لاٰ مُبَدِّلَ لِكَلِمٰاتِهِ » فَإِذَا صَارَ اَلْأَمْرُ إِلَيْهِ جَعَلَ اَللَّهُ لَهُ عَمُوداً مِنْ نُورٍ يُبْصِرُ بِهِ مَا يَعْمَلُ بِهِ أَهْلُ كُلِّ بَلْدَةٍ.

محمد بن مروان گويد: از امام صادق (عليه السّلام) شنيدم مى فرمود:به راستى امام در شكم مادر مى‌شنود و چون متولد شود ميان دو كتفش نوشته شود:«و به كمال رسيد كلمۀ پروردگارت به راستى و عدالت تبديل‌كننده‌اى براى كلماتش نيست و او است شنوا و دانا»و چون امر امامت بدو رسد،خدا برايش عمودى از نور بسازد كه به وسيلۀ آن هر چه در هر شهرى بكنند ببيند.
بصائر الدرجات  ج۱ ص۴۳۷
الکافي  ج۱ ص۳۸۷
الوافي  ج۳ ص۶۸۸
تفسیر البرهان  ج۲ ص۴۷۲

نوشتن دیدگاه