سماعه می گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مي فرمود: شما را چه مى‌شود كه پيغمبر صلّى اللّٰه عليه و آله را ناخوش و اندوهگين مي كنيد؟
مردى گفت: ما او را ناخوش مي كنيم؟!!
فرمود: مگر نمي دانيد كه اعمال شما بر آن حضرت عرضه مى‌شود و چون گناهى در آن بيند، اندوهگينش مي كند؟ پس نسبت به پيغمبر صلی الله علیه و اله بدى نكنيد و او را (با عبادات و طاعات خويش) مسرور سازيد.(1)
با مطالعه اين روايت سوال های زیادی به ذهن می رسد مانند این که :
آیا اعمال بندگان فقط به پیامبر صلی الله علیه و اله عرضه می شود و یا بر اوصیاء ایشان نیز عرضه می شود ؟
آیا اعمال بندگان در زمان حیات پیامبر صلی الله علیه و اله نیز بر ایشان عرضه می شد ؟
چه دلیل قرانی بر این مطلب وجود دارد ؟
و ...
جواب تمام این پرسش ها در کلام امام رضا علیه السلام پاسخ داده می شود .
عبدالله بن ابان می‌گوید؛
به إمام رضا (صلوات الله علیه) عرض کردم:
برای من و خانواده‌ام دعا بفرمایید.
حضرت فرمودند: مگر دعا نمی‌کنم؟! به خدا قسم أعمال شما هر روز و شب بر من عرضه می‌شود.
راوی می‌گوید از کلام إمام علیه السّلام بسیار متعجّب شدم،
حضرت فرمود آیا کتاب خدا را نمی‌خوانی که می‌فرماید:
بگو عمل کنید، که خداوند و پیامبرش و مؤمنان عمل شما را خواهند دید. (سوره توبه ايه 105)(2)
پس مراقب باشيم با اعمال و رفتارمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را نرنجانیم تا در مقابل حضرتش سرافکنده نباشیم
1- عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: مَا لَكُمْ تَسُوءُونَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ رَجُلٌ كَيْفَ نَسُوؤُهُ فَقَالَ أَ مَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَيْهِ فَإِذَا رَأَى فِيهَا مَعْصِيَةً سَاءَهُ ذَلِكَ فَلاَ تَسُوءُوا رَسُولَ اَللَّهِ وَ سُرُّوهُ .
الکافي ج۱ ص۲۱۹ و الوافي ج۳ ص۵۴۵ و وسائل الشیعة ج۱۶ ص۱۰۷
2- عنْ عَبْدِالله بْنِ أَبَانٍ الزَّیَّاتِ قَالَ:
قُلْتُ لِلرِّضَا علیه‌السّلام: ادْعُ الله لِی وَلِأَهْلِ بَیْتِی.
قالَ علیه‌السلام: «أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ؟!
وَالله إِنَّ أَعْمَالَکُمْ لَتُعْرَضُ عَلَیَّ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَلَیْلَةٍ.
فَاسْتَعْظَمْتُ ذَلِك.
فقَالَ: أَ مَا تَقْرَأُ کِتَابَ الله قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی الله عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ». سورة التوبه : 105
الکافي ج۱ ص۲۱۹
تأويل الآيات ج۱ ص۲۱۳
وسائل الشیعة ج۱۶ ص۱۰۸
بحارالأنوار ج۲۳، ص۳۴۷، ح۲۸