ابن عثیمین چهره سرشناس وهابی، پیرامون برخی از اعمال و رفتار صحابه چنین می نویسد:
ولا شک أنه حصل من بعضهم سرقة وشرب خمر وقذف وزنى بإحصان وزنى بغیر إحصان، لکن کل هذه الأشیاء تکون مغمورة فی جنب فضائل القوم ومحاسنهم، وبعضها أقیم فیه الحدود، فیکون کفارة.(1)
شکی در این نیست که گروهی از صحابه سرقت کرده و شرب خمر کرده و قذف کرده و زنای محصنه و غیر محصنه انجام دادند ولی تمامی این اعمال در کنار فضایل و محاسن ایشان پنهان بوده و بر برخی از ایشان نیز حد جاری شد که به مثابه کفاره آنها می باشد.
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
امام كاظم عليه السلام می فرماید : خداوند را بر مردمان دو حجت است: حجتى بيرونى و حجتى درونى. حجت بيرونى همان فرستادگان و پيامبران و امامان عليهم السلام هستند و حجت درونى همان خردها. (2)
اين جاهل وهابی اقرار می کند که بسیاری از صحابه سرقت می کردند ؛
شرب خمر می کردند؛
زنای محصنه (3) انجام می دادند که در شریعت اسلامی، مجازات زنای مُحصنه با شخص عاقل و بالغ، سنگسار است ؛
به یکدیگر تهمت زنا و لواط می زدند ؛
ظاهرا هیچ گناه کبیره ای نبوده که ایشان در انجام ان کوتاهی کنند ؛ با تمام این احوال این جاهلان در لباس عالمان اسلامی معتقدند که صحابه جملگی عادل بوده اند و حدیثی از پیامبر صلی الله علیه واله جعل کرده اند که فرموده اند : «اصحابی کالنجوم، بایهم اقتدیتم اهتدیتم» یعنی اصحاب من مانند ستاره ها هستند به هر کدام ایشان که اقتدا کنید هدایت می شوید.
چگونه ممکن است که مرتکب چنین کبائری عادل باشند . اصلا تعریف عدالت چیست ؟
کسی که هم حق الناس بر ذمه او باشد و هم حق الله و مرتکب بزرگترین گناهان شود باز هم عادل است ؟ (4)
یا این گناهان انسان را از عدالت خارج می کند ؟
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
می دانیم کسی که عادل نباشد نمی شود در نماز جماعت به او اقتدا کرد ، چه رسد به اینکه مسلمان عقائدش را از او بگیرد و پیرو او باشد .
این به اصطلاح علما که پیرو سلف خود هستند ؛ ولی مردمی که به ایشان اقتدا می کنند چه توجیهی برای ان دارند . مگر خداوند به انسان عقل نداده و ان را حجت بر خلق نیافریده است .
رسول خدا(صلی الله علیه و اله) می‌فرماید: خدا چیزى را براى بندگان بهتر و برتر از عقل قسمت ننموده، پس از این رو خواب عاقل برتر از شب بیدارى جاهل و نادان است، و افطار و خوردن و آشامیدن عاقل بهتر از روزه داشتن جاهل، و ماندن عاقل (در شهر خود) برتر از مسافرت جاهل است. و خداوند پیامبری را نفرستاده، مگر اینکه عقل (مردم) را کامل گرداند.(5)
وقتی کسی از حجت باطنه که عقل است استفاده نکند و پیرو هر ولیجه ای شود ، دیگر نیازی به وسوسه شیطان ندارد و خود بدون افسار شیطان به سمت تباهی و گمراهی پیش می رود .
امام باقر علیه السلام در این باره می فرماید : شيطان موكل بر شيعيان ما است ولى ساير مردم نفس خودشان براى گمراهى آنها كافى است.
الهى آن که را عقل دادى پس چه ندادى؟ و آن که را عقل ندادى پس چه دادى
1-مجموع فتاوى ورسائل فضیلة الشیخ محمد بن صالح العثیمین،ج8 ، ص 623 و شرح العقیده الواسطیه ، ج 2، ص 292
2-الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنَّ للّه ِِ عَلَى النّاسِ حُجَّتَينِ : حُجَّةً ظاهِرَةً ، و حُجَّةً باطِنَةً ، فأمّا الظّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ و الأنبِياءُ و الأئمَّةُ عليهم السلام ، و أمّا الباطِنَةُ فَالعُقولُ . الکافي ج۱ ص۱۳
3-در فقه، به زنای مرد یا زن همسردار، «زنای مُحصَنه» می‌گویند. شهید اول، اللمعةالدمشقیه، ۱۴۱۰ق، ص۲۵۴.
4-عدالت کیفیتی نفسانی یا ملکه‌ای در انسان است که او را بر ملازمت تقوا (یا تقوا و مروّت) برمی‌انگیزاند. این قول به مشهور متأخران، بلکه مشهور فقیهان نسبت داده شده است . رسائل الشهید الثانی، ج۱، ص۶۳؛ الحدائق الناضرة، ج۱۰، ص۱۳
عدالت با ارتکاب گناه کبیره یا اصرار بر گناه صغیره بدون توبه تحقق نمی‌یابد و یا در فرض عادل بودن پیش از ارتکاب، با ارتکاب آنها از بین می‌رود . جواهر الکلام، ج۴۱، ص۲۶
5-«مَا قَسَمَ اللَّهُ لِلْعِبَادِ شَیْئاً أَفْضَلَ مِنَ الْعَقْلِ فَنَوْمُ الْعَاقِلِ أَفْضَلُ مِنْ سَهَرِ الْجَاهِلِ وَ إِفْطَارُ الْعَاقِلِ أَفْضَلُ مِنْ صَوْمِ الْجَاهِلِ وَ إِقَامَةُ الْعَاقِلِ أَفْضَلُ مِنْ شُخُوصِ الْجَاهِلِ وَ لَا بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا وَ لَا نَبِیّاً حَتَّى یَسْتَکْمِلَ الْعَقْل» برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 1، ص 193، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.
6-قال الامام الباقر علیه السلام: وَ الشَّيْطَانَ مُوَكَّلٌ بِشِيعَتِنَا لِأَنَّ سَائِرَ النَّاسِ قَدْ كَفَوْهُ أَنْفُسَهُم. الكافي (ط - الإسلامية)ج۳ ص۱۶۲
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید