دکتر پرویز رجبی می‌نویسد:
«... در حقوق ساسانی به قانون شگفت انگیز دیگری برمی‌خوریم: شوهر می‌توانست زن خود را به مرد دیگری که بی تقصیر نیازمند شده بود، برای استفاده از خدمات، بسپارد. برای این منظور رضایت زن شرط نبود .این عمل امری خیر پنداشته می‌شد و رضایت زن شرط نبود. در این صورت شوهر دوم حق دخل و تصرف در اموال زن را نداشت و کودکان برآمده از او از آنِ شوهر نخست بود. این عمل با انعقاد پیمانی رسمی انجام می‌پذیرفت و شوهر دوم نگهداری از زن را به عهده می‌گرفت .»
رجبی،پرویز، هزاره های گمشده (اهورامزدا،زرتشت و اوستا) ،ج1،ص 459، ناشر : انتشارات توس، چاپ اول: پاییز 1380 ش
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
