خطیب بغدادی، احمد بن علی بن ثابت، محدّث و مورخ مشهور قرن پنجم و مؤلف تاریخ بغداد روایتی از ابن عباس نقل می کند :
ابن‌عباس گفت: من و پدرم (عباس بن عبدالمطلب) در حضور رسول خدا(صلی الله علیه و اله) شرفياب بوديم، در اين هنگام علي بن ابي‌طالب وارد شد و سلام داد. پيامبر(صلی الله علیه و اله) بعد از جواب سلام با چهره‌اي گشاده درحالي‌كه خوشحال به نظر مي‌رسيد برخاست؛ او را در بغل گرفت و پيشاني‌اش را بوسه داد و او را در طرف راست خود نشانيد.

عباس (كه ناظر جريان بود) گفت: اي رسول خدا! آيا او را دوست مي‌داري؟

رسول خدا(ص) فرمود: «عموجان! به خدا سوگند خدا او را از من بيشتر دوست دارد؛ خداوند نسل هر پيامبري را از پشت همان پيامبر قرار داد و نسل مرا در صلب اين شخص نهاده است».

قَالَ ابْنُ عَبَّاس: كُنْتُ أَنَا وَأَبِيَ الْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ الْـمُطَلِّبِ جَالِسَيْنِ عِنْدَ رَسُولِ اللهِ(ص) إِذْ دَخَلَ عَليُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فَسَلَّمَ فَرَدَّ عَلَيْهِ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی ‌الله ‌عليه ‌وآله ـ وَبَشَّرَ بِهِ وَقامَ إِلَيْهِ وَاعْتَنَقَهُ وَقَبَّلَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَأَجْلَسَهُ عَنْ يِمِينِهِ.

فَقالَ الْعَبّاسُ: يَا رَسُولَ اللهِ!‌ أَتُـحِبُّ هَذَا؟

فَقَالَ النَّبِيُّ(صلی الله علیه و اله):

«يَا عَمَّ رَسُولِ اللهِ! وَاللهِ لله أَشَدُّ حُبّاً لَهُ مِنِّي، إِنَّ اللهَ جَعَلَ ذُرِيَّةَ كُلِّ نَبِيٍّ فِي صُلْبِهِ وَجَعَلَ ذُريَّتِي فِي ‌صُلْبِ هَذَا».

خطيب بغدادی، تاريخ بغداد، ج1، ص333.