جان ناقابل من باد به قربان علی
همه عالم به فدای لب خندان علی
مالک و قنبر و سلمان و ابوذر بودند
همه دیوانه ی سیمای درخشان علی
ابر و باد و مه و خورشید،تمام افلاک
همگی جان به کف وگوش به فرمان علی
روزگاریست سرسفره ی مولا هستم
پدرم داده مرا لقمه ای ازنان علی
هرکجاهم گره کور به کارم افتاد
درهمان لحظه زدم دست به دامان علی
مطمئنم که جنان ،نیست دل انگیز تر از
حرم و گنبد و گلدسته و ایوان علی
"ای نسیم سحرآرامگه یار کجاست"
حرم حضرت عباس و حسین جان علی
ابوذر رییس میرزایی بهار