به نقل از جابر ـ: امام باقر عليه السلام فرمود :
«هنگامى كه دختر يزدگِرد را بر عُمَر ، وارد كردند ، دوشيزگان مدينه براى تماشايش آمدند و مسجد [ پيامبر صلى الله عليه و آله ] از نور ورودش روشن شد .
چون عمر بر او نگريست ،
[آن بانو ]صورت خود را پوشاند و گفت : اُف به روزگار هرمز باد !
عمر گفت : آيا به من دشنام مى دهد؟ و قصد [تنبيه] او را كرد .
امير مؤمنان ، على عليه السلام ، به او فرمود : تو چنين حقّى ندارى . او را در گزينش مردى از مسلمانان ، آزاد بگذار و او را سهم غنيمتىِ همان مردى قرار ده كه برگزيده است .
آن دختر آمد تا دستش را بر سر حسين عليه السلام گذاشت .
امير مؤمنان ، على عليه السلام ، به او فرمود : نام تو چيست؟ .
گفت : جهان شاه .
امير مؤمنان عليه السلام به او فرمود : بلكه شهربانو .
سپس به حسين عليه السلام فرمود :
اى ابو عبد اللّه ! همانا او برايت بهترينِ زمينيان را به دنيا مى آورد .
او على بن الحسين (امام زين العابدين عليه السلام ) را به دنيا آورد . از اين رو ، به على بن الحسين عليه السلام ، فرزند دو سلسله برگزيده مى گفتند :
برگزيده عرب ، هاشم ، و برگزيده غير عرب ، فارْس» .
و حكايت شده كه ابو الأسود دُئَلى در اين باره ، سروده است :

و إن غلاما بين كسرى و هاشم‌
لأكرم من نيطت عليه التمائم

{و بى گمان ، پسرى ميان كسرا و هاشم گرامى ترين كسى است كه حِرزها را بر گردنش آويخته اند . }

الكافى: ج1/ص 466