آیا می دانید چرا گاهی نماز اهل بدعت وگمراهی با خشوع و بکاء همراه است ؟

(زمان خواندن: 2 - 4 دقیقه)

برای خیلی ها این سوال پیش می آید که گاهی در نماز و عبادت اهل خلافت و بدعت چنان حال خشوع و بکائی مشاهده می شود که حتی خیلی از متدینین این حال را درک نکرده اند . اگر اینها اهل باطل هستند چگونه به این حال معنوی می رسند ؟
جواب این سوال را در حدیثی که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله نقل شده است می یابیم  :
قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : مَنْ عَمِلَ فِي بِدْعَةٍ خَلاَّهُ اَلشَّيْطَانُ وَ اَلْعِبَادَةَ وَ أَلْقَى عَلَيْهِ اَلْخُشُوعَ وَ اَلْبُكَاءَ.
هرکس عملش براساس بدعت باشد شیطان مانع عبادت او نشده و او را به خشوع و گریه وا میدارد!
بحار الأنوار  ج۶۹ ص۲۱۶
مشابه اين حدیث را در روایتی که امیرالمومنین علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله نقل فرموده اند نیز می یابیم.
امیرمومنان علی علیه السلام می فرمایند :
يَا كُمَيْلُ اُنْجُ بِوَلاَيَتِنَا مِنْ أَنْ يَشْرَكَكَ فِي مَالِكَ وَ وُلْدِكَ كَمَا أُمِرَ –
 يَا كُمَيْلُ لاَ تَغْتَرَّ بِأَقْوَامٍ يُصَلُّونَ فَيُطِيلُونَ وَ يَصُومُونَ فَيُدَاوِمُونَ وَ يَتَصَدَّقُونَ فَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مَوْقُوفُونَ -
يَا كُمَيْلُ أُقْسِمُ بِاللَّهِ لَسَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ إِنَّ اَلشَّيْطَانَ إِذَا حَمَلَ قَوْماً عَلَى اَلْفَوَاحِشِ مِثْلِ اَلزِّنَى وَ شُرْبِ اَلْخَمْرِ وَ اَلرِّبَا وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ مِنَ اَلْخَنَى وَ اَلْمَأْثَمِ حَبَّبَ إِلَيْهِمُ اَلْعِبَادَةَ اَلشَّدِيدَةَ وَ اَلْخُشُوعَ وَ اَلرُّكُوعَ وَ اَلْخُضُوعَ وَ اَلسُّجُودَ ثُمَّ حَمَلَهُمْ عَلَى وَلاَيَةِ اَلْأَئِمَّةِ اَلَّذِينَ يَدْعُونَ إِلَى اَلنَّارِ وَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ لاَ يُنْصَرُونَ
اى كميل! با دوستى ما از اينكه [ شیطان] با تو در مال و فرزندت شريك شود ، نجات پيدا كن
اى كميل! طول نماز و روزه و صدقه‌ى مردم ترا فريب ندهد پس گمان مى‌كنى آنان پرسيده مى‌شوند سواى دوستى ما؟
اى كميل! شنيدم كه رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلم مي فرمود:كه شيطان هر گاه مردم را وادار به زنا و شراب خوردن و ربا و مانند اينها از گناه و فحشاء ايشان را به عبادت و فروتنى و ركوع و سجود مايل مي كند بعد وامى‌دارد آنان را به دوستى پيشوايانى كه به آتش دعوت مي كنند و روز قيامت يارى نمى‌شوند.
بشارة المصطفی (ص)  ج۱ ص۲۴
بحار الأنوار  ج۷۴ ص۲۶۶