از امام محمد تقى(عليه السّلام)،كه شنيدم پدرم مى‌فرمود كه: شنيدم پدرم موسى بن جعفر مى‌فرمود كه:عمرو بن عبيد خدمت امام صادق(عليه السّلام)رسيد،و چون سلام كرد و نشست،اين آيه را خواند(32 سوره نجم):«آن كسانى كه كناره مى‌كنند از گناهان كبيره و از هرزگيها» سپس دم بست،
پس امام صادق(عليه السّلام)به او فرمود:چه تو را خاموش كرد؟
گفت:من مى‌خواهم گناهان كبيره را از روى قرآنِ خدا عز و جل بشناسم،
امام فرمود:آرى،اى عمرو.
1- بزرگ‌ترين گناهان كبيره:شرك به خدا است،
خدا مى‌فرمايد(72 سوره مائده):«هر كه به خدا شرك آورد خدا بهشت را بر او حرام كرده است».
2- و پس از آن نوميدى از رحمت خدا است،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(78 سوره يوسف):
«به راستى كه نوميد نشود از رحمت خدا جز مردمى كه كافر باشند».
3- و سپس ايمنى از مكر و عقوبت خداوند،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(99 سوره اعراف):«ايمن نشود از مكر خدا جز مردمى زيانكار».
4- و از آنها است عقوق و ناسپاسى حق پدر و مادر،زيرا خدا سبحانه،عاقّ را جبّار و شقى مقرر ساخته است(اشاره است به قول خدا تعالى در حكايت از عيسى عليه السّلام(32 سوره مريم):«و نيكى به مادرم و خدا مرا جبّار و شقى نساخته است».
5- و قتل نفسى كه خدا او را محترم ساخته،جز به قانونِ حق الهى،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(93 سوره نساء): «[هر كس بكشد مؤمنى را عمداً]سزاى او دوزخ است و در آن جاويد بماند [و خدا بر او خشم كند و او را لعنت كند و براى او عذابى بزرگ فراهم سازدو ظاهر آيه اين است كه تعمّد در برابر خطا است كه در آيۀ قبل حكم آن را بيان كرده است]».
6- و متّهم كردن زنِ پارسا به زنا،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(23 سوره نور):«[به راستى آنها كه نسبت دهند زنانِ عفيف مؤمنه را به زنا]لعنت شوند در دنيا و آخرت و براى آنها است عذاب بزرگى».
7- و خوردن مال يتيم،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(10 سوره نساء):«آن كسانى كه مال يتيمان را به ناحق و از ستم مى‌خورند (مقصود:هر گونه تصرّف ناروا است)همانا شكمهاى خود را پر از آتش مى‌كنند و محققاً به دوزخ آتش مى‌گيرند و شعله‌ور مى‌شوند».
8- و فرار از جبهۀ جهاد،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(16 سوره انفال):«هر كه در روز نبرد،پشت بدانها(يعنى دشمنان اسلام)دهد جز براى اينكه به قصد تغيير وضع جنگ باشد يا براى پيوستن به دسته ديگر از جنگجويان اسلامى و كمك به آنها باشد محققاً به خشم خدا گرفتار شده و جاى او دوزخ است و چه بد سرانجامى است».
9- و خوردن ربا،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(277 سوره بقره):«آن كسانى كه مى‌خورند ربا را بر نمى‌خيزند جز چنانچه از جا برخيزد آن كسى كه شيطان او را با مس خود مخبط و ديوانه كرده است».
10- و سحر و جادو،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(102 سوره بقره):«[و پيروى كردند آنچه شياطين در ملك سليمان تلاوت مى‌كردند سليمان كفر نورزيد ولى شياطين كفر ورزيدند و به مردم سحر و جادو را آموختند و آنچه را كه بر آن دو فرشته به نام هاروت و ماروت نازل شد و به كسى نياموختند تا به او گفتند همانا ما آزمايش هستيم مبادا كافر شوى و از آنها آموختند آنچه را كه به وسيلۀ آن ميان مرد و همسرش جدائى مى‌انداختند و آنها به احدى زيان رسان نبودند به وسيلۀ آن جز به اذن خدا و مى‌آموختندآنچه را بدانها زيان مى‌زد و سودشان نمى‌داد]و به حقيقت دانستند هر آن كس كه خريدار سحر و جادو است در آخرت بهره‌اى ندارد».
11- زنا كردن است،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(69 سوره فرقان):«[و آن كسانى كه نمى‌خوانند با خدا معبود ديگرى را و نمى‌كشند كسى را كه خدا حرام كرده جز به حق و زنا نمى‌كنند]و هر كه اين كار كند سزاى گناهِ خود بيند عذابش در قيامت دو چندان باشد و به خوارى در آن عذاب جاويدان بماند».
12- سوگندِ دروغ در راه نابكارى و تبهكارى،زيرا خدا عز و جل فرمايد(77 سوره آل عمران):«آنها كه بفروشند پيمان با خدا و سوگندهاى خود را به بهاى اندكى آنان را در سراى ديگر بهره‌اى نيست».
13- غلول،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(161 سوره آل عمران):«هر كه از غنيمت دزدى كند روز قيامت او را با آنچه دزديده به عرصۀ محشر آورند».
14- منع زكاةِ واجب،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(35 سوره توبه):«[آيا كسانى كه گرويديد به راستى بسيارى از احبار(يهود) و رهبانان(نصارى)هر آينه مى‌خورند مال مردم را به مفت و باز مى‌دارند از راه خدا و آن كسانى كه گنج مى‌كنند طلا و نقره را و در راه خدا آن را خرج نمى‌كنند به آنها مژدۀ عذابى دردناك بده روزى باشد كه آنها را در آتشِ دوزخ تافته كنند]و به آنها پيشانى و پهلو و پشت آنان را داغ كنند[و به آنها گويند اين است كه براى خود گنج كرديد پس بچشيد عذابى را كه خود براى خود گنج و آماده ساختيد».
15 و 16- گواهى به ناحق و كتمانِ گواهى به حق،زيرا خدا مى‌فرمايد(283 سوره بقره):«هر كه كتمان كند آن گواهى را راستش اين است كه دلش گنهكار است».
17- شرب خمر،زيرا خداوند از آن نهى كرده چنانچه از پرستش بتها نهى كرده.
18 و 19- ترك نماز عمداً يا ترك آنچه خدا فرض كرده است(براى نماز)زيرا رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)فرمود:هر كه عمداً نماز را ترك كند،از تعهّد خدا و تعهّد رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)بى‌زار است.
20 و 21- عهدشكنى و قطع رحم،زيرا خدا عز و جل مى‌فرمايد(25 سوره رعد):«[آن كسانى كه پيمانِ خدا را پس از بستن آن مى‌شكنند و قطع رحم مى‌كنند آنچه خدا به وصل آن فرمان داده است و در زمين فساد مى‌كنند]آنانند كه براى آنها است لعنت و براى آنها است بدى خانۀ آخرت». گويد:عمرو از خانۀ امام(عليه السّلام)بيرون آمد و شيون به گريۀ بلند داشت و مى‌گفت:هلاك است هر كه به رأى خود فتوى دهد و با شما در علم و فضل منازعه كند.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اَلْعَظِيمِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْحَسَنِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو جَعْفَرٍ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ قَالَ سَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ سَمِعْتُ أَبِي مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ يَقُولُ:
دَخَلَ عَمْرُو بْنُ عُبَيْدٍ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَلَمَّا سَلَّمَ وَ جَلَسَ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ:
«اَلَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبٰائِرَ اَلْإِثْمِ وَ اَلْفَوٰاحِشَ » ثُمَّ أَمْسَكَ
فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَا أَسْكَتَكَ
قَالَ أُحِبُّ أَنْ أَعْرِفَ اَلْكَبَائِرَ مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
فَقَالَ نَعَمْ يَا عَمْرُو أَكْبَرُ اَلْكَبَائِرِ
اَلْإِشْرَاكُ بِاللَّهِ يَقُولُ اَللَّهُ وَ «مَنْ يُشْرِكْ بِاللّٰهِ فَقَدْ حَرَّمَ اَللّٰهُ عَلَيْهِ اَلْجَنَّةَ »
وَ بَعْدَهُ اَلْإِيَاسُ مِنْ رَوْحِ اَللَّهِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: «إِنَّهُ لاٰ يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اَللّٰهِ إِلاَّ اَلْقَوْمُ اَلْكٰافِرُونَ »
ثُمَّ اَلْأَمْنُ لِمَكْرِ اَللَّهِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«فَلاٰ يَأْمَنُ مَكْرَ اَللّٰهِ إِلاَّ اَلْقَوْمُ اَلْخٰاسِرُونَ »
وَ مِنْهَا عُقُوقُ اَلْوَالِدَيْنِ لِأَنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ اَلْعَاقَّ
«جَبّٰاراً شَقِيًّا »
وَ قَتْلُ اَلنَّفْسِ
«اَلَّتِي حَرَّمَ اَللّٰهُ إِلاّٰ بِالْحَقِّ» لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: «فَجَزٰاؤُهُ جَهَنَّمُ خٰالِداً فِيهٰا » إِلَى آخِرِ اَلْآيَةِ
وَ قَذْفُ اَلْمُحْصَنَةِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«لُعِنُوا فِي اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ عَظِيمٌ »
وَ أَكْلُ مَالِ اَلْيَتِيمِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ
«إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً »
وَ اَلْفِرَارُ مِنَ اَلزَّحْفِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«وَ مَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاّٰ مُتَحَرِّفاً لِقِتٰالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بٰاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ مَأْوٰاهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ اَلْمَصِيرُ »
وَ أَكْلُ اَلرِّبَا لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«اَلَّذِينَ يَأْكُلُونَ اَلرِّبٰا لاٰ يَقُومُونَ إِلاّٰ كَمٰا يَقُومُ اَلَّذِي يَتَخَبَّطُهُ اَلشَّيْطٰانُ مِنَ اَلْمَسِّ »
وَ اَلسِّحْرُ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ
«وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اِشْتَرٰاهُ مٰا لَهُ فِي اَلْآخِرَةِ مِنْ خَلاٰقٍ »
وَ اَلزِّنَا لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«وَ مَنْ يَفْعَلْ ذٰلِكَ يَلْقَ أَثٰاماً `يُضٰاعَفْ لَهُ اَلْعَذٰابُ يَوْمَ اَلْقِيٰامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهٰاناً »
وَ اَلْيَمِينُ اَلْغَمُوسُ اَلْفَاجِرَةُ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«اَلَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اَللّٰهِ وَ أَيْمٰانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلاً أُولٰئِكَ لاٰ خَلاٰقَ لَهُمْ فِي اَلْآخِرَةِ »
وَ اَلْغُلُولُ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِمٰا غَلَّ يَوْمَ اَلْقِيٰامَةِ »
وَ مَنْعُ اَلزَّكَاةِ اَلْمَفْرُوضَةِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ
«فَتُكْوىٰ بِهٰا جِبٰاهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ »
وَ شَهَادَةُ اَلزُّورِ وَ كِتْمَانُ اَلشَّهَادَةِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ
«وَ مَنْ يَكْتُمْهٰا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ »
وَ شُرْبُ اَلْخَمْرِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَهَى عَنْهَا كَمَا نَهَى عَنْ عِبَادَةِ اَلْأَوْثَانِ وَ تَرْكُ اَلصَّلاَةِ مُتَعَمِّداً أَوْ شَيْئاً مِمَّا فَرَضَ اَللَّهُ لِأَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ مَنْ تَرَكَ اَلصَّلاَةَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ بَرِئَ مِنْ ذِمَّةِ اَللَّهِ وَ ذِمَّةِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
وَ نَقْضُ اَلْعَهْدِ وَ قَطِيعَةُ اَلرَّحِمِ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:
«أُولٰئِكَ لَهُمُ اَللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ اَلدّٰارِ »
قَالَ فَخَرَجَ عَمْرٌو وَ لَهُ صُرَاخٌ مِنْ بُكَائِهِ وَ هُوَ يَقُولُ هَلَكَ مَنْ قَالَ بِرَأْيِهِ و نَازَعَكُمْ فِي اَلْفَضْلِ وَ اَلْعِلْمِ .
الکافي ج۲ ص۲۸۵
من لا یحضره الفقیه ج۳ ص۵۶۳
وسائل الشیعة ج۱۵ ص۳۱۸
