در روایتی از حضرت امام صادق علیه السلام چنین نقل شده است:
نظَرَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله إلَى الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام و هُوَ مُقبِلٌ، فَأَجلَسَهُ في حِجرِهِ،
و قالَ: إنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ حَرارَةً في قُلوبِ المُؤمِنينَ لا تَبرُدُ أبَداً.
ثمَّ قالَ عليه السلام: بِأَبي قَتيلُ كُلِّ عَبرَةٍ،
قيلَ: و ما قَتيلُ كُلِّ عَبرَةٍ يَا ابنَ رَسولِ اللَّهِ؟
قالَ: لا يَذكُرُهُ مُؤمِنٌ إلّا بَكى.
مستدرك الوسائل ج۱۰ ص۳۱۸
پیامبر (صلی الله علیه و اله ) به حسین بن علی (علیهماالسلام) نگریست در حالی که روی به سویش آورده بود پس او را در دامانش نشاند و گفت:
برای کشته شدن حسین، حرارتی در قلب های مؤمنان است که هیچ وقت سرد نمی شود.
سپس امام صادق علیه السلام گفت:
پدرم به فدای کشته اشک ها!
گفته شد: ای فرزند رسول خدا! کشته اشک ها! چه معنایی دارد؟!
امام علیه السلام پاسخ داد:
هیچ مؤمنی او را یاد نکند مگر آنکه برایش بگرید.
