در کتاب أنساب الأشراف از أبي وائل اینگونه نقل شده است:

همراه مسروق در سلسله بودیم که کشتی هایی از بت ها و مجسمه ها از کنارمان عبور کرد.
سوال کردیم اینها چیست؟
گفتند : بت هایی است که معاویه برای فروش به هند می‌فرستد.
مسروق با ديدن اين محموله گفت: به خدا سوگند، اگر مطمئن بودم كه معاويه مرا نمى كشد، اين محموله را غرق مى كردم، امّا از اين مى ترسم كه مرا شكنجه دهد و گمراهم نمايد.
 به خدا سوگند، نمى دانم معاويه چگونه انسانى است؟! انسانى كه شيطان، كارهاى زشتش را براى او زيبا جلوه داده، يا انسانى كه از آخرت نا اميد گشته و به كامجويى در دنيا مى پردازد؟!

عنِ الْأَعْمَشِ ، عَنْ أَبِي وَائِلٍ قَالَ: كنت مع مسروق بالسلسلة فمرت به سفائن فيها أصنام من صفر تماثيل الرجال، فسألهم عنها فقالوا: بعث بها مُعَاوِيَة إلى أرض السند والهند تباع له، فَقَالَ مسروق: لو أعلم أنّهم يقتلونني لغرّقتها، ولكني أخاف أن يعذبوني ثم يفتنوني، واللَّه ما أدري أي الرجلين مُعَاوِيَة، أرجل قد يئس من الآخرة فهو يتمتع من الدنيا أم رجل زين له سوء عمله

«أنساب الأشراف للبلاذري» (5/ 130)