معاویه مثل همه خلفاۍ اهل تسنن، سلطه خود را مدیون سیاستِ «ترویع وتطمیع» یا همان «زر و زور» بود؛
وۍ براۍ بیعت خود وفرزندش با اعطاۍ رشوه هاۍ ڪلان به طمعڪارانۍ ڪه مثل خودش مشرب نفاق دارند،بیعت میگرفت وسرانجام به خلیفه پنجم اهلسنت تبدیل شد!
رشوه معاویه به ابوموسۍ اشعرۍ!
آن منافقِ اشعری جایگاهۍ نداشت،ولی با این وجود بنگرید که معاویه برای بیعت وۍ حاضر بود چه خرجۍ ڪند:
ابوموسی اشعری می گوید معاویه به من نامه نوشت و گفت:«سلام علیک اما بعد، عمرو بن العاص با من [طبق شروطی] بیعت کرد و به خداوند سوگند میخورم که اگر تو با من براساس آنچه که عمرو بن العاص بیعت کرد بیعت کنی یکی از پسرانت را بر فرمانروایی بصره میفرستم ودیگری را به فرمانروایی کوفه خواهم فرستاد وهیچ دری بر روی تو بسته نخواهد ماند وهیچ حاجت و نیازی از تو بی پاسخ نخواهد ماند وهمه برآورده خواهد شد».
⇠متن عربۍ:قَالَ: أَخْبَرَنَا عَفَّانُ وَعَمْرُو الْكِلابِيُّ وَيَعْقُوبُ الْحَضْرَمِيُّ قَالُوا: حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ الْمُغِيرَةِ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ هِلالٍ عن أبي بردة قال: قَالَ أَبُو مُوسَى: كَتَبَ إِلَيَّ مُعَاوِيَةُ: سَلامٌ عَلَيْكَ. أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ قَدْ بَايَعَنِي عَلَى الَّذِي قَدْ بَايَعَنِي عَلَيْهِ وَأُقْسِمُ بِاللَّهِ لَئِنْ بَايَعْتَنِي عَلَى مَا بَايَعَنِي عَلَيْهِ لأَبْعَثَنَّ ابْنَيْكَ أَحَدَهُمَا عَلَى الْبَصْرَةِ وَالآخَرُ عَلَى الْكُوفَةِ. وَلا يُغْلَقُ دُونَكَ بَابٌ. وَلا تقضي دونك حاجة.
الطبقات الكبرۍ ج:۴ ص:۸۴
معاویه بابت بیعت منافقۍ مثل ابوموسۍ اشعرۍ،حاضر بود ولایت امر دو شهر بزرگ را به فرزندانش بسپارد!
ادامه روایت نشان میدهد باوجود اینڪه ابوموسۍ پیشنهاد اورا رد کرده ولی فرزندش ابوبرده پذیرفته بود.
رشوه معاویه به عبدالله بن عمر!
این بار معاویه براۍ بیعت «یزید» رشوه ای 100,000 دینارۍ به عبدالله بن عمر میدهد!
بسند صحیح:معاویه برای ابن عمر صدهزار دینار فرستاد،پس وقتی که خواست برای یزید بیعت بگیرد، ابن عمر گفت:«میبینم که معاویه پول را برای آن بیعت فرستاد، پس دینِ من، نزد من ارزان است!»
متن عربۍ:قَالَ: أَخْبَرَنَا عَارِمُ بْنُ الْفَضْلِ قَالَ: حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ أَيُّوبَ عَنْ نَافِعٍ أَنَّ مُعَاوِيَةَ بَعَثَ إِلَى ابْنِ عُمَرَ بِمِائَةِ أَلْفٍ. فَلَمَّا أَرَادَ أَنْ يُبَايِعَ لِيَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ قَالَ: أَرَى ذَاكَ أَرَادَ. إِنَّ دِينِي عِنْدِي إِذًا لَرَخِيصٌ.
الطبقات الكبرۍ ج:۴ ص:۱۳۸
ابن حجر مینویسد:«یعنۍ عطای آن پول بخاطر وقوع بیعت است»
يَعْنِي عَطَاءَ ذَلِكَ الْمَالِ لِأَجْلِ وُقُوعِ الْمُبَايَعَةِ
فتح البارۍ ج:۱۳ ص:۷۰
بدین خاطر بعدها ابن عمر جانانه پاۍ بیعت یزید ایستاد وخلع ڪنندگان یزید را خائن به خدا وپیامبرﷺ معرفۍ ڪرد!
حڪم رشـوه
صلابۍ درمورد این عمل معاویه میگوید:«ابن عمر میدید که گرفتن دراهم برای بیعت جایز نیست،زیرا از باب رشوه است».
«وكان ابن عمر يرى أنه لا يجوز أن يؤخذ على البيعة الدراهم، لأنها من باب الرشوة»
الدولة الأموية ج:۱ ص:۴۱۸
براساس شرع مقدّس اسلام،رشوه حرام واز اعظم ڪبائر است بدین سبب رسول معظّم اسلامﷺ «رشوه دهنده» و «رشوه گیرنده» را لعن ڪرد:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ المُثَنَّى حَدَّثَنَا أَبُوعَامِرٍ العَقَدِيُّ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي ذِئْبٍ عَنْ الحَارِثِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِي سَلَمَةَ عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الرَّاشِيَ وَالمُرْتَشِيَ»
ترجمه:«رسول الله رشوه دهنده ورشوه گیرنده را لعن ڪرد»
سنن الترمذۍ ج:۳ ص:۶۱۵
پس رشوه یکۍ از ده ها موجبات لعن است ڪه معاویه انجام داده است.وهمانند اهل سقیفه پایه هاۍ حڪومت خود را با تطمیع سست ایمان ها وحذف مؤمنین تحڪیم ڪرد.
﴿اَللَّهُمَّ اِلْعَنْ أَبَا سُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ بْنَ أَبِي سُفْيَانَ وَ يَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ اَللَّعْنَةُ أَبَدَ الابدین
کانال برهان