چند نمونه از توهین‌هایی که به پیامبر گرامی اسلام(ص) در کتب اهل سنت وجود دارد را بنویسید.
پاسخ اجمالی
در برخی از منابع روایی اهل سنت؛ مانند صحیح بخاری و صحیح مسلم روایاتی وجود دارد که ظاهر محتوای آنها توهین به شخصیت و قداست پیامبر گرامی اسلام(ص) است؛ از جمله:
1. هذیان گفتن پیامبر اکرم(ص): هنگامى که پیامبر در حال احتضار بود و مردم در خانه‌اش گرد آمده بودند، فرمود: «بیایید چیزى براى شما بنویسم که پس از من گمراه نشوید». عمر بن خطاب گفت: درد بر او چیره شده و هذیان می‌گوید کتاب خدا شما را بسنده است.[1] حاضران نزد پیامبر به اختلاف برخاستند؛ برخى گفتند: آنچه پیامبر فرمود درست است و گروهى سخن عمر را تأیید کردند. وقتی جنجال و اختلاف بالا گرفت پیامبر(ص) فرمود: «از نزد من برخیزید و بیرون روید که در چنین محضرى، غوغا و نزاع روا نیست».[2]
2. پیامبری که قصد خودکشی دارد: در صحیح بخاری و مسند احمد آمده است: «وقتی به رسول اکرم(ص) وحی نمی‌رسید، تصمیم به خودکشی گرفته؛ بالای کوهی رفته و چند بار می‌خواست خودش را از بالای کوه به پایین پرتاب کند. وقتی جبرئیل این وضعیت را دید، دلش به حال پیامبر سوخت و برایش وحی فرستاد».[3]
3. پیامبری که از اجرای عدالت در میان همسران خود ناتوان است: در صحیح مسلم از عایشه نقل شده است:
همسران رسول خدا(ص)، حضرت فاطمه(س) را نزد حضرت فرستادند. عایشه می‌گوید: فاطمه زمانی نزد پیامبر آمد که من با پیامبر در بستر خوابیده بودم، فاطمه اجازه گرفت، داخل شد و گفت: ای رسول خدا! همسرانت مرا نزد شما فرستاده‌اند تا از شما نسبت به عدم رعایت عدالت بین آنها و عایشه نوه ابوقحافه، نزد خودتان شکایت آورم! عایشه گفت: من سکوت اختیار کردم اما پیامبر(ص) به فاطمه فرمود: «دخترم! آیا کسی را که من دوستش دارم، دوست نداری ؟» فاطمه گفت: «آری!» پیامبر فرمود: «پس تو نیز عایشه را دوست بدار!!».[4]
4. رسول خدا(ص) عایشه را بر دوش می‌گیرد و به تماشای رقاصه‌ها می‌رود: در صحیح مسلم از عایشه نقل شده است: «روزی حبشی‌ها در مسجد بازی می‌کردند. رسول خدا(ص) در بیرون درِ حجره من قرار داشت و با عبای خویش مرا می‌پوشانید، تا من رقص و بازی آنان را تماشا کنم. پیامبر(ص) به جهت تماشا کردن من آن‌قدر ایستاد تا خود من خسته شدم و برگشتم».[5]
و ...
 
________________________________________
[1].«حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، حَدَّثَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِیِّ، عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: لَمَّا حُضِرَ رَسُولُ اللَّهِ، وَ فِی الْبَیْتِ رِجَالٌ وَ فِیهِمْ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ، قَالَ النَّبِیُّ: "هَلُمَّ أَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لا تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَدًا" فَقَالَ عُمَرُ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَدْ غَلَبَ عَلَیْهِ الْوَجَعُ»؛ شیبانی، أحمد بن محمد بن حنبل، مسند الإمام أحمد بن حنبل، محقق: شعیب أرنؤوط و دیگران، ج 5، ص 222، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق؛ بخاری، محمد بن إسماعیل، الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله(ص) و سننه و أیامه(صحیح البخاری)، محقق، الناصر، محمد زهیر بن ناصر، ج 1، ص 34 و ج 7، ص 120 و ج 9، ص 111، بیروت، دار طوق النجاة، چاپ اول، 1422ق؛ قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج، المسند الصحیح المختصر بنقل العدل عن العدل إلى رسول الله(صحیح مسلم)، محقق، عبد الباقی، محمد فؤاد، ج 3، ص 1259، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، بی‌تا.
[2].«فَاخْتَلَفُوا وَ کَثُرَ اللَّغَطُ، قَالَ: "قُومُوا عَنِّی، وَ لاَ یَنْبَغِی عِنْدِی التَّنَازُعُ"؛ صحیح بخاری، ج 1، ص 34؛ ابن بطال، أبو الحسن علی بن خلف، شرح صحیح البخارى، تحقیق، أبو تمیم یاسر بن إبراهیم، ج 1، ص 187، ریاض، مکتبة الرشد، چاپ دوم، 1423ق.   
[3].«وَ فَتَرَ الوَحْیُ فَتْرَةً حَتَّى حَزِنَ النَّبِیُّ فِیمَا بَلَغَنَا، حُزْنًا غَدَا مِنْهُ مِرَارًا کَیْ یَتَرَدَّى مِنْ رُءُوسِ شَوَاهِقِ الجِبَالِ، فَکُلَّمَا أَوْفَى بِذِرْوَةِ جَبَلٍ لِکَیْ یُلْقِیَ مِنْهُ نَفْسَهُ تَبَدَّى لَهُ جِبْرِیلُ، فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ، إِنَّکَ رَسُولُ اللَّهِ حَقًّا، فَیَسْکُنُ لِذَلِکَ جَأْشُهُ، وَ تَقِرُّ نَفْسُهُ، فَیَرْجِعُ، فَإِذَا طَالَتْ عَلَیْهِ فَتْرَةُ الوَحْیِ غَدَا لِمِثْلِ ذَلِکَ، فَإِذَا أَوْفَى بِذِرْوَةِ جَبَلٍ تَبَدَّى لَهُ جِبْرِیلُ فَقَالَ لَهُ مِثْلَ ذَلِکَ»؛ صحیح بخاری، ج 9، ص 29 – 30؛ مسند احمد بن حنبل، ج 43، ص 113 – 114.
[4].«أَنَّ عَائِشَةَ، زَوْجَ النَّبِیِّ، قَالَتْ: أَرْسَلَ أَزْوَاجُ النَّبِیِّ فَاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ اللهِ إِلَى رَسُولِ اللهِ، فَاسْتَأْذَنَتْ عَلَیْهِ وَ هُوَ مُضْطَجِعٌ مَعِی فِی مِرْطِی، فَأَذِنَ لَهَا، فَقَالَتْ: یَا رَسُولَ اللهِ إِنَّ أَزْوَاجَکَ أَرْسَلْنَنِی إِلَیْکَ یَسْأَلْنَکَ الْعَدْلَ فِی ابْنَةِ أَبِی قُحَافَةَ، وَ أَنَا سَاکِتَةٌ، قَالَتْ فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اللهِ "أَیْ بُنَیَّةُ أَلَسْتِ تُحِبِّینَ مَا أُحِبُّ؟" فَقَالَتْ: بَلَى، قَالَ "فَأَحِبِّی هَذِهِ"»؛ صحیح مسلم، ج 4، ص 1891.
[5].«وَاللهِ لَقَدْ رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ یَقُومُ عَلَى بَابِ حُجْرَتِی، وَ الْحَبَشَةُ یَلْعَبُونَ بِحِرَابِهِمْ، فِی مَسْجِدِ رَسُولِ اللهِ، یَسْتُرُنِی بِرِدَائِهِ، لِکَیْ أَنْظُرَ إِلَى لَعِبِهِمْ، ثُمَّ یَقُومُ مِنْ أَجْلِی، حَتَّى أَکُونَ أَنَا الَّتِی أَنْصَرِفُ»؛ صحیح مسلم، ج 2، ص 609.

نوشتن دیدگاه