اسماعیل بن محمد ارقط ، نتیجه حضرت زین العابدین علیه السلام نقل می کند که :
ماه رمضانی بود که به شدت مریض شدم . انقدر بیماری ام شدت گرفته بود که بنی هاشم گمان کردند که از دنیا رفته ام و برای برداشتن جنازه در منزلمان جمع شدند .
مادرم ام سلمه که خواهر حضرت امام صادق علیه السلام بود بسیار جزع و ناله می کرد ، که دایی ام  امام صادق علیه السلام به او فرمود :
به پشت بام برو و در زیر اسمان دو رکعت نماز بخوان و پس از سلام نماز بگو :

 اَللَّهُمَّ إِنَّكَ وَهَبْتَهُ لِي وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً اَللَّهُمَّ وَ إِنِّي اِسْتَوْهَبْتُكَهُ مُبْتَدِئاً فَأَعِرْنِيهِ

خداوندا تو این فرزند را از هیچ به من بخشیدی؛ اکنون نیز از تو میخواهم که او را آنچنان که بوده به من عطا کنی و او را به من باز گردانی
اسماعيل گويد: مادرم اين كار را انجام داد، من بهبود يافته و برخاستم و نشستم. وقتى خانواده را براى خوردن سحرى - كه هريسه بود - فراخواندند، آن‌ها سحرى خوردند، من نيز با آنان غذا خوردم.
دعای مادر مرده را زنده می کند . اینگونه مادران برای پروردگار عزیزند و خداوند روی آنها را زمین نمی زند.
بانوان محترم بدانند بالاترین کرامت زن مقام مادری است .

الکافي  ج۳ ص۴۷۸
تهذيب الأحكام  ج۳ ص۳۱۳