شیخ صدوق رحمه الله به سند صحیح از شفیعۀ روز جزا، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها روایت می‌کند که فرمودند:
در عهد ابوبکر زلزله اى (در مدینه) آمد و مردم ناله و شیون کنان به نزد ابوبکر و عمر (خلیفۀ غاصب و نائبش!) آمدند و دیدند آن دو نیز با جزع و فزع به محضر امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه آمده‌اند! مردم نیز خود را به درِ خانۀ حضرت رساندند؛ سپس امیرالمؤمنین علیه‌السلام با آرامش و متانت خاصی از منزل خارج شده و به طرف مردمِ وحشت زده و مضطرب آمدند.
امام علیه السلام حرکت کردند و مردم هم به دنبال ایشان به راه افتادند؛ حضرت رفتند تا به تپّه اى (در خارج از شهر) رسیدند و بر بالاى آن نشستند و مردم، اطراف تپّه قرار و آرام گرفته و چشم به دیوارهاى شهر #مدینه دوختند و وحشت زده مى‌دیدند که دیوارها مى‌جنبند و در حال رفتن و آمدن هستند! حضرت به آنان فرمودند: «گویا از آنچه مى بینید به هول و وحشت افتاده‌اید؟!» عرض کردند: چگونه هول و وحشت نداشته باشیم، حال آنکه هرگز مثل این صحنه را ندیده‌ایم!
امیرالمؤمنین علیه السلام لبان مقدّس خود را حرکت داده و سپس دست بر زمین زده، فرمودند: «تو را چه مى‌شود؟! آرام باش!» در همین لحظه، زمین آرام گرفت و زلزله متوقّف شد؛ مردم بیشتر از وقتى که حضرت با آرامش از خانه خارج شده و به طرفشان آمدند، شگفت زده شدند! حضرت به آنان فرمودند: «از این عمل و حرکت من تعجّب کردید؟!» عرض کردند: بله!
آنگاه فرمودند: «من کسى هستم که خدای تعالی راجع به او فرموده است:
"إِذا زُلزِلَتِ الأَرضُ زِلزالَها؛ وَأَخرَجَتِ الأَرضُ أَثقالَها؛ وَقالَ الإِنسانُ ما لَها"
(هنگامى که زمین به سخت‌ترین زلزلۀ خود به لرزه درآید، و بار سنگین اسرار درونش را از دل خاک بیرون ریزد، در آن روز انسان گوید: زمین را چه مى‌شود؟!
سوره زلزال، آیات ١ تا ٣)
من همان "انسان" هستم که به زمین مى‌گوید: تو را چه مى‌شود؟!
"یَومَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخبارَها" (در آن روز، زمین مردم را از اخبار بزرگ خویش آگاه می‌کند؛ سوره زلزال، آیه ۴)
منظور از "أَخبارَها" من هستم که زمین از من خبر می‌دهد.»
علل الشرائع (شیخ‌صدوق)، ج۲، ص۵۵۶
بحار الانوار (علامه‌مجلسی)، ج۴۱، ص۲۵۴
با توجه به دو قرینه: یکی اینکه این اتفاق در زمان خلافت غاصبانۀ ابوبکر رخ داده است و دیگر اینکه راوی حدیث، حضرت زهرا سلام الله‌علیها هستند، در نتیجه این واقعه و عقوبت الهی در همان روزهای ابتدای غصب خلافت و در فاصلۀ ۷۵ یا ۹۵ روز پس از شهادت رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله رخ داده است که راوی حدیث علیهاالسلام، هنوز در قید حیات هستند.
و مردم دنیاپرست و غفلت زده‌ای که علم و قدرت الهی و معجزات اهل بیت علیهم السلام را به چشمان خود می‌دیدند، اما خیر و صلاح شان که پذیرش ولایت و متابعت حجّت‌های خداست را نمی‌فهمیدند و نسبت به آن حضرات بی‌تفاوت بودند و همچنان نیز نسبت به حجّت یگانۀ دوران و امام عصرشان، بی‌تفاوت و بی‌معرفت هستند!