ابو حمزه ثمالی می گوید :
روزی خدمت امام باقر علیه السلام مشرف شدم ؛ لبهای مبارک حضرت حرکت می کرد .
چون نظرشان به من افتاد ،فرمود :
از دیدن این حال به فکر افتادی که من چه می گویم ؟
عرض کردم : بله فدایت شوم
فرمود : قسم به خدا من کلماتی را به زبان جاری می کنم که هر کس آن کلمات را به زبان آورد هر امر مهمی از امور دنیا و آخرت که داشته باشد ، خداوند ان را به انجام رساند
ابوحمزه می گوید : عرض کردم ممکن است که ان کلمات را به من نیز تعلیم فرمایید ؟
فرمود : ای ابو حمزه هر کس از پی امر مهمی از خانه بیرون شود و هنگام خروج از منزل این کلمات را بر زبان اورد ، حتما انچه را دوست دارد براورده می شود
بگوید :
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ حَسْبِيَ اَللّٰهُ تَوَكَّلْتُ عَلَى اَللّٰهِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّهَا وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ اَلدُّنْيَا وَ عَذَابِ اَلْآخِرَةِ لِيَقْضِيَ مَا أَحَبَّهُ
مهج الدعوات ج۱ ص۱۷۴
