ابنِ حَجَرِ عَسقَلانی ، شیخ‌الاسلام نزد اهل تسنن مینویسد:
 1. عمل صحابه دلیل بر جایز بودن سوزاندن انسان است، همانطور که 2. ابوبکر هم طغیانگران را در حضور صحابه با آتش سوزاند و 3. خالد بن ولید هم عده ای از اهل رده را با آتش سوزاند. و 4. اکثر علمای مدینه سوزاندن افراد و احشام را جایز دانسته اند. این قول را 5. سفیان ثوری و 6. اوزاعی نیز گفته اند.

يَدُلُّ عَلَى جَوَازِ التَّحْرِيقِ فِعْلُ الصَّحَابَةِ وَ قَدْ حَرَقَ أَبُوبَكْرٍ الْبُغَاةَ بِالنَّارِ بِحَضْرَةِ الصَّحَابَةِ وَ حَرَقَ خَالِدُ بْنُ الْوَلِيدِ بِالنَّارِ نَاسًا مِنْ أَهْلِ الرِّدَّةِ وَ أَكْثَرُ عُلَمَاءِ الْمَدِينَةِ يُجِيزُونَ تَحْرِيقَ الْحُصُونِ و المراكب على أَهلهَا قَالَه الثَّوْريّ وَ الْأَوْزَاعِی

فتح الباری شرح صحیح بخاری - تالیف ابن حجر عسقلانی. متوفی ۸۵۲ ھ. تحقیق شعیب الارنووط و عادل مرشد. ج ۹ ص ۲۷۵