امام سجاد علیه السلام فرمود: «روزى رسول خدا با اصحاب خود در مسجد نشسته بود پس فرمودند: مردى از اهل بهشت از اين در بر شما وارد می‌شود و درباره مسائلى كه به او مربوط است پرسش می‌کند، در اين هنگام مردی قد بلند كه شبیه مردان قبيله مُضرّ بود نمايان شد، نزدیک آمد و به رسول خدا سلام كرد و نشست، بعد گفت: اى رسول خدا من شنيدهام خداوند در كتابى كه فرو فرستاده فرموده: «همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و متفرّق نشويد (http://tanzil.ir/#3:103)» اين ريسمانى كه خداوند چنگ زدن به آن و متفرّق نشدن از آن را به ما امر فرموده چيست؟
رسول خدا مدتى سر به زير افكند و سکوت کردند. سپس سر برداشتند و با دست خويش به امیرالمومنین عليه السّلام اشاره فرمودند و گفتند: «اين همان ريسمان خدا است كه هر كس به آن چنگ زند در دنيا محفوظ و در آخرت از گمراهى مصون است (http://**%5C%5E%5E).»
پس آن مرد به امیرالمومنین نزديک شده و ایشان را از پشت سر در آغوش گرفت و گفت: من به ريسمان خدا و رسولش آويختم، سپس برخاست و بيرون رفت
الغیبه، تالیف نعمانی، ص۴۹
شرح الأخبار ج۲ ص۲۰۷
تأويل الآيات ج۱ ص۱۲۳
ينابيع المودّة : ج 1 ص 356 ح 11 .
قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ : كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ذَاتَ يَوْمٍ جَالِساً وَ مَعَهُ أَصْحَابُهُ فِي اَلْمَسْجِدِ فَقَالَ يَطْلُعُ عَلَيْكُمْ مِنْ هَذَا اَلْبَابِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ يَسْأَلُ عَمَّا يَعْنِيهِ فَطَلَعَ رَجُلٌ طُوَالٌ يُشْبِهُ بِرِجَالِ مُضَرَ فَتَقَدَّمَ فَسَلَّمَ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ جَلَسَ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنِّي سَمِعْتُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِيمَا أَنْزَلَ- وَ اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اَللّٰهِ جَمِيعاً وَ لاٰ تَفَرَّقُوا فَمَا هَذَا اَلْحَبْلُ اَلَّذِي أَمَرَنَا اَللَّهُ بِالاِعْتِصَامِ بِهِ وَ أَلاَّ نَتَفَرَّقَ عَنْهُ فَأَطْرَقَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَلِيّاً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ أَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ هَذَا حَبْلُ اَللَّهِ اَلَّذِي مَنْ تَمَسَّكَ بِهِ عُصِمَ بِهِ فِي دُنْيَاهُ وَ لَمْ يَضِلَّ بِهِ فِي آخِرَتِهِ فَوَثَبَ اَلرَّجُلُ إِلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَاحْتَضَنَهُ مِنْ وَرَاءِ ظَهْرِهِ وَ هُوَ يَقُولُ اِعْتَصَمْتُ بِحَبْلِ اَللَّهِ وَ حَبْلِ رَسُولِهِ ثُمَّ قَامَ فَوَلَّى وَ خَرَجَ فَقَامَ رَجُلٌ مِنَ اَلنَّاسِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ أَلْحَقُهُ فَأَسْأَلُهُ أَنْ يَسْتَغْفِرَ لِي فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ إِذاً تَجِدُهُ مُوَفَّقاً فَقَالَ فَلَحِقَهُ اَلرَّجُلُ فَسَأَلَهُ أَنْ يَسْتَغْفِرَ اَللَّهَ لَهُ فَقَالَ لَهُ أَ فَهِمْتَ مَا قَالَ لِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ مَا قُلْتُ لَهُ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَإِنْ كُنْتَ مُتَمَسِّكاً بِذَلِكَ اَلْحَبْلِ يَغْفِرُ اَللَّهُ لَكَ وَ إِلاَّ فَلاَ يَغْفِرُ اَللَّهُ لَكَ .
