┄┄┅━✺𖣐﴾﷽﴿𖣐✺━┅┄
طبق قواعد رجال عمریه عایشه و حفصه ثقه نمیباشند بلکه کذاب و روایاتش همگی باطل و در اوج ضعف میباشند. بر اساس علم رجال و اقوال علمای اهل سنت، کسیکه به رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم دروغ ببندد دیگر حدیث و سخن او مورد اعتماد قرار نمیگیرد ولو اینکه آن شخص از دروغش توبه کرده باشد.
نَوَوی از علمای مشهور اهل سنت در شرح خود بر صحیح مسلم اینگونه نقل میکند:
ثمَّ إِنَّ مَنْ كَذَبَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَمْدًا فى حديث واحدپ فسق وردت رواياتة كُلُّهَا وَبَطَلَ الِاحْتِجَاجُ بِجَمِيعِهَا فلَوْ تَابَ وَحَسُنَتْ تَوْبَتُهُ فَقَدْ قَالَ جَمَاعَةٌ مِنَ الْعُلَمَاءِ مِنْهُمْ أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ وَأَبُو بَكْرٍ الْحُمَيْدِيُّ شَيْخُ الْبُخَارِيِّ وَصَاحِبُ الشَّافِعِيِّ وَأَبُو بَكْرٍ الصَّيْرَفِيُّ مِنْ فُقَهَاءِ أَصْحَابِنَا الشَّافِعِيِّينَ وَأَصْحَابِ الْوُجُوهِ مِنْهُمْ وَمُتَقَدِّمَيْهِمْ فِي الْأُصُولِ وَالْفُرُوعِ لَا تُؤَثِّرُ تَوْبَتُهُ فِي ذَلِكَ ولَا تُقْبَلُ رِوَايَتُهُ أَبَدًا بَلْ يُحَتَّمُ جَرْحُهُ دَائِمًا
ترجمه :هرکس که بر رسول اکرم صلی الله علیه [واله] وسلم در یک حدیثی دروغ ببندد، فاسق شده و همه روایاتش باطل میشود و احتجاج به همه آنها باطل می گردد، هرچند که به نیکویی توبه نماید. و عده ای از علما از جمله امام احمد بن حنبل، ابوبکر حمیدی (استاد بخاری و همنشین شافعی) و ابوبکر صیرفی از فقهاء شافعی و از اصحاب بزرگ و متقدمین آنان در اصول و فروع گفته اند که توبه چنین شخصی موثر نیست و روایت او ابدا قبول نمی شود بلکه جرح او هميشه واجب ميگردد.
نام کتاب : شرح النووي على مسلم نویسنده : نووی جلد : 1 صفحه : 69
lib.efatwa.ir/43224/1/69
همچنین ابن صلاح کردی از علمای مشهور اهل سنت در علم رجال میگوید:
التَّائِبُ مِنَ الْكَذِبِ فِي حَدِيثِ النَّاسِ وَغَيْرِهِ مِنْ أَسْبَابِ الْفِسْقِ تُقْبَلُ رِوَايَتُههُ، إِلَّا التَّائِبَ مِنَ الْكَذِبِ مُتَعَمِّدًا فِي حَدِيثِ رَسُوولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فإِنَّهُ لَا تُقْبَلُ رِوَايَتُهُ أَبَدًا وإِنْ حَسُنَتْ تَوْبَتُهُ، عَلَى مَا ذُكِرَ عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ، مِنْهُمْ أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ وَأَبُو بَكْرٍ الْحُمَيْدِيُّ شَيْخُ الْبُخَارِيِّ.
ترجمه : توبه شخصی که در حدیثی از مردم دروغ بگوید و یا دچار دیگر اسباب فسق گردد، مورد قبول واقع میشود، اما توبه کسیکه از روی عمد در حدیث پیامبر خدا صلی الله علیه [وآله] وسلم دروغ بگوید، روایتش هرگز قبول نمی شود هرچند که به نیکویی توبه کرده باشد. و عده ای از اهل علم مانند امام احمد بن حنبل، ابوبکر حمیدی(استاد بخاری) این چنین گفته اند.
نام کتاب : مقدمة ابن الصلاح = معرفة أنواع علوم الحديث - ت عتر نویسنده : ابن صلاح جلد : 1 صفحه : 116
lib.efatwa.ir/45794/1/116
علاوه بر اینها علامه محمود طحان در کتاب خود میگوید:
ولا تقبل رواية التائب من الكذب في حديث رسول الله صلى الله عليه وسلم؛ وذلك زجرا له ولغيره
ترجمه : روایت کسیکه از دروغ در حدیث پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم توبه کرده باشد مورد قبول واقع نمی شود و این به خاطر سرزنش و طرد او و دیگران است
نام کتاب : تيسير مصطلح الحديث نویسنده : محمود الطحان جلد : 1 صفحه : 185
lib.efatwa.ir/43558/1/185
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
ابن حزم میگوید کسیکه بر پیامبر دروغ ببندد حتی اگرصحابه هم باشد روایاتش مقبول نیست و نمیتواند ثقه باشد چنانچه در احوال یکی از صحابی گوید:
فهذا من كان في عصره صلى الله عليه وسلم يكذب عليه كما ترى فلا يقبل إلا من سمي وعرف فضله
ترجمه : پس این(صحابه) کسی است که در زمان رسول الله صلی الله علیه وآله بر وی دروغ می بندد. لذا حدیث کسی که نام و فضل او مشخص نباشد مقبول نیست
الإحكام في أصول الأحكام ، ج 2 ص 83 - 84 ابن حزم الأندلسي القرطبي الظاهري (ر.ک: تصویر الحاقی)
... و بسیاری از اقوال علمای اهل سنت که برای جلوگیری از اطناب در کلام، از ذکر آنان صرف نظر میشود. همه این اقوال بر این مطلب صراحت دارد که کسیکه به رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم یک بار نیز دروغ ببندد، همه احادیث او باطل شده و به آنان اعتماد نمی شود، ولو اینکه از این دروغ و کذبش بر رسول خاتم صلوات الله علیه وآله توبه کرده باشد
بعد از ذکر این مقدمه به بررسی واقعه ای می‌پردازیم که در صحیح ترین کتب اهل سنت بدان اشاره شده است. و آن قضیه «مغافیر» است. که در آن عایشه و حفصه با همدستی یکدیگر تصمیم گرفتند که برای اجرا کردن نیات خود به رسولخدا دروغ ببندند!!
فَـوَاطَـيْـتُ أَنَـا وَحَـفْـصَـةُ: من و حفصه همدست شدیم!
همدستی عایشه و حفصه بر علیه خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و دروغگو بودن آن دو به اعتراف صحیح بخاری!
در صحیح بخاری آمده است:
حدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُوسَى، أَخْبَرَنَا هِشَامُ بْنُ يُوسُفَ، عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ، عَنْ عَطَاءٍ، عَنْ عُبَيْدِ بْنِ عُمَيْرٍ، عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَشْرَبُ عَسَلًا عِنْدَ زَيْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ، وَيَمْكُثُ عِنْدَهَا، فَوَاطَيْتُ أَنَا وَحَفْصَةُ عَلَى، أَيَّتُنَا دَخَلَ عَلَيْهَا فَلْتَقُلْ لَهُ: أَكَلْتَ مَغَافِيرَ، إِنِّي أَجِدُ مِنْكَ رِيحَ مَغَافِيرَ، قَالَ: «لاَ، وَلَكِنِّي كُنْتُ أَشْرَبُ عَسَلًا عِنْدَ زَيْنَبَ بِنْتِ جَحْشٍ، فَلَنْ أَعُودَ لَهُ، وَقَدْحَلَفْتُ، لاَ تُخْبِرِي بِذَلِكَ أَحَدًا»
ترجمه : عبيد بن عمير مى‌گويد: از عائشه شنيدم كه گفت: رسول خدا (ص) پيش زينب بنت جحش مى‌ماند و (شربت) عسل مى‌نوشيد، من و حفصه بايكديگر قرار گذاشتيم كه رسول خدا پيش هر كدام از ما كه آمد به او بگوئيم : از تو بوى مغافير به مشام ما مى‌رسد، آيا مغافير خورده‌اي؟ رسول خدا پيش يكى از آنها آمد و او همين را گفت. رسول خدا فرمود: نه بلكه در خانه زينب بنت جحش عسل خورده‌ام؛ ولى ديگر نخواهم خورد...»
صحیح البخاری ص1244 ح4912
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
همانگونه که از این حدیث ثابت میشود، عایشه و حفصه تصمیم میگیرند که به پیامبر بگویند که از دهان مبارکشان بوی مغافیر می‌آید درحالیکه خود آن دو به خوبی میدانند که این مسئله دروغ است؛
و در ادامه نیز این تصمیم خود را عملی میکنند و به پیامبر عامدانه دروغ می بندند؛
آن دو ملعونه می خواستند وانمود کنند که عسل منزل زینب توسط زنبور های مغافیر خورده درست شده؛ و در نتیجه، بد بوست. در حالی که به خاطر حسادت چنین گفتند؛ و عسل مطبوع و خوب بود.
مغافیر صمغی است که از گیاه «عرفط» به دست می‌آید. طعم آن شیرین و بوی آن تند است و از بزرگواری رسول الله صلی‌الله علیه و آله اینست که به خاطر این دو عفریته، فرمودند دیگر عسل نخواهم خورد.
جزای دروغ بستن بر پیامبر را خود پیامبراکرم صلی‌الله علیه و آله مشخص نموده اند:
حدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ، حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ عُبَيْدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ رَبِيعَةَ، عَنِ المُغِيرَةِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَييْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «إِنَّ كَذِبًا عَلَيَّ لَيْسَ كَكَذِبٍ عَلَى أَحَدٍ، مَنْ كَذَبَ عَلَيَّ مُتَعَمِّدًا، فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ
ترجمه : پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: دروغ بستن بر من مانند دروغ بستن بر دیگران نیست! هرکس که بر من از روی عمد دروغ ببندد پس بداند که جایگاهش آتش است
صحیح البخاري ج2 ص80
نتیجه آنکه: همانطوری که در ابتدا از کلام علمای اهل سنت ثابت کردیم کسیکه بر پیامبر دروغ ببندد احادیث و روایاتش مورد قبول واقع نمی‌شود و به هیچ کدام از آنان نمی‌شود احتجاج نمود. با این وصف، طبق قواعد رجالی اهل سنت هرگز نمی‌توان به احادیث عائشه و حفصه اعتماد نمود!
جالب آنکه عایشه از جهت کثرت روایت چهارمین راوی مهم اهل سنت است که ۲۲۱۰ روایت از چنین زنی که به این راحتی دروغ میگفته در منابع روایی مخالفین ما موجود است!!
و جا دارد اهل تعقل به این سوالات پاسخی درخور دهند :
عایشه و حفصه، این دو زنی که از خدا نمیترسند و اینگونه پیامبر را آزار می‌رساندند و در جلوی پیامبر به حضرت دروغ میگویند که حضرت بوی بد میدهند، چطور میشود بعد از پیامبر به آنها اعتماد کرد!!؟
وقتی در جلوی پیامبر حیا نکردند و باهم همدست شدند و به خاطر حسادت زنانه و چنین امر سخیفی دروغ گفنند، چه دلیلی وجود دارد که بعد از وفات پیامبر مجدداً همدست نشوند و به خاطر مطامع قویتر باز هم دروغ نگویند و به پیامبر خدا دروغ نبندند!؟
