حافظ ابوالقاسم طبرانی، از بزرگان محدثان اهل‌سنت، در کتابش: المعجم الکبیر می‌نویسد:
حَدَّثَنَا الْعَبَّاسُ بن الفضلِ الاسفاطِيُّ، ثنا إِسماعيلُ بن أَبي أويسٍ،
حَدَّثَنِي أَخِي، عن سليمانَ بن بلال، عن هشامِ بن عُروة، عن أبیه،
عَنْ عَائِشَةَ:
أَنَّ نِسَاءَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كُنَّ حِزْبَيْنِ:
حِزْبٌ فِيهِ: عَائِشَةُ، وَحَفْصَةُ، وَصَفِيَّةُ، وَسَوْدَةُ.
وَحِزْبٌ فِيهِ: أُمُّ سَلَمَةَ وَسَائِرُ أَزْوَاجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ.
المعجم الكبير ج۱، ص۵۱

زنان پيامبر صلی الله عليه وسلم دو حزب بودند:
یک حزب به سركردگى عائشه و حفصه، صفیه و سوده.
وحزب ديگر در آن ام سلمه وسائر زنان بودند.

البته باید دانست که حكومتها به‌لحاظ منافع حکومتی خویش، از حزب عائشه حمايت میكردند؛ لذا هم عایشه به نفع آنها فتوا میداد وهم آنان هوای او را در تقسیم اموال بیت المال داشتند.