شعر «ذات پاک»

(زمان خواندن: 1 دقیقه)

گشت او مبعوث تا روزِ شمار    ***    از برای کل خلق روزگار
چون به دعوت کرد شیطان را طلب    ***    گشت شیطانش مسلمان زین سبب
کرد دعوت هم به اذنِ کردگار    ***    جنّیان را لَیلَةُ الجِنّ آشکار
قدسیان را با رسل بنشاند نیز    ***    جمله را یک شب به دعوت خواند نیز
دعوت حیوان چو کرد او آشکار    ***    شاهدش بزغاله بود و سوسمار
داعی بت‏های عالم بود هم    ***    سرنگون گشتند پیشش لاجرم
داعی ذرّات بود آن پاک ذات    ***    در کفش تسبیح زان کردی حَصات
ز انبیا این زینت و این عز که یافت    ***    دعوت کلّ امم هرگز که یافت؟
نور او چون اصل موجودات بود    ***    ذات او چون معطی هر ذات بود

منبع : نشریه گنجینه ، اردیبهشت 1384 ، شماره 50