بخاری می نویسد:
مردی نزد عُمَر آمد و گفت: من جُنُب شده ام و آب پیدا نکردم. عُمَر گفت: نماز نخوان
عمار بن ياسر به عُمَر گفت: به خاطر نداری که من و تو در سفری بودیم و جُنُب شدیم و تو نماز را ترک کردی و من در خاک غلطیدم و نماز خواندم سپس برای رسول خدا صلی الله علیه وآله واقعه را ذکر کردیم و ایشان فرمود: تو را کافی بود که چنین کنی و دست هارا بر زمین زد و فوت کرد و صورت و دست هارا مسح نمود!؟ [1]
به روایت مسلم: چون عمار این را گفت، عُمَر گفت: "إتق الله يا عمار" از خدا بترس ای عمار. پس عمار گفت: "إن شئت لم أحدث به" اگر میخواهی من این حدیث را نقل نکنم!؟ [2]
بخاری از شقيق بن سلمة نقل می‌کند که گفت:
من نزد ابن مسعود و ابوموسی بودم، ابوموسی گفت: اگر کسی جنب شود و آب نیابد چه کند؟ ابن مسعود گفت: نماز نخواند تا آب بیابد! أبوموسی گفت: قول عمار را چه میکنی؟ ابن مسعود گفت: مگر ندیدی که عُمَر به این قانع نشد؟ أبوموسی گفت: قول عمار را کنار بگذار، آیه را چه میکنی!!؟ ابن مسعود نتوانست جواب دهد... "[3]
مراد از آیه، آیه ششم سورة مبارکه مائده است: " فَلَمْ تَجِدُوا مَآءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا" یعنی: اگر آبی [ برای وضو یا غسل ] نیافتید، به خاكی پاك تیمم كنی
این یکی از طعن های عظیمی است که در مخالفت با کتاب خدا و سنت رسول الله صلی الله عليه و آله از خلیفهٔ دوم صادر شده است و این احادیث از کتب صحاح عامه نقل شده که صحت آن را نمی‌توان انکار کرد، این فتوای خود ساخته و انکار نص صریح کلام الهی توسط عُمَر بن خطاب از دو حال خارج نیست:
یا عُمَر به حکم تیمم و آیه قرآن در این مورد آگاه بود و با این حال بازهم مخالفت آن حکم کرد در این صورت باید گفت: کسی که بنای مخالفت با احکام قرآن و دستورات پیامبر را دارد را چگونه می‌شود خلیفهٔ دانست!؟
و یا به فرموده خداوند و رسول الله صلي الله عليه و آله جاهل بود و اطلاعی از آیه و حدیث نداشت! که در اینصورت هم می‌گوییم: کسی که در مدت زیادتر از بیست سال که در خدمت آن حضرت بود، چنین امر مبتلا به را نمی‌داند، چنین شخصی صلاحیت ریاست عامّه دین و دنیای جميع مسلمان را دار میباشد!؟ خصوصا وقتی که در میان مردم شخصی عالم به جميع علوم نبوی و صاحب" سلوني قبل أن تفقدوني" موجود است
منابع:
1. صحیح بخاری جلد ۱ صفحه ۷۵ (https://lib.efatwa.ir/42174/1/75)
2. صحیح مسلم جلد ۱ صفحه ۲۸۰ (https://lib.efatwa.ir/42175/1/280)
3. صحیح بخاری جلد ۱ صفحه ۷۷ (https://lib.efatwa.ir/42174/1/77)
