محمّد ابن ابی عمیر می گويد: از سرور خود موسى بن جعفر عليهما السّلام از تفسير اين كلام الهى پرسيدم:«وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظٰاهِرَةً وَ بٰاطِنَةً» فرمود نعمت ظاهره امام ظاهر است و نعمت باطنه امام غائب است،
گفتم:آيا در ميان ائمّه كسى هست كه غائب شود؟ فرمود:
آرى شخص او از ديدگان مردم غايب مى‌شود امّا ياد او از قلوب مؤمنين غايب نمى‌شود و او دوازدهمين ما امامان است، خداوند براى او هر امر سختى را آسان و هر امر دشوارى را هموار سازد و گنجهاى زمين را برايش آشكار كند و هر بعيدى را براى وى قريب سازد و به توسّط او تمامى جبّاران عنود را نابود كند و هر شيطان متمرّدى را به دستش هلاك سازد، او فرزند سرور كنيزان است كسى كه ولادتش بر مردمان پوشيده و ذكر نامش بر آنها روا نيست تا آنگاه كه خداى تعالى او را ظاهر ساخته و زمين را پر از عدل و داد نمايد همان گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد .
