یکی از اذکاری که مداومت بر آن، برکت و روزی را در زندگی انسان جاری می‌کند این ذکر شریف است:

اللَّهُمَّ بَارِكْ لِمَوْلَانَا صَاحِبِ الزَّمَان‏
خداوندا، به مولای ما صاحب الزمان برکت بده

اما قصّه‌ی این ذکر نورانی چیست؟

امام حسین علیه‌السلام غلامی داشتند به نام «صافی» که خدمتکار باغ ایشان بود.
روزی حضرت، با چند تن از دوستانشان وارد باغ شدند
از دور دیدند صافی زیر یک درخت نشسته و مشغول غذا خوردن است.
امام برای اینکه صافی از غذا خوردن نیفتد خودش را پشت درختی پنهان کرد .

صافی یک قرص نان را دو نیم می‌کرد
نصفش را خودش می‌خورد و نصفش را به سگ نگهبان باغ می‌داد.
وقتی غذا خوردنش تمام شد، دست‌هایش را بالا برد و شکر خدا را بجای آورد و بعد برای مولایش امام حسین علیه‌السلام از خدا برکت خواست.

امام حسین علیه‌السلام تا این صحنه را دیدند جلو رفتند و صافی را صدا زدند...
پرسیدند:
چرا غذایت را با این سگ نصف کردی؟

صافی گفت:
این سگ، سگ شماست. منم غلام شما. با هم سر سفره شماییم.

حضرت گریه‌اش گرفت. بعد فرمود:
تو را در راه خدا آزاد کردم. هزار دینار هم به تو هدیه می‌کنم.

صافی گفت:
اگر من آزادم، دلم می‌خواهد خادم باغ شما باشم.

حضرت فرمود:
«... باغ را با هر آنچه در آن است، به تو بخشيدم؛
فقط این دوستانم آمده‌اند میوه بخورند.
آن‌ها را به خاطر من، مهمان کن.
خدا به خاطر این خوش‌‏اخلاقى و ادبت، به تو بركت بدهد!».

صافی گفت:
اگر این باغ مال من شده، من آن را وقف دوستان شما می‌کنم.

مقتل خوارزمي: ج ۱، ص ۱۵۳.
مستدرك الوسائل: ج ۷، ص ۱۹۲.


این روایت نشان می‌دهد اگر انسان در زندگی قلبا خودش را مدیون الطاف امام زمانش بداند و هرگاه نعمتی به او می‌رسد، پس از شکر خداوند، با این حالت قلبی برای امامش از خدا برکت بخواهد، خدا درهای رزق را به رویش باز خواهد کرد.
بنابراین چه زیباست زندگی خود را با ذکر «اللهم بارک لمولانا صاحب الزمان» پیوند بزنیم.
خصوصا در زمان‌هایی که رزق جدیدی نصیب ما می‌شود، مثل:

سر سفره غذا
هنگام رسیدن به سود و درآمد و دریافت حق الزحمة و...
هنگام دیدن نعمت‌های خداوند
هنگام شنیدن خبرهای خوش
و...

نوشتن دیدگاه