ابو محمّد حسن بن احمد مكتّب[معلم خط و كاتب]گفته است:
من در سالى كه شيخ ابو الحسن على بن محمّد سمرى از دنيا رفت،در بغداد بودم،و چند روز قبل از رحلت شيخ به خدمتش رفتم،ايشان توقيعى را براى مردم خارج كرده و به آنها نشان داد كه به اين ترتيب بود:
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
اى على بن محمّد سمرى!خداوند متعال به برادران دينى تو در مصيبت رحلت تو اجر و پاداش بزرگى عطا فرمايد.
شما تا شش روز ديگر از دنيا مىروى،بنابراين كارهايت را جمع كرده،به كسى هم وصيّت نكن كه جانشين تو بشود؛زيرا كه غيبت كبرى واقع شده است،
پس ديگر ظهورى نخواهد بود.مگر به اذن و اجازه حقّ تعالى،و آن هم پس از مدّت بسيار طولانى و وقتى كه قلبها را قساوت فرابگيرد و زمين مملو از جور و ستم شود.
به زودى از شيعيان من كسانى مىآيند كه مدعى ديدن من هستند،بدانيد كه هركس پيش از خروج سفيانى و رسيدن زمان صيحه آسمانى ادّعای مشاهده [ چه برای خود و چه برای دیگری ] کند دروغگو و افترازننده است و لا حول و لا قوة الاّ باللّه العلىّ العظيم.
ابو محمّد حسن بن احمد مكتّب مىگويد:
اين توقيع شريف را نسخهبردارى كرديم و از خدمت شيخ خارج شديم.وقتى كه روز ششم شد به محضر او رفتيم ديديم كه در حال احتضار است،
به او گفته شد:جانشين و وصى شما چه كسى است؟
گفت:امرى براى خداوند هست كه آن را خود به سرانجام مىرساند.و در اين هنگام از دنيا رفت.
اين آخرين كلامى بود كه از ايشان شنيده شد،خداوند از او راضى شود و ايشان را خشنود فرمايد.
الغيبة (للطوسی) ج۱ ص۳۹۵
نکته مهم :
ظاهرا منظور از کلمه مشاهده، ادعای ارتباط با حضرت باشد
