ابن اثیر جزری از علمای عامه می‌نویسد:
معنای حدیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله [النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ عَلِيٍّ عِبَادَةٌ] این می‌باشد:
زمانی که علی علیه‌السلام ظاهر می‌شدند مردم از روی تعجب می‌گفتند: لا اله الا الله چقدر این جوان با شرافت است؛ لا اله الا الله چقدر این جوان عالِم است؛ لا اله الا الله چقدر این جوان کریم و متقی است؛ لا اله الا الله چقدر این جوان شجاع است پس رؤیت امیرالمومنین علیه‌السلام آنان را به کلمه توحید وادار می‌ساخت.
قال الجرزي: و في حديث عمران بن حصين قال: قال رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم:
(النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ عَلِيٍّ عِبَادَةٌ) قيل: معناه انّ عليّا كان اذا برز قال الناس: لا اله الا اللّه ما اشرف هذا الفتى، لا اله الا اللّه ما اكرم هذا الفتى، لا اله الا اللّه ما اعلم هذا الفتى، لا اله الا اللّه ما اشجع هذا الفتى، فكانت رؤيته تحملهم على كلمة التوحيد.
النهایة فی غریب الحدیث و الاثر؛ ج۵؛ ص۷۷

علامه مجلسی می‌نویسد:
این ناصبی خواسته است که منقبتی را از ایشان نفی کند لیکن چند برابر آن منقبت را برای آن حضرت اثبات کرده است! چه چیزی باعث شده است که وی دست به این کار بزند؟ و به چه دلیل عبادت بودن نظر کردن در رخسار آن حضرت صلوات الله علیه امری بعید است؟!
قال العلامة المجلسي جوابا له:
«أراد هذا الناصب أن ينفي عنه منقبة فأثبت له اضعافها! و ما الباعث على ذلك؟ و ايّ استبعاد في ان يكون محض النظر اليه صلوات‌اللّه‌عليه عبادة؟»
بحار الانوار؛ ج۳۸؛ ص۱۹۵

نوشتن دیدگاه