همیشه ممتاز بوده ای؛ حتی هنگام تولدت؛ تولدی که تبریک و تسلیت را در کنار هم دارد.
آری، (حرب) نام مناسبی نیست برای صاحب گهواره ای که کرامتش شفا میدهد فرشته را؛ کسی که در ماه تولدش، هیچ نوری خاموش نشده و هنگام شهادتش، ستاره ای طلوع نکرده است. شاید مادر نگران شده باشد برایت، شاید پدر ـ با همه صلابتش ـ شانه هایش لرزیده باشد در غم تو، اما با شنیدن اینکه دنباله این نور از دامان بی نهایت تو برمیخیزد، همه این غم ها را میتوان شادمان هم شد.
حالا این پرچم سرخ یاد توست که لحظه ای از اهتزاز نمیافتد و هر آن، خون تازه شرف را در رگ های هر آزاده ای مینشاند.
این خط سرخ، ادامه گام های خونین توست که مرز میان حق و باطل را ترسیم میکند و این فریاد بی نهایت توست که تا ابد، دل هر ظالمی را به لرزه درآورده است. گوشواره عرش خدا! ریحانه خوشبوی پیامبر صلی الله علیه و آله ! راکب شانه های ملکوتی رسول صلی الله علیه و آله ! معلم مدام جهان! بی انتها امام عزت و شرف، حسین علیه السلام ، خون جوشان خدا!
سید حسین ذاکرزاده
اشارات :: شهریور 1385، شماره 88