اشارات :: مرداد 1387، شماره 111
اي عطر گل ياس! دلم را درياب! *** اي منبع احساس دلم را درياب
من تشنه يک قطره محبت هستم *** يا حضرت عباس! دلم را درياب
عباس ، رخ تو ماه نوخاسته شد *** از جلوه تو، رونق مه کاسته شد
از پرده درآمدي و گفتي که حسين *** گل بود و به سبزه نيز آراسته شد
جانبازي بي شماره يعني عباس *** سجاده پُرستاره يعني عباس
بر دفترِ سبز عشق پاياني نيست *** معشوق هزارباره يعني عباس
حجت الله مؤمني