ای نگاه نورانی ماهتاب در مشایعت آفتاب، ای مهربان‏ترین سرفصل عاطفه در سراپرده عاشورا، ای تبسم خونین دست‏های عاطفه، در بریدگی خنجرها، ای زیباترین طلوع عشق و ای دست‏های بریده احساس! تو فصل بزرگی و نوری.
تو حماسی ‏ترین صفحات کتاب عشقستان کرببلایی. تو کیستی که تمام لب‏های ترک خورده و تشنه که از ساحل آتشین عشق آمده ‏اند، بر گِرد ضریحت می‏گردند؟ تو سینه سینای عشق در سرزمین سبز سیادتی.
تو صاحب بال‏های آسمانی در بهشت برینی.
تو سرخ ‏ترین ترانه انتظار رهایی هستی. تو چونان شمشیر آخته ‏ای بودی بر فرق خفتگان ستم.
همّت تو، پای پایمردی را بلندتر کرد و مشک آبی که بر دوش کشیدی، عطش مردمان را برای ساحت خورشیدی ‏ات افزون ساخت. ولادتت خجسته باد.
حمزه کریم خانی
اشارات :: شهریور 1384، شماره 76

نوشتن دیدگاه