دوباره فرصت بودن، وَ دعوتی ناگاه *** دلی گرفته، ولی مانده در غبار گناه
صدای ناب اذان، فصل رویشی دیگر *** دوباره «اَشهد ان لا اِلهَ اِلاّ اللّه»
دوباره خلوت و سجادهای به وسعت اشک *** تمام حجم دلم، آتشی به گرمی آه
وَ جانمازی و مهری و رشتهای تسبیح *** تمام هستی یک قلب، کارنامه سیاه
تمام هستی یک قلب، یک دریچه امید *** تمام چشم امیدش، کمی نگاه ـ نگاه
درست آمده این دل، نَه، اشتباه نکرد *** نداشت جایی و آورده است بر تو پناه
اسماعیل پورمحمد
اشارات :: آبان 1385 - شماره 90
