همه چیز بود و بی تو انگار هیچ چیز نبود. زیاد بود ولی بی تو به چشم نمی ‏آمد. زمین چیزی که زیاد داشت، آدم بود، ولی هیچ کس تو نمی‏شد. خاک هم بود، اما بخل وجودش را گرفته بود و به دانه ‏ای جان نمی‏داد... .

بذرها تو را خواستند. صدای بذرها در بادها پیچید. نبودنت را فریاد زدند. خبر به یاس و نرگس و شبنم رسید. ماه آخرین صدا را گرفت و به آسمان برد. آسمان، غربت ماه را دید، آستینش را بالا زد، اشک توی چشمانش دوید و تو را از خدا گرفت... .
کریم اهل بیت علیهم‏السلام
خانه رحمت را از سوت و کوری درآوردی. نمی‏دانم اگر تو نمی‏ آمدی، آیا زمین به ماه، روی خوش نشان می‏داد؟ آیا چیزی می‏داد که از رخوت در بیاییم؟
کریم اهل بیت علیهم‏السلام میوه دل واپسینْ پیامبر! عالم، مدیون کرامت توست.
شهلا خدیوی

اشارات :: مهر 1386، شماره 101

» گالري تصاوير : قبرستان بقيع / ولادت / شهادت » کتابخانه صوتي : مولودي / مداحي / روايت هاي شنيدني » صحيفة الحسن (ع) / مقالات » پيامک : ولادت / شهادت

نوشتن دیدگاه