زمان با تمام شتابی که داشت، گویی متوقّف شده بود و نبض هستی، با تمام هیجانش، جریان کُندی داشت!
خیل فرشتگان، با بالهای پرندین، کوچه های بلورین آسمان را اذین میبستند و حضرت جبریل علیه السلام در انبوه رنگین کمان، بر آسمانِ «مدینه» بال گسترده بود. در خانه امامت و رسالت، نور و ولایت و در خانه حضرت زهرا علیه السلام ، خورشیدی طلوع میکرد که تمام هستی، در انتظار پرتوافشانی اش بود؛ خورشید بیبدیلِ شرافت و نَسَب، کرامت و زهد، رحمت و مهر و شهادت و عشق.
میوه جلوه زار طوبی، آیینه تجلّیگاهِ پرتو ذات و تبلور عشق در عاطفه آباد ولایت! که اوّلین اختر آسمان فروز «تشیّع» است و کریمترین نخلِ بوستانِ آل اللّه.
آغوش آسمانی جبریل علیه السلام قنداقه مولود را لمس میکند و انعکاس زیبایی اش بر آسمان تابیده میشود.
کیست این مولود؟ چه نام دارد؟
کسی برای نامگذاری، تعجیل نمیکند. نوبتِ سروش آسمانی است؛ لب به دعا میگشاید: یا مُحسنُ بِحَقِّ الْحَسن! آری! این تصویر، همان فَتَبارَکَ اللّهُ اَحسَنُ الْخَالِقینْ است؛
تفسیر اللّهُ جَمیلٌ و هُوَ یُحِبُ الجَمالْ!
بت پرستان، رخِ خورشید تو را گر بینند بر قد و قامتِ زیبای تو، ایمان آرند
شمّه ای گر ز تو در عالم علوی برسد قدسیان رقص برین گنبدِ گَردان، آرند
جان و دل، هر دو فدای شِکرستانِ تو باد آب «کوثر» چو از آن چاه ز نخدان آرند!
نهایت شادمانی بر لبهای حضرت زهرا علیه السلام نقش میبندد؛ این مولود، اولین میوه پیوند میان رسالت و امامت است.
اولین تبلور عشق و ایمان، طراوت و شور.
اَلْسلامُ عَلیکَ یَا اَبا مُحمّد یا حَسنَ بنَ عَلی، اَیُّها الْمُجْتبی!
با شادمانی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و علی علیه السلام ، زهرا علیه السلام و جمیع ملایک آستان کبرایی حضرت حق (جلّ جلاله) همراه میشویم و عاشقانه میگوییم: مولاجان، ابا محمد، حسن بن علی علیه السلام ، ولادتت مبارک!
سید علی اصغر موسوی
اشارات :: آبان 1382، شماره 54
|
» گالري تصاوير : قبرستان بقيع / ولادت / شهادت » کتابخانه صوتي : مولودي / مداحي / روايت هاي شنيدني |
 |