ستاره باران شده است. این شبها، باران، بوی ستاره میدهد. ستاره ها فراگیر شده اند. دست که دراز میکنی، آستین هایت از بوی رحمت خداوند پر میشوند.
این شبها، سقف خانه هایمان هم ستاره پوش شده است و خداوند در این شبها، بهشت را به بهانه میدهد نه بها.
این شبها، میتوان صدای بال فرشتگان را حس کرد. این نسیم هوایی ست که از به هم خوردن بال فرشتگان جریان یافته است.
این حوالی پر شده است از بوی رحمت و سخاوت و مهربانی خداوند.
اینجا همه چشم های خیس، بوی آسمان گرفته اند و دلها به کمال نزدیکتر شده اند.
اینجا شب هایی جریان گرفته است که در آن بی واسطه میتوان به خداوند رسید.
در این ش بها، عشق شدت گرفته است و عاشقی پشت همه پلکها نفس میکشد.
در این شب ها، خانه هایمان را با بوی فرشته ها فرش میکنیم تا آسمان، راه خانه هایمان را گم نکند. در این شب ها، ماه به اندازه همه پنجره ها تکثیر شده است تا نور در هوای نفس کشیدنمان جریان بگیرد و ذکر «یا نور یا نور یا نور»مان بالا بگیرد.
فرشته ها آمده اند تا با ما تسبیح کنند.
کلمات، تکثیر میشوند و عشق ها ما را آسمانی میکنند.
این شبها، شبهای قدر است؛ شبهای دعا و عشق، شبهای صدا و سکوت؛ شب های پرندگی در آستان جانان. شب هایی که کوله بار پرواز برای آغاز بسته میشود. در این شب ها هزار بار به خویشتن نزدیک تر خواهیم شد؛ چنانکه به خداوند منان نزدیک تر میشویم.
عباس محمدی
اشارات :: مهر 1385، شماره 89