دشمنان مذهب شیعه همواره با شعار پیروی از سنت های نبوی و اقتدا به اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ,اینگونه وانمود کرده اند که مذهبشان تطابق کامل با آموزه های نبوی داشته و در طرف مقابل شیعیان پیرو مبانی و اصول اشتباهی هستند که هیچ شباهتی میان آنان و آموزه های اصیل اسلامی وجود ندارد.
طبیعی است که مخالفین شیعه در مقابل شیعیان که از اهل بیت علیهم اسلام تبعیّت میکنند ,ادعای پیروی از صحابه و سلف صالح را مطرح کنند و اصحاب پیامبر را بهترین پیشوایان برای شناخت سنتهای نبوی معرفی کنند.
سوال این است:  کدام یک از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یاد آور سنت صحیح ایشان بوده است ,در حالی که با وجود دیگر اصحاب ان سنت ها در حال ازبین رفتن بود.
بخاری در کتاب صحیح خود در جلد 1- باب تاخیر نماز از وقت آن-حدیث 530 و 529 نقل میکند:در روایت اول نقل میکند از اَنس بن مالک که گفت من چیزی را نمی شناسم از آنچه در روزگار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بوده و تا این زمان باقی مانده باشد(همه چیز تغیر کرده)وقتی از او پرسیدند نماز چطور؟ اَنس گفت آیا چنان نیست که ضایع نمودید در مورد آن , آنچه را ضایع کردید(در آن تاخیر کردید)
این روایت به صراحت بیان میکند که در عصر صحابه و پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم , تمام آداب و سنن و احکام شریعت آن حضرت به گونه ای مورد تحریف قرار گرفت که حتی نماز به عنوان رکنی از ارکان دین از این تغیرات در امان نماند.
در روایت بعدی بخاری از زهری نقل میکند :که او در دمشق نزد انس بن مالک رفت و اَنس گریه میکرد,وقتی علت را پرسید اَنس پاسخ داد : از آنچه در عهد پیامبر اکرم درک کرده بودم چیزی را نمی شناسم که باقی مانده باشد جز همین نماز که آن هم ضایع شده است(تغییر کرده)
با در نظر گرفتن اینکه بخاری این دو روایت را در باب تأخیر در وقت نماز ذکر نموده است و شواهد دیگر که در شروح کتاب بخاری آمده است ,علت اصلی این سخنان اَنس بدعتهایی بود که توسط برخی خلفای بنی امیّه در نماز و دیگر احکام شریعت وارد کرده بودند.
چرا که آنا ن همه ی احکام اسلامی را از حالت خود واژگون ساختند.
اما شاید این سوال مطرح شود که امیرالمؤمنین در دوران حکومت ظاهریشان برای حفظ سنت و آداب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چه کارهایی انجام داد؟
پاسخ این پرسش را میتوان در منابع مهمی از کتب اهل سنت یافت نمود.
احمد بن حنبل در مسند خود روایت کرده است(ج 32 ص 244)- ابوموسی اشعری گفت : علی بن ابی طالب (علیهما السلام) یاد ما آورد نمازی را که ما در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم میخواندیم و آن را فراموش کرده بودیم یا عمدا ترک کرده بودیم ,آن حضرت هرگاه به رکوع میرفت و از آن بر میخواست و هرگاه به سجده میرفت تکبیر میگفت.
مطابق با این گذارش در زمان خلافت خلفای پیش از  حضرت علی علیه السلام , بدعتهای فراوانی در شیوه ی اصلی  نماز خواندن رخ داده بود که صحابه ی آن حضرت یا به کلی آن نماز صحیح را فراموش کردند یا آنچنان با آن بدعتها مأنوس شدند که دیگر توجه نداشتند که نماز صحیح چگونه بوده, برخلاف آن عمل میکردند.
باید از مخالفین شیعه پرسید چگونه ادعا میکنید خلفای راشدین حافظان سنت های الهی و ارکان دین بوده اند؟
در حالی که صحابه تا پیش از خلافت امیرالمؤمنان علی علیه السلام حتی در مسأله ی مهمی مانند نماز ,چنین دچار تشویش و فراموشی شده بودند.
چرا مخالفین شیعه از آنکسی پیروی نمیکنند که به شهادت صحابه , یاد آور نماز خواندن پیامبر اکرم بود(صلی الله علیه و آله و سلم) و حقیقتا سنت های رسول خدا را احیا کرده بود؟