Ehlibeyt (a.s)

Artık Gelsene

Hakkını alamaz mazlum ve yetim

Namuslu namussuz bilinmez ki kim

Zulüm tufanı var; esmez bir nesim

Nerdesin ey umut, artık gelsene

Mert bildiklerimiz namert sofrada

Yanıyor bu oda yaş da, kuru da

Herkeste bir telaş: “Kim var sırada?”‌

Sabrımız tükendi, artık gelsene

Münafık baş tacı, mu’min mihnette

Düşmanlık bol, dostluklar emanette

Kalpler iflâs etti, gözler nöbette

Nerdesin tek çare, artık gelsene

Dilimi kökünden kesseler bile

Gözlerime miller çekseler yine

Çağırırım seni, umudum diye

Deccâl çoktan gelmiş, sen de gelsene

• Önceki
• Sonraki