26     «وَ لَقَدْ مَكَّنّاهُمْ فِيما إِنْ مَكَّنّاكُمْ فِيهِ وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً فَما أَغْنى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَىْ‏ءٍ إِذْ كانُوا يَجْحَدُونَ بِآياتِ اللّه‏ِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤنَ»

ترجمه:
26. و هرآينه به تحقيق ما متمكّن نموديم آن‏ها را در چيزهايى كه به شما كفار و
مشركين همچو مُكنتى نداده‏ايم و جعل فرموديم سمعى از براى آن‏ها كه بشنوند و
ابصارى كه ببينند و افئده و قلوبى كه درك كنند، پس بى‏نياز نكرد از آن‏ها گوش و چشم
و فؤد از عذاب الهى، زيرا بودند انكار مى‏كردند به آيات الهى و گرفت به آن‏ها آنچه را كه
بودند به او استهزا مى‏كردند[1].
 
تفسير:
[گوشه‏اى از خصوصيات قوم عاد و سرنوشت آنان]
«وَ لَقَدْ مَكَّنّاهُمْ» از قوت بدنى و بزرگى جسمى و طول عمر و كثرت اموال و
قدرت و توانايى و انصار و اعوان و عُدّت و عِدّت «فِيما إِنْ مَكَّنّاكُمْ فِيهِ» در
چيزهايى كه به شما كفار و مشركين چنين مُكنتى نداده‏ايم. «وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ
أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً» هم گوش شنوا داشتند هم چشم بينا و هم قلب ادراك كننده، لكن:
«فَما أَغْنى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَىْ‏ءٍ» نرفتند فرمايشات
هود را اخذ كنند و آيات الهيه را مشاهده كنند و حقايق را درك كنند براى قساوت قلب
و سياهى دل و كورى باطنى و تير قلبى و تقليد آبايى و عداوت و عناد با حق. «إِذْ كانُوا
يَجْحَدُونَ بِآياتِ اللّه‏ِ» معجزات انبيا را سحر گفتند، انبيا را ساحر و مجنون و مُفترى
شمردند و يا اين قدرت و توانايى كه داشتند، «وَ حاقَ بِهِمْ»عذاب الهى كه همان باد
صَرصَر باشد «ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤنَ» كه مى‏گفتند: «فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ
الصّادِقِينَ» شما كفار بترسيد از اين نوع عذاب‏ها با اينكه چنين قدرتى نداريد.

[1] .  ترجمه ديگر: و به راستى در چيزهايى به آنان امكانات داده بوديم كه به شما در آن‏ها چنان
امكاناتى نداده‏ايم، و براى آنان گوش و ديده‏ها و دل‏هايى نيرومندتر از شما قرار داده بوديم، ولى چون به نشانه‏هاى خدا انكار ورزيدند نه گوششان و نه ديدگانشان و نه دل‏هايشان، به هيچ وجه به دردشان نخورد، و آنچه ريشخندش مى‏كردند به سرشان آمد.

نوشتن دیدگاه