بَابُ قَطِيعَةِ الرَّحِمِ
1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ الْمـَلِكِ عـَنْ أَبـِي عـَبـْدِ اللَّهِ ع قـَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِى حَدِيثٍ أَلَا إِنَّ فِى التَّبَاغُضِ الْحَالِقَةَ لَا أَعْنِى حَالِقَةَ الشَّعْرِ وَ لَكِنْ حَالِقَةَ الدِّينِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :46 رواية :1
1- از حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه رسول خدا (ص) در ضمن حديثى فرمود: هر آينه به درستی كه در دشمنى كردن با يكديگر ستردن و از بن بركندن است ، مقصودم ستردن مو نيست ، ولى ستردن دين است .
شــرح :
مـجـلسـى عـليه الرحمه گويد به جهت اين كه مصنف كتاب (شيخ كلينى ره) اين حديث را در اين بـاب آورده ايـن اسـت كـه دشـمـنـى كـردن بـا يـكـديـگـر شـامـل ارحـام نـيز مى باشد، يا براى اين است كه حالقه (ستردن) در اخبار ديگر به قطع رحم تفسير شده است .

2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ عـَنْ حـُذَيـْفـَةَ بـْنِ مـَنْصُورٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اتَّقُوا الْحَالِقَةَ فَإِنَّهَا تُمِيتُ الرِّجَالَ قُلْتُ وَ مَا الْحَالِقَةُ قَالَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :46 رواية :2
2- حـذيـفـه بـن مـنـصور گويد: حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: از حالقه بپرهيزيد زيـرا كـه آن مـردان را مـی مـيراند (و نابودى می كشاند) عرض كردم : حالقه چيست؟ فرمود: قطع رحم است .

3- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحـْيـَى عـَنْ أَحـْمـَدَ بـْنِ مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـِيسَى عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ بَعْضِ أَصـْحـَابـِنـَا عـَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنَّ إِخْوَتِى وَ بَنِى عَمِّى قَدْ ضَيَّقُوا عَلَيَّ الدَّارَ وَ أَلْجـَئُونـِي مـِنـْهـَا إِلَى بـَيـْتٍ وَ لَوْ تـَكـَلَّمـْتُ أَخَذْتُ مَا فِى أَيْدِيهِمْ قَالَ فَقَالَ لِيَ اصـْبـِرْ فـَإِنَّ اللَّهَ سَيَجْعَلُ لَكَ فَرَجاً قَالَ فَانْصَرَفْتُ وَ وَقَعَ الْوَبَاءُ فِي سَنَةِ إِحْدَى وَ ثَلَاثِينَ وَ مِائَةٍ فَمَاتُوا وَ اللَّهِ كُلُّهُمْ فَمَا بَقِيَ مِنْهُمْ أَحَدٌ قَالَ فَخَرَجْتُ فَلَمَّا دَخَلْتُ عَلَيْهِ قـَالَ مـَا حـَالُ أَهـْلِ بَيْتِكَ قَالَ قُلْتُ لَهُ قَدْ مَاتُوا وَ اللَّهِ كُلُّهُمْ فَمَا بَقِيَ مِنْهُمْ أَحَدٌ فَقَالَ هُوَ بـِمـَا صـَنـَعـُوا بـِكَ وَ بـِعـُقـُوقـِهـِمْ إِيَّاكَ وَ قـَطْعِ رَحِمِهِمْ بُتِرُوا أَ تُحِبُّ أَنَّهُمْ بَقُوا وَ أَنَّهُمْ ضَيَّقُوا عَلَيْكَ قَالَ قُلْتُ إِى وَ اللَّهِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :47 رواية :3
3- بـرخـى از اصـحـاب ما گويد: كه به حضرت صادق عرض كردم : برادران و عموزادگانم خانه ام را بر من تنك كرده و از همه آن خانه مرا به يك اتاق آن پناهنده كرده اند، و من چنان چه در ايـن بـاره اقـدام كنم آن چه در دست آن ها است می گيرم؟ گويد: آن حضرت فرمود: صبر كن زيـرا خـداونـد بـرايـت گـشـايـشـى فـراهـم كـنـد، گـويـد: مـن منصرف شدم ، و وبایى در سال صد و سى و يك بيامد و به خدا سوگند همگى آن ها مردند و يك نفر از آن ها باقى نماند، گـويـد: مـن بـيـرون آمـدم (و به نـزد آن حـضـرت رفـتـم) هـمـيـنـه بـر او وارد شـدم فرمود: حـال اهل خانه ات چطور است؟ عرض كردم : به خدا سوگند همه آن ها مردند، و يك نفر از آن ها زنـده نـمـانـد، فـرمـود: ايـن براى آن كارى بود كه به تو كردند، و براى آن آزاری كه به تو رساندند و قطع رحمی كه كردند نابود شدند، آيا می خواست كه زنده باشند و بر تو تنگ بگيرند؟ عرض كردم : آرى به خدا سوگند.
شــرح :
مـجـلسـى (ره) گـويـد: گـفـتـار آن حضرت (بعقوقهم) متعلق است به (بتروا) كه بـنـابـرايـن تـرجـمـه آن چنين مى شود: و به واسطه آزاری كه كردند نابود شدند، و تو از قـطـع رحـم آن هـا بپرهيز (پايان كلام مجلسى ره) ولى ظاهر عبارت چنان بود كه ترجمه شد و من وجهى بر اين حمل نديدم لذا از تغيير ظاهر عبارت در ترجمه خوددارى شد.

4- عـَنـْهُ عـَنْ أَحـْمـَدَ عـَنِ الْحـَسـَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِى عُبَيْدَةَ عَنْ أَبِى جـَعـْفـَرٍ ع قـَالَ فـِى كـِتـَابِ عـَلِيٍّ ع ثـَلَاثُ خِصَالٍ لَا يَمُوتُ صَاحِبُهُنَّ أَبَداً حَتَّى يَرَى وَبـَالَهـُنَّ الْبـَغـْيُ وَ قـَطِيعَةُ الرَّحِمِ وَ الْيَمِينُ الْكَاذِبَةُ يُبَارِزُ اللَّهَ بِهَا وَ إِنَّ أَعْجَلَ الطَّاعَةِ ثـَوَابـاً لَصـِلَةُ الرَّحـِمِ وَ إِنَّ الْقـَوْمَ لَيـَكـُونـُونَ فُجَّاراً فَيَتَوَاصَلُونَ فَتَنْمِى أَمْوَالُهُمْ وَ يـُثـْرُونَ وَ إِنَّ الْيـَمِينَ الْكَاذِبَةَ وَ قَطِيعَةَ الرَّحِمِ لَتَذَرَانِ الدِّيَارَ بَلَاقِعَ مِنْ أَهْلِهَا وَ تَنْقُلُ الرَّحِمَ وَ إِنَّ نَقْلَ الرَّحِمِ انْقِطَاعُ النَّسْلِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :47 رواية :4
4- حضرت باقر عليه السلام فرمود: در كتاب على عليه السلام استكه : سه خصلت است كه هـر كـه دارا بـاشد نميرد تا وبال آن را ببيند: ستم ، و قطع رحم ، قسم دروغ كه بدان با خـدا به جـنـگ رود، و هـر آيـنـه آن طـاعـتـی كه ثواب و اجرش زودتر برسد صله رحم است ، و به راسـتـى (چه بسا) مردمی كه از حق روگردانند و با هم پيوند كنند (و صله رحم كنند) پس امـوالشـان زيـاد شود و ثروتمند گردند. و به درستی كه قسم دروغ و قطع رحم خانه ها را ويـران و خـالى از اهـل و خـانـمـان كـنـد، و خـويـشاوندى را از جابر كند، و از جاى بركندن خويشى مايه قطع نسل گردد.

5- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ عَنْبَسَةَ الْعَابِدِ قـَالَ جـَاءَ رَجُلٌ فَشَكَا إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَقَارِبَهُ فَقَالَ لَهُ اكْظِمْ غَيْظَكَ وَ افْعَلْ فَقَالَ إِنَّهُمْ يَفْعَلُونَ وَ يَفْعَلُونَ فَقَالَ أَ تُرِيدُ أَنْ تَكُونَ مِثْلَهُمْ فَلَا يَنْظُرَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ
اصول كافى جلد 4 صفحه :48 رواية :5
5- عنبسة بن عابد گويد: مردى نزد حضرت صادق عليه السلام آمد و از نزديكان (و خويشان) خـود به آن حـضـرت شـكـايت كرد، حضرت به وى فرمود: خشمت را فرونشان و بكن (يعنى دائمـا خشمت را فرو نشان و در صدد انتقام برميا) عرض ‍كرد: آن ها می كنند (آن چه مى خواهند) و مـی كـنـنـد (و شما به من دستور فرو نشاندن خشمم را می دهى؟) فرمود: آيا تو هم مى خواهى مانند آنان باشى تا خدا توجهى به شما نكند.
شــرح :
مجلسى (ره) گويد: يعنى خدا رحمت خود را از همه شما در دنيا و آخرت باز دارد؟ و اما اگر بـا آن هـا پـيـونـد كردى (و صله رحم كردى) يا اين است كه باز گردند (و دست از آزار تو بردارند) پس رحمت حق شامل همه شما گردد و تو به آن سزاوارترى و حظت بيشتر است ، و يا اين است كه بازگشت نكنند، پس رحمت حق مخصوص توگردد و هيچ انتقامى براى تو بهتر از اين نيست .

6- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَقْطَعْ رَحِمَكَ وَ إِنْ قَطَعَتْكَ
اصول كافى جلد 4 صفحه :48 رواية :6
6- حضرت صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرموده : قطع رحم خود مكن اگر چه او از تو قطع كند.

7- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ رَفَعَهُ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قـَالَ قـَالَ أَمـِيـرُ الْمـُؤْمـِنـِينَ ع فِى خُطْبَتِهِ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِى تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ فـَقـَامَ إِلَيـْهِ عـَبـْدُ اللَّهِ بـْنُ الْكَوَّاءِ الْيَشْكُرِيُّ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَ وَ تَكُونُ ذُنُوبٌ تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ فَقَالَ نَعَمْ وَيْلَكَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ إِنَّ أَهْلَ الْبَيْتِ لَيَجْتَمِعُونَ وَ يَتَوَاسَوْنَ وَ هـُمْ فـَجـَرَةٌ فـَيـَرْزُقـُهـُمُ اللَّهُ وَ إِنَّ أَهـْلَ الْبـَيـْتِ لَيـَتـَفَرَّقُونَ وَ يَقْطَعُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فَيَحْرِمُهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ أَتْقِيَاءُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :48 رواية :7
7- ابـوحـمـزه ثـمـالى گـويد: اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه فرمود: پناه می برم به خدا از گناهانی كه در نابودى (گنه كار) شتاب كنند، عبدالله بن كواء يشكرى برخواست و گفت : اى اميرالمؤمنان مگر گناهانى هم هست كه در نابودى شتاب كنند؟ فرمود: آرى واى بر تو آن قـطع رحم است ، هر آينه (چه بسا) خاندانى هستند كه گرد هم آيند و يارى هم كنند و با ايـن كـه از حـق دورنـد خـداوند به آن ها روزى دهد، و (چه بسا) خاندانی كه از هم جدا شوند و از همديگر ببرند پس خدا آن ها را محروم (از روزى) كند با اين كه پرهيزكارند.

8- عَنْهُ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع إِذَا قَطَّعُوا الْأَرْحَامَ جُعِلَتِ الْأَمْوَالُ فِى أَيْدِى الْأَشْرَارِ
اصول كافى جلد 4 صفحه :48 رواية :8
8- حـضرت باقر عليه السلام فرمود: كه اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده : هرگاه مردمان قطع رحم كنند اموال (و ثروت ها) در دست اشرار قرار گيرد.
شــرح :
مـجـلسـى عليه الرحمه گويد: و اين به تجربه رسيده است و يكى از اسبابش اين است كه با هم مـخـاصـمـه و نـزاع كـنـنـد و نـزد حـكـام جـور و ظـلمـه به مـرافـعـه می رونـد، پـس امـوال خـود را بـا آن هـا رشـوه دهـنـد و در نـتـيـجـه به آن هـا منتقل شود، و نيز هنگامی كه با هم نزاع كردند و همديگر را كمك نكردند اشرار بر آن ها مسلط كردند و آن اموال را از دست آن ها بگيرند.

نوشتن دیدگاه