مرحوم آية الله شيخ مرتضى حائرى فرمود:
يكى از زنان مجلس رژيم پهلوى، پيشنهادى داده بود كه قسمتهايى از آن مخالف با قوانين اسلام بود، پس، بر خود وظيفه ديدم بطور علنى در مخالفت با پيشنهاد فوق در ميان مردم سخن بگويم. اتفاقا در آن ايام، مجلس فاتحه مرحوم حاج احمد آقاى روحانى - فرزند مرحوم آقا سيد صادق معروف - بود. به مجلس فاتحه وى حاضر شده وپس از آن به محل استقرار قاريان رفته، بلندگو را از قاريان گرفته وبطور مستدل در ميان تعجب وحيرت حضار، به نقد قانون فوق از نظر اسلام ومصالح اجتماعى پرداختم.
اتقاقا پس از صحبت تند فوق، پيشنهاد مذكور در مجلس شوراى ملى آن دوران دنبال نشد. همان شب در عالم رؤ يا خود را در مسجد الحرام يافتم كه در مطاف هستم، ناگهان به من اجازه تشرف به خدمت حضرت ولى عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف داده شد. حدود حجر الاسود در حالتى حضرت را ملاقات كردم كه آن حضرت از طرف حجر الاسود ومن نيز رو به سوى ايشان مى رفتم، به همراه حضرت نيز يكى دو نفر ديگر بودند. وقتى به نزدش رسيدم، او چيزى نفرمود، من نيز چيزى نگفتم فقط لبخند شيرين ومحبت آميزى به من زد، آنگاه اجازه داد تا دستشان را ببوسم!(1)
پاورقی:
(1) اگر تبسم نشان از شادمانى وفرح است:
قال حسن بن على عليه السلام: واذا فرح غض طرفه، جل ضحكه التبسم.
حضرت امام حسن عليه السلام مى فرمايد:
به هنگام خوشحالى سرش را به زير مى افكند واغلب خنده هايش تبسم بود.
واگر اجازه ارتباط محرمانه عاشقانه - بوسيدن دستان - نشان از تمايل وپذيرش قلبى است:
قال اميرالمؤ منين عليه السلام: قبلة الولد رحمة، وقبلة الزوجة شهوة، وقبلة الوالدين عبادة، وقبلة الرجل اءخاه دين.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
بوسيدن فرزند رحمت، وبوسيدن همسر شهوت، وبوسيدن والدين عبادت، وبوسيدن برادر مؤ من نشانه ديندارى مى باشد.
واگر بوسيدن دستان اهل البيت عليه السلام ونائبان آنها از مختصات انحصارى احترام به آنان است:
عن على بن مزيد صاحب السابرى: دخلت على اءبى عبدالله عليه السلام فتناولت يده فقبلتها، فقال: اءما انها لا تصلح الا لنبى اءو وصى نبى
على بن مزيد صاحب السابرى:
بر ابوعبدالله وارد شدم ودستش را گرفتم وبوسيدم، فرمود: اين كار فقط در حق پيامبر يا جانشين شايسته است.
واگر قوام فرح وشادمانى اهل البيت عليهم السلام به اجرا شدن وظايف دينى وتحقق آرمانهايشان است؛واگر فقيهان دينى در دوران طولانى غيبت حضرت بقية الله عجل الله تعالى فرجه الشريف عرضه كنندگان دين نگهبانان از حدود وثغور دين ومرزهاى فرهنگى، جغرافيايى جامعه دينى وبالاخره متصديان جوامع دينى اند واگر انجام شدن وظايف فوق از سوى فقيهان براى اهل البيت عليه السلام شادى آور است، پس بايد دفاع جانانه از حريم دين را مطلوب امام عصر عجل الله تعالى فرجه شريف داشت وبراى ايجاد هر چه بيشتر شادمانى وفرح براى آن غريب تنها، آن معشوق الهى، تلاش خالصانه خود را فزونى بخشيد، شايد كه روبيدن گرد راهش با مژگان خسته وشستن غبار دلها با اشك يتيمى، عشق سوزان عاشقانش را تسكين بخشد.
مرحوم حائرى كه عاشق دلداده حوزه فقاهت دينى بود، اين چنين متواضعانه در مجلس فاتحه، اعتبارات اجتماعى را به دور مى اندازد عاشقانه بر مركب راهوار سخن سوار شده ودر عمق شب آن روزگار، گمشدگان وگرفتاران راهزنان را هشدار مى دهد خود را در وادى هول انگيز بلا مى افكند، شايد چراغ عشق همچنان در جان انسانها سوسو زند، او به درياى عشق فرو مى رود، تا شايد به ساحل ماندگانى كه چشم ديدن زيبايى دريا را ندارند وبا امواج آن انسى ندارند، پرتوى از عشق را در جان خويش ‍ احساس كنند.
پس بايد رخ عشق از براى او جلوه كند واو را از بشريت گواراى خود بهره مند سازد، بايد كه از نسيم عشق بى نصيب نماند تا از بيابان آتشناك، گذر كند، او راهزنان را كه در لباس مهر ومحبت دل مى سوزاند را شناسايى كرده وراهشان را مى بندد، تا كاروان عظيم شيعه را از گزند خس هاى آن ابوجهل هاى اسير شده در باد، نجات دهد، پس بايد كه بر مركب راهوار شورانگيز كاروانيان مهدى عليه السلام، سوار واو را كنار كعبه به فرح وشادمانى بيابد.
اشارات:
1 - ضرورت بهره گيرى از تمام امكانات براى حراست ودفاع از ارزشهاى دينى.
2 - لزوم حساسيت وهوشيارى فقيهان دينى نسبت به سياستها وطرحهاى اجتماعى در جهت رفع ومنع از حركتهاى شيطانى وتخريبى.
3 - بى هوائى فقيهانى دينى ووابسته نبودن آنان به اعتبارات اجتماعى.
4 - تاءثير كلام خالصانه فقيهان دينى در سركوب توطئه هاى فساد آلود فرهنگى.
5 - تقوم پذيرش مقام فقاهت در دستگاه ولايت دينى به انجام خالصانه وظايف الهى.
6 - در كنار كعبه وحى، انجام شدن تشرف براى فقيهان دينى، نشان از خدايى بودن كار فقيه دينى ومقبوليت آن در درگاه احديت است.
7 - تمام بودن كار وبه نتيجه رسيدن آن از ارتباط بدون گفتار به دست آمدنى است.
8 - تسكين بخش بودن لبخند حضرت از براى فقيه دينى نسبت به احتمال خطرات سياسى.
9 - نشان از انجام وظايف واوج ارتباط فقيه دينى با مقام ولايت بودن بوسيدن دستان.

نوشتن دیدگاه