حافظ : آخوند ملا محمد باقر مجلسى اصفهانى كه از علماى بزرگ شماست، در بسيارى از مجلدات بحارالانوار نقلياتى دارد كه از جمله آنها كه الحال در نظر دارم، حديث تعجب‏ آورى است كه از رسول خدا صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله نقل مى‏ كند كه فرمود: حب على حسنة لا يضرّ معها سيئة.  و نقل مى ‏نمايد كه آن بزرگ‏وار فرمود: من بكى على الحسين وجبت له الجنة و از اين قبيل اخبار بسيار ديدم كه سبب توليد فساد در امت است و همين اخبار موجب جسارت شيعيان و لاابالى‏ گرى آنها در معاصى مى ‏شود كه هر نوع معصيتى را بنمايند به اميد آن كه چون على عليه‏ السلام را دوست مى‏ دارند، از آن معاصى به آنها ابدا ضررى نمى‏ رسد يا مرتكب هر گناهى مى‏ شوند به خيال آن كه يك قطره اشك بر امام حسين عليه‏ السلام گناهان ما را پاك مى‏ كند و وارد بهشت مى ‏شويم. وقتى اميد بى‏ حساب اين اندازه در مردم زياد شد، رفته ‏رفته موجب شيوع فحشا و فساد اخلاق مى ‏شود؛ چنان‏چه ما جماعت بسيارى از شيعيان مى ‏شناسيم كه در تمام دوره سال غرق در معاصى هستند، ايام عاشورا را مشغول عزادارى مى‏ شوند و مى‏ گويند اين ده روز كه تمام شد، در اثر عزادارى از گناه بيرون مى ‏آييم مانند روزى كه از مادر متولد شديم.
*************************
1-دوستى على عليه‏ السلام حسنه ‏اى است كه هيچ گناه صغيره‏ اى به او ضرر نمى‏ رساند. (بحارالانوار، ج 8، ص 301، با اين عبارت: قال رسول‏ اللّه‏ صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله دن ولاية على حسنة لايضر معها شى‏ء من السيئات).
2-كسى كه گريه كند بر حسين عليه‏ السلام بهشت بر او واجب مى ‏شود. (بحارالانوار، ج 44، ص 293. با اين عبارت: «وكل من بكى منهم على مصاب الحسين اخذناه بيده وادخلناه الجنة»).

نوشتن دیدگاه