مقاله ها

بدان كه چون حضرت امير المؤمنين(عليه السلام) به حضرت امام حسن و امام حسين(عليهما السلام)وصيّت نمود كه آن حضرت را در شب، به صورت پنهان دفن كنند از خوف خوارج و غير ايشان، به اين سبب قبر آن حضرت مخفى بود و مطّلع نبود بر آن مگر قليلى از خواصّ شيعيان، تا آن كه حضرت صادق(عليه السلام)در زمان سفّاح به عراق تشريف آوردند، به جمع كثيرى از شيعيان و اصحاب خود نمودند قبر آن حضرت را، و فرمودند كه علامت قبر را ساختند. و در زمان هارون تجديد كردند به سببى كه در مقام خودش مذكور است. و به اين سبب در ميان مخالفان در باب قبر منوّر آن حضرت اختلاف است، و لكن اجماع شيعه منعقد گرديده است به نقل هاى متواتره كه مرقد شريف آن حضرت همين موضع معروف در نجف است، و ائمّه طاهرين(عليهم السلام) به آن خبر داده اند و زيارت كرده اند، و شكى نيست كه اولاد هر شخصى اعرف اند به قبر پدرشان از غيرشان.
و شيخ على بياضى(رحمه الله) در صراط المستقيم از ابن جوزى نقل كرده كه در تاريخ خود گفته كه: ابو الغنايم كه از عبّاد و محدّثين اهل سنّت است گفته است كه در كوفه سيصد نفر از صحابه مُردند كه قبر هيچ يك از آن ها معلوم نيست به جز قبر امير المؤمنين(عليه السلام)، و آن همين قبرى است كه الآن مردم او را زيارت مى كنند، و پيدا شدن آن به سبب آمدن حضرت صادق و باقر(عليهما السلام) بود كه آمدند و زيارت آن كردند، انتهى.
و سيد اجلّ عبد الكريم بن طاووس(رحمه الله) در اين باب كتابى تأليف كرده است كه مسمّى به فرحة الغَرِيّ است و احاديث بسيار در اين باب در آن ايراد نموده است با معجزات بسيار كه از اين قبر مطهّر ظاهر گشته. و علاّمه مجلسى(رحمه الله)آن كتاب شريف را ترجمه نموده است، ولكن بحمد اللّه در هر عصرى از اعصار آن قبر شريف از كرامات و معجزات آن قدر ظاهر مى گردد كه محتاج به نقل كلمات سابقين نيست، و اگر نبود ملاحظه اختصار هر آينه به ذكر بعضى از آن ها به تبرّك مى جستم.
و در روايت معتبر منقول است كه ابو بصير از حضرت صادق(عليه السلام) سؤال نمود كه: امير المؤمنين(عليه السلام)در كجا مدفون گرديده است؟ فرمود كه: «در قبر پدرش نوح(عليه السلام)». ابو بصير گفت كه: مردم مى گويند حضرت نوح(عليه السلام)در مسجد كوفه مدفون است. فرمود كه: «نه، در پشت كوفه مدفون است».
و به سند معتبر منقول است از يزيد بن عمرو كه حضرت صادق(عليه السلام) در وقتى كه در حيره بود، روزى به من گفت كه: «آيا مى خواهى به عمل آورم آنچه تو را وعده داده بودم، كه قبر امير المؤمنين را به تو نشان دهم؟» گفتم: بلى. پس آن حضرت سوار شد و اسماعيل فرزند آن حضرت سوار شد و من با ايشان سوار شدم، تا آن كه از تلّ كوچك گذشت و ميان حيره و نجف نزد تل هايى سفيد فرود آمد، و من و اسماعيل هم فرود آمديم، پس حضرت نماز كرد و ما هم نماز كرديم، پس به اسماعيل گفت كه: «برخيز و سلام كن بر جدّت حسين بن على(عليهما السلام)». گفتم: فدايت شوم مگر حسين(عليه السلام) در كربلا نيست. فرمود: «بلى، امّا چون سر مبارك آن حضرت را به شام بردند يكى از شيعيان ما آن سر را دزديد و او را دفن كرد در پهلوى قبر امير المؤمنين(عليه السلام)».
و به سند معتبر ديگر از أبان بن تغلب مروى است كه گفت: با حضرت صادق(عليه السلام) رفتيم به پشت كوفه پس اندكى راه رفتند و فرود آمدند و دو ركعت نماز گذاردند، پس اندكى ديگر رفتند و فرود آمدند و دو ركعت نماز كردند، پس اندكى ديگر رفتند و فرود آمدند و دو ركعت نماز كردند، پس فرمودند كه: «آن موضع اوّل محل قبر امير المؤمنين(عليه السلام) بود، و موضع دوّم محلّ سر مبارك امام حسين(عليه السلام) بود، و موضع سوّم محلّ منبر حضرت قائم آل محمد(عليهم السلام)خواهد بود».
و نيز به سند معتبر منقول است كه آن حضرت فرمود: «چون به نجف مى روى دو قبر مى بينى، قبرى بزرگ و قبرى كوچك. قبر بزرگ قبر امير المؤمنين(عليه السلام) است، و قبر كوچك مدفن سر مبارك حضرت حسين(عليه السلام)است».
و نيز به سند معتبر از حضرت صادق(عليه السلام) منقول است كه: «حضرت امير المؤمنين(عليه السلام)حضرت امام حسن(عليه السلام) را امر فرمود كه براى آن كه دشمنانش موضع قبرش را ندانند قبر آن حضرت را در چهار موضع بكنند در مسجد و در نجف و دو موضع ديگر».
و وارد شده كه حضرت امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) و محمّد بن حنفيّه و عبد اللّه بن جعفر و جمعى از اهل بيت، حضرت امير المؤمنين(عليه السلام) را در شب بيرون آوردند و در پشت كوفه دفن كردند، از ترس اين كه مبادا خوارج و غير ايشان قبر را بشكافند و آن حضرت ] را [ بيرون آورند.
و در حديث معتبر از حضرت صادق(عليه السلام) منقول است كه فرمود: «در كوفه است قبر نوح و ابراهيم(عليهما السلام) و قبر سيصد و هفتاد پيغمبر و ششصد وصىّ پيغمبر و قبر بهترين اوصياء پيغمبران يعنى امير مؤمنان عليه و عليهم السلام».
مؤلّف گويد كه: چون در روايات معتبره بسيار وارد است كه حضرت آدم(عليه السلام) و نوح(عليه السلام)نزد امير المؤمنين(عليه السلام)مدفون اند، و در بعض روايات حضرت هود(عليه السلام) نيز وارد شده است، و حضرت صالح(عليه السلام) نيز مشهور است كه در حوالى آن حضرت مدفون است، و حضرت يونس(عليه السلام) نيز در اين زمان قبرش معروف است و در اين حديث نيز حضرت ابراهيم(عليه السلام) با ساير انبيا و اوصيا وارد شده است، اگر در وقت زيارت آن حضرت، همه را زيارت كنند مناسب است آنچه به خصوص ] در روايات [ مذكورند، و باقى را عموماً. چنانچه علاّمه مجلسى(رحمه الله)فرموده، و در حديث صفوان نيز مذكور است كه با حضرت صادق(عليه السلام) از قادسيّه روانه شديم تا به نجف، تا آن كه گفته كه حضرت رفت تا رسيد به غرّى، پس بر قبرى ايستاد و سلام كرد بر پيغمبران يك يك از آدم گرفته تا به پيغمبر آخر الزّمان(عليهم السلام)و من با او سلام مى فرستادم، پس بر روى قبر افتاد و بر صاحب قبر سلام كرد و صداى گريه آن حضرت بلند شد...الخ.
و بدان كه اين احاديث منافاتى ندارد با احاديثى كه وارد شده است، كه بعضى از ايشان در مواضع ديگر دفن شده اند زيرا كه ممكن است مثل حضرت آدم(عليه السلام) در جاى ديگر مدفون شده باشند، و از براى شرف مجاورت آن حضرت ايشان را به اين محلّ شريف نقل كرده باشند.

نوشتن دیدگاه