علاوه بر اسامى حضرت زهرا (سلام الله علیها)، در برابر هر صفت و كمالى كه از حضرت فاطمه (سلام الله علیها)سراغ داريم، يك لقب پرمحتوا براى آن حضرت، از طريق روايات به يادگار به ما رسيده است. القاب حضرت زهرا (سلام الله علیها)بى‏شمار است،زيرا كمالات او بى‏پايان است، اما آنچه در اين فصل عرضه مى‏شود، غوصى در كوثر القاب آن حضرت در ميان روايات، ادعيه و سخنان ائمه­ی اطهار : و پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم) است.
1- انسيّه
أَنِسَ- أَنَسَ- أَنَسَ- تَأَنَّسَ: صار إنساناً،
إِنْسِي و أَنْسي: البشر أو غير الجن والملاك.
فاطمه زهراء (سلام الله علیها)الگوى تمامى انسانها از زن و مرد بوده و هستند، زيرا در انسانيت به تمام درجات كمال رسيده بودند، امّا چون نصيبى از بهشت داشتند، او را حوراء انسيه مى‏گويند، يعنى فرشته ای انسان صفت.
فاطمه (سلام الله علیها)، انسانى بهشتى
... قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم):
« ... ففاطمه حوراء « انسيه» فإذا إشتقت إلى الجنّه شممت رائحه فاطمه (سلام الله علیها)،»
پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند: هرگاه مشتاق بهشت مى‏شوم، فاطمه (سلام الله علیها)را مى‏بويم.فاطمه (سلام الله علیها)بوى بهشت مى‏دهد. او فرشته‏اى در پوست انسان است.»[1]
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها)فرشته‏اى در قالب انسان
عن أسماء بنت عميس قالت:
« قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم) و قد كنت شهدت فاطمه (سلام الله علیها)و قد ولدت بعض ولدها فلم أر لها دماً  فقال (صلی الله علیه وآله و سلم): إن فاطمه خلقت حوريه في صوره «إنسيه.»
اسماء بنت عميس مى‏گويد: پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم)فرمودند: من زايمان فاطمه (سلام الله علیها)را در تولد بعضی فرزندانش ديده‏ام، او از زايمان، هيچ خونى نديد، زيرا فاطمه (سلام الله علیها)فرشته‏اى در صورت انسانهاست.»[2]
2- بتول
بَتَلَ- بَتْلاً: قطعه و أبانه عن غيره،
البَتُول: من إنقطع عن الزواج
در لغت، «اَلْبَتْل» بريدن شى‏ء را معنا مى‏دهد و «بتول» در لغت، دختر و دوشيزه‏اى را گويند كه رغبت و حاجت خود را از مردان بريده باشد. كسى كه به خاطر خدا از دنيا بريده است و كسى كه از ازدواج خوددارى مى‏كند، همچنين به زنى كه خون حيض نبيند، بتول گفته مى‏شود.
فاطمه زهراء (سلام الله علیها) هيچ‏گاه خون حيض نمى‏ديد
عن علي علیه السلام:  
« إنّ النبي علیه السلام سئل: ما البتول؟ فإنّا سمعناك يا رسول‏اللَّه! تقول: إنّ مريم بتول و فاطمه (سلام الله علیها) بتول. فقال (صلی الله علیه وآله و سلم): البتول التى لم تر حمره قطّ، أي، لم تحض فإنّ الحيض مكروه في بنات الأنبياء،»
اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: از پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)سؤال شد: بتول يعنى چه؟ ما از شما شنيده‏ايم كه مريم و فاطمه8، بتول هستند. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)فرمود: بتول، يعنى زنى كه خون عادت ماهانه نبيند، و هيچ‏گاه حيض نشود، زيرا حيض در دختران پيامبران پسنديده نيست.»[3]
فاطمه زهرا (سلام الله علیها)هر شب باكره مى‏ گشت
عن النّبي (صلی الله علیه وآله و سلم):
« سميت فاطمه «بتولاً» لأنّها تبتلت و تقطعت عمّا هو معنا العورات فى كل شهر، و لأنّها ترجع كل ليله بكراً. و سميت مريم بتول لأنّها ولدت عيسى بكراً،»
پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند: فاطمه‏­ی زهرا (سلام الله علیها)بتول ناميده شد، زيرا از آنچه زنان بر آن عادت دارند (حيض شدن در هر ماه) بريده شده بود و ايشان هر شامگاه باكره مى‏شدند. حضرت مريم نيز بتول ناميده شد، زيرا عيسى علیه السلام را در حالى كه باكره بود به دنيا آورد.»[4]
3- تقيّه
زنى را كه اهل پرهيزكارى و تقوا باشد «تقيّه» گويند. آيا كسى از صدّيقه‏ى طاهره           (سلام الله علیها)در ميان زنان پرهيزكارتر مى‏شناسيد؟
فاطمه‏ى زهرا (سلام الله علیها)الگوى تقوا
«فی زياره فاطمه (سلام الله علیها)فى الروضه»، تقف في الموضع المذكور و تقول.
«السلام على البتوله الطاهره والصديقه المعصومه والبره «التقيه» سليله المصطفى و حليله المرتضى و ام‏الأئمه النجباء. اللَّهم إنّها خرجت من دنياها مظلومه مغشومه، قد ملئت داء و حسره و كمداً و غصه تشكو إليك و إلى أبيها ما فعل بها. اللَّهم إنتقم لها و خذلها بحقها...،»
در زيارتنامه‏ى حضرت فاطمه‏ى زهرا (سلام الله علیها)مى‏ خوانيم:
درود بر تو اى زن پاكيزه از هر بدى و آلودگى، سلام بر تو اى زن بسيار راستگو، دور از هر گناه،نيكوكار، باتقوا، فرزند مصطفى (پيامبر اكرم(صلی الله علیه وآله و سلم))، همسر مرتضى (اميرالمؤمنينعلیه السلام) و مادر پيشوايان گرامى و با كرامت. خداوندا فاطمه‏ى زهرا (سلام الله علیها)در حالى كه مورد ظلم و ستم دشمنان قرار گرفته بود از اين دنيا رفت، لبريز از درد و حسرت و آه و غم و اندوه بود كه شكايت اين قوم را در پيشگاه تو و پدرش نمود. خداوندا انتقام او را بگير و حق مسلم ايشان را بازگردان.»[5]
« السلام عليك أيّتها «التقيّه» النقيّه،
دورد بر تو اى زن پاكدامن و با تقوا!»[6]
4- حبيبه
حبَّ- حُبّاً و حِبّاً: وَدَّه، حَبَّ- و حَبُبَ- إليه: صار حبيباً له، أي، محبوباً،
الحبيب: المُحِبّ تقول أنا حبيبكم، أي مُحِبُّكم، المحبوب، تقول: «هذا حبيبي»، أي، محبوبي.
حبيبه، يعنى زنى محبوب و دوست داشتنى، زنى كه او را دوست داشته باشند. « حبيبه حبيب‏اللَّه»، يعنى پيامبر خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) كه حبيب خداوند است، فاطمه زهرا (سلام الله علیها)را دوست مى‏دارد.
فاطمه زهرا (سلام الله علیها)محبوبه‏ى رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)
عن أبي‏عبداللَّه علیه السلام قال:... قال أميرالمؤمنين علیه السلام:
« ... فلما كانت الليله الّتى أراد اللَّه أن يكرمها و يقبضها إليه أقبلت تقول: و عليكم السلام و هي تقول لي: يا إبن عمّ قد أتاني جبرئيل مسلّماً و قال لي: السلام يقرأ عليك السلام يا «حبيبه» حبيب‏اللَّه! و ثمره فؤاده، اليوم تلحقين بالرفيع الأعلى و جنه المأوى ثم إنصرف عني...،»
امام صادق علیه السلام فرمودند: ... اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: شبى كه خداوند مى‏خواست جان زهراء (سلام الله علیها)را بگيرد، حضرت زهراء (سلام الله علیها) به طرف قبله رو نمودند و گفتند: درود بر شما باد. و به من گفت: اى پسر عمو، جبرئيل در حالى كه درود مى‏فرستاد بر من وارد شد و گفت: «سلام»، بر تو درود مى‏فرستد، اى محبوب پيامبر(صلی الله علیه وآله و سلم)! و اى ثمره‏ى قلب رسول! امروز به ملكوت اعلى خواهى شتافت و سپس از من دور شد....»[7]
فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها)دوستدار رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم)
« ... أنا زوج البتول سيّده نساء العالمين فاطمه التقيه الزكيه البَرَّه المهديه،« حبيبه» حبيب‏اللَّه و خير بناته و سلالته و ريحانه رسول‏اللَّه...،»
... من شوهر بتول(سلام الله علیها)، سرور زنان عالم هستم. فاطمه‏اى كه اهل پاكدامنى است، نيكوكار است، از طرف خداوند هدايت شده است، دوستِ، دوست خداست، بهترين دختر و فرزند پيامبر خداست، ريحانه ی پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم) است....»[8]
5- حُرَّه
حَرَّ- حَراراً العبدُ: عُتق و صار حُرًّا،
الحُرّ: خلاف العبد والأسير، الكريم،
الحُرَّه، خلاف الأمه، الكريمه
هر زن آزاده را حُرّه خوانند. زنى آزاده‏تر از فاطمه (سلام الله علیها)در دنيا يافت نمى‏شود.            فاطمه(سلام الله علیها) زنى كه آزادگى را معنا نمود و در راه حريت جان خويش را فدا نمود.
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها)زنى آزاده
عن سلمان و عبداللَّه بن العبّاس قالا:
« توفى رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)... فقاما، فجلسا بالباب و دخل عليّ علیه السلام على فاطمه (سلام الله علیها). فقال لها: أيّتها «الحُرَّه» فلان و فلان بالباب، يريدان ان يسلّما عليك فماترين؟ قالت: البيت بيتك و الحُرَّه زوجتك، إفعل ما تشاء...،»
سلمان مى‏گويد: وقتى پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فوت نمودند... آن دو نفر (عمر و ابوبكر) به در خانه على علیه السلام آمدند. اميرالمؤمنين علیه السلام پيش فاطمه (سلام الله علیها)آمدند و صدا زدند: اى آزاده! آن دو نفر پشت در خانه هستند، مى‏خواهند خدمتتان برسند و سلام عرض كنند. چه مى‏گويى؟
فاطمه (سلام الله علیها)گفت: خانه، خانه توست و من نيز زن تو هستم، هرچه خواهى انجام ده.»[9]
6- حوراء
حَوِرَ- حَوَراً- حورت العين: إشتدَّ بياض بياضها و سواد سوادها.
حوراء زنى است كه چشمانى زيبا دارد كه سفيدى (بدن) او، در نهايت سفيدى، و سياهى (چشمان) او نيز در نهايت سياهى است، كه اين يكى از صفات حورالعين است.
خلقت فاطمه زهراء (سلام الله علیها)نصيبى از بهشت داشت، لذا ايشان صفات فرشتگان را داشتند. پس يكى از اسامى آن حضرت نيز « حوراء» است، يعنى زنى كه همچون فرشتگان داراى چشمانى زيباست.
فاطمه­ زهراء (سلام الله علیها)بوى بهشت مى‏دهد
... قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم):
« ... ففاطمه «حوراء» إنسيه فإذا إشتقت إلى الجنه شممت رائحه فاطمه (سلام الله علیها)،»
پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرمودند: هرگاه مشتاق بهشت مى‏شوم، فاطمه (سلام الله علیها)را مى‏بويم. فاطمه (سلام الله علیها)بوى بهشت مى‏دهد. او فرشته‏اى در پوست انسان است.»[10]
فاطمه زهرا (سلام الله علیها)فرشته‏اى كه از هر آلودگى به دور است
قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم):
« إنَّ إبنتي فاطمه « حوراء»، إذ لم تحض و لم تطمث»
پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرمودند: به درستى كه دخترم، فاطمه (سلام الله علیها)، فرشته و «حوراء» است، زيرا او هيچ‏گاه خون حيض نمى‏بيند و هيچ آلودگى در او راه ندارد.»[11]
فاطمه­ زهرا  (سلام الله علیها)در قالب انسان
قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم):
« إبنتي فاطمه «حوراء» آدميّه»
پيامبر اكرم  (صلی الله علیه وآله و سلم)فرمودند: دخترم فاطمه(سلام الله علیها)، «فرشته‏اى» در قالب انسان است.»[12]
7- حوريه
از نظر لغت، در لقب حورا گذشت.
از آنجايى كه خلقت حضرت فاطمه (سلام الله علیها)با ميوه‏هاى بهشتى در ارتباط بوده است، لذا صفات حوريه‏هاى بهشتى نيز در وجود آن حضرت فراوان يافت مى‏شوند بدين جهت او را «حوريّه» گويند، يعنى فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها)فرشته خصال بودند. فاطمه زهرا (سلام الله علیها)بوى بهشت مى‏دادند و همچون فرشتگان همواره باكره بودند و هيچ‏گاه خون حيض، يا نفاس نمى‏ديدند.
پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها)را حوريه خطاب مى‏كند
عن سلمان الفارسى t قال:
«كنت واقفاً بين يدى رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ أسكب الماء على يديه إذا دخلت فاطمه (سلام الله علیها) و هى تبكى، فوضع النبى (صلی الله علیه وآله و سلم) ‏يده على رأسها و قال: ما يبكيك؟ لاأبكى اللَّه عينيك يا «حوريه»!. قالت: مررت على ملاء من نساء قريش و هن مخضبات فلما نظرن إلىّ وقعوا فيّ و فيّ إبن عمّي.
فقال لها: و ما سمعت منهن؟ قالت: قلن كان قد عزّ [13]على محمد أن يزوّج إبنته من رجل فقير قريش و أقلهم مالاً. فقال لها: واللَّه يا بنيه! ما زوّجتك و لكن اللَّه زوّجك من علي فكان بدوه منه...»
سلمان فارسى رضی لله عنه مى‏گويد: خدمت پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏بودم و آب روى دست مباركشان مى‏ريختم كه در اين حين فاطمه (سلام الله علیها)وارد شدند در حالى كه مى‏گريستند، حضرت فاطمه (سلام الله علیها)عرضه داشتند: بر گروهى از زنان قريش مى‏گذشتم هنگامى كه آنها مرا ديدند به بد گفتن از من و على علیه السلام پرداختند. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏به فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند: چه شنيدى؟
حضرت فاطمه (سلام الله علیها)عرضه داشتند: مى‏گفتند: چقدر براى محمّد (صلی الله علیه وآله و سلم) بد شد كه دخترشان را به مرد فقيرى از قريش دادند. پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرمودند:
زهراء جان! به خدا قسم من تو را شوهر ندادم، خداوند تو را به عقد على علیه السلام درآورد.»[14]
... فقال (صلی الله علیه وآله و سلم):
« إنّ فاطمه خلقت «حوريه» في صوره إنسيه»
پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم) مى‏فرمودند: زهراء (سلام الله علیها)خلقتى از فرشتگان دارد كه در پوستى از انسانها قرار گرفته است.»[15]
8- راكعه
رَكَعَ- رَكْعاً و رُكُوعاً: إنحنى و طأطأ رأسه، و منه الركوع في الصلوه.
زنى را كه اهل ركوع بر درگاه احديت باشد، راكعه گويند.
فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها)، در شب جمعه تا صبح در ركوع بود.
عن الحسن بن على بن أبي‏طالب علیه السلام قال:
« رأيت أمّي فاطمه (سلام الله علیها)قامت في محرابها ليله جُمْعَتها فلم تزل «راكعه» ساجده حتى إتّضح عمود الصبح و سمعتها تدعو للمؤمنين والمؤمنات و تسمّيهم و تكثر الدعاء لهم و لا تدعو لنفسها بشى‏ء. فقلت لها: يا اُمّاه لِمَ لاتدعين لنفسك كما تدعين لغيرك؟ فقالت: يا بُنىَّ! الجارّ ثم الدّار،»
امام حسن علیه السلام مى‏فرمايد: مادرم را در يك شب جمعه ديدم كه به نماز ايستاده اند، و پى‏درپى در ركوع و سجود بودند، تا صبح شد. شنيدم زنان و مردان با ايمان را، با نام مى‏خواند و از خداوند براى آنها دعاى خير مى‏نمودند و براى خودشان هيچ چيز از خداوند نمى‏خواستند. از ایشان سؤال كردم: چرا براى خودتان چيزى نمى‏طلبيد؟ فرمودند: پسرم! اوّل بايد همسايه‏ها را دعا نمود و بعد خويشتن را.»[16]
9- رشيده
رَشَدَ- رُشْداً و رَشاداً، رَشِدَ- رَشَداً: إهتدى و إستقام،
الرشيد: ذوالرشد، الهادى، المهتدى،
الرشد: الإستقامه على طريق الحقّ.
رشيده: زنى را گويند كه هدايت الهى شامل حال او شده است و در مسير حق و حقيقت ثابت ‏قدم مى‏باشد و در اين راه، هدايتگر ديگران مى‏شود.
در فقه و حقوق به زنى كه از نظر فكرى به مرحله‏اى رسيده باشد كه بتواند امور خود را به تنهايى اداره كند، رشيده گويند.
حنوط پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)و على و فاطمه از بهشت آمده است
عن موسى بن جعفر عن أبيه 8 قال: قال علي بن أبي‏طالب علیه السلام: 
« كان في الوصيه أن يدفع إليّ الحنوط فدعاني رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏قبل وفاته بقليل، فقال: يا علي! و يا فاطمه! هذا حنوطي من الجنه، دفعه إليّ جبرئيل و هو يقرئكما السلام و يقول لكما: اقسماه و اعزلا[17] منه لي و لكما. قالت: لك ثلثه وليكن الناظر في الباقى علي بن أبي‏طالب علیه السلام.
فبكى رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏و ضمّها إليه و قال: موفقه «رشيده» مهديه ملهمه. يا علي! قل في الباقى.
قال: نصف ما بقي لها و نصف لمن ترى يا رسول‏اللَّه! قال: هو لك فإقبضه،»[18]
امام كاظم علیه السلام از پدران خود : نقل فرمودند كه اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: در وصيت پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ آمده بود كه حنوط را به من بدهند، پس پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏كمى قبل از فوتشان مرا خواستند و فرمودند: اى علىعلیه السلام! و اى فاطمه(سلام الله علیها)! اين حنوط من است كه جبرئيل علیه السلام آن را از بهشت برايم آورده. جبرئيل علیه السلام بر شما درود فرستاد و گفت: شما بايد آن را تقسيم كنيد و براى من و خودتان برداريد. فاطمه (سلام الله علیها)گفتند: يك سوم آن براى شما باشد و درباره‏ى بقيه نيز على علیه السلام نظر بدهد. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) (از اين برخورد متعجب شدند) گريستند و زهرا (سلام الله علیها)را به سينه‏ى خود چسباندند و فرمودند: تو يك زن موفقه و رشيده هستى كه از سوى خداوند مورد الهام واقع شده و از طرف او هدايت يافته‏اى. بعد فرمودند: يا علىعلیه السلام! درباره‏ى باقى حنوط سخن بگو. اميرالمؤمنين علیه السلام عرضه داشتند: نصف باقى مانده، از آن زهراء (سلام الله علیها)باشد درباره بقيه­ی آن خودتان رأى دهيد. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) به اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: باقيمانده‏ى آن هم براى خود شماست، آن را بگيريد.»
10- رضيّه
از نظر لغت در اسم راضيه توضيح داده شد.
در صفت رضا، آن قدر رضاى حضرت زهراى مريضه (سلام الله علیها)مثال‏زدنى است كه براى اين صفت نيك ايشان، چندين لقب ذكر شده است. «راضيه» ، « مرضيّه» و « رضيّه».
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها)راضى در برابر همه­ی­ سختيها
عن الصادق علیه السلام قال:
« دخل رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏على فاطمه (سلام الله علیها)و عليها كساء من ثله الابل و هى تطحن بيدها و ترضع ولدها فدمعت عينا رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ لما ابصرها فقال: يا بنتاه! تعجلى مراره الدنيا بحلاوه الآخره فقد أنزل اللَّه علي ]و لسوف يعطيك ربك فترضى[
امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ وارد منزل فاطمه (سلام الله علیها) شدند. فاطمه زهرا (سلام الله علیها)در حالى كه لباس خشنى از پشم شتر در تن داشتند با يك دست آسيا مى‏كردند و با
دست ديگر فرزندشان را در آغوش داشته و به او شير مى‏دادند. اشك در چشمان پيامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) ظاهر شد، فرمودند: دخترم! تلخى دنيا را در برابر شيرينى آخرت تحمل كن، چرا كه خداوند بر من نازل كرده است كه آنقدر پروردگارت به تو مى‏بخشد، تا تو راضى شوى.
]و لسوف يعطيك ربك فترضى[[19]
« السلام عليك أيّتها «الرضيّه» المرضيه،
درود بر تو! اى زنى كه به مقدّرات الهى راضى هستى و خداوند نيز از تو راضى است!»[20]
11- ريحانه
راحَ يَرُوحُ راحه الشى‏ءَ: وجد رائحته و ريحاً الشى‏ء: وَجَدَ ريحَهُ،
الريح: الرائحه لما يدرك بحاسّه الشم، الشى‏ء الطيّب،
الريحان: كل نبات طيّب الرائحه: هر گياهى خوشبوى،
الريحانه: طاقه الرَيحان.
ريحانه در لغت، گياهى خوشبوى است، البته براى موجود لطيفى چون زن نيز استعمال مى‏گردد. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ مكرّر مى‏فرمودند: « فاطمه (سلام الله علیها) ريحانه‏ى من است، كه هرگاه مشتاق بهشت مى‏شوم او را مى‏بويم.» پس زهراء (سلام الله علیها)گل خوشبویى بودند كه بوى بهشت مى‏دادند.
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها) ريحانه‏ى پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم)
قال علی علیه السلام «... أنا زوج البتول، سيّده نساءالعالمين، فاطمه التّقيه الزكيّه البَرَّه المهديّه، حبيبه حبيب ‏اللَّه و خير بناته و سلالته و «ريحانه» رسول‏اللَّه...،»
«... من شوهر بتول، سرور زنان عالم هستم. فاطمه‏اى كه اهل پاكدامنى است، نيكوكار است، از طرف خداوند هدايت شده است، دوستِ، دوست خداست، بهترين دختر و فرزند پيامبر خداست، ريحانه پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم)‏است....»[21]   
در موارد بسيارى اميرالمومنين علیه السلام براى معرفى خود، به جاى آنكه بگويند من على ابن ابيطالب هستم، خود را توسط حضرت فاطمه (سلام الله علیها)معرفى مى‏نمايند. در اينجا نيز خود را
بوسيله‏ى فاطمه‏ى زهراء (سلام الله علیها)به ديگران معرفى مى‏كنند و مى‏گويند: من همسر زهراى اطهرم.
در جايى ديگر اميرالمومنين علیه السلام مردم را سوگند مى‏دهند و مى‏گويند:  
« من شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا كسى غير از من در ميان شما هست كه زنش سرور زنان عالم باشد؟ مردم پاسخ دادند: نه.»[22]  اميرالمؤمنين علیه السلام در احتجاجى به ابوبكر مى‏گويد: « من كسى هستم كه پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) من را برگزيدند و دخترش را به من تزویج كردند و فرمودند: خداوند فاطمه (سلام الله علیها)را در آسمانها به عقد تو درآورد، ابابكر! تو را به خدا سوگند مى‏دهم! اين براى من است يا براى تو؟ ابوبكر جواب داد: براى شما است.[23]
اهل‏بيت : براى معرفى خود از طريق نام فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بهره مى‏جستند، همانطور كه امام حسين علیه السلام در روز عاشورا خود را فرزند فاطمه زهرا (سلام الله علیها)معرفى كردند و فرمودند:
و « فاطمه امّي إبنه الطُّهر أحمد»[24]
و همانگونه که فرزدق، امام سجاد علیه السلام را در كنار حرم امن الهى، براى هشام چنين معرفى مى‏كند: « هذا إبْنُ سَيِّدَه النِسَوانِ فاطِمَه.»[25]
همه­ی ائمه­ی هدى : از اينكه خود را منتسب به حضرت زهرا (سلام الله علیها)مى‏دانستند، افتخار مى‏كردند، لذا در هنگام معرفى، خود را فرزند فاطمه مرضيه (سلام الله علیها)معرفى مى‏نمودند.
12- زهره
الزُّهره: سياره بعدُها المعدن عن الشّمس 108 ملايين كيلومتر، و هي شديده اللمعان، تكون تاره نجمه الصّبح و طوراً نجمه المساء.[26]
زهره، سياره‏اى است كه از خورشيد 108 ميليون كيلومتر فاصله دارد، درخشندگى شديدى دارد، گاهى در صبح و گاهى در شب ظاهر مى‏شود.
فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها)زهره­ی اهل‏بيت :
عن موسى بن جعفر عن أبيه عن جده : عن جابر الأنصاري قال:
« صلّى بنا رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏يوماً صلاه الفجر ثم إنفتل[27]و أقبل علينا يحدّثنا. ثم قال: أيّها الناس من فقد الشمس فليتمسك بالقمر و من فقد القمر فليتمسك بالفرقدين.[28] قال: فقمت أنا و أبوأيوب الأنصاري و معنا أنس بن مالك، فقلنا: يا رسول‏اللَّه! من الشمس؟ قال: أنا فاذاً هو (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ قد ضرب لنا مثلاً فقال: إنّ اللَّه تعالى خلقنا فجعلنا بمنزله نجوم السماء كلّما غاب نجم، طلع نجم فأنا الشمس فإذا ذهب بي فتمسكوا بالقمر. قلنا: فمن القمر؟ قال: أخي و وصيّي و وزيري و قاضي ديني و أبو ولدي و خليفتي فى أهلي. قلنا: فمن الفرقدان؟ قال: الحسن والحسين8. ثم مكث ملياً فقال: هولاء، و فاطمه (سلام الله علیها) و هي «الزُّهْرَه» عترتي و أهل بيتي هم مع القرآن لا يفترقان حتى يردا عليَّ الحوض،»
امام موسى كاظم علیه السلام از پدران خود : از جابر بن عبداللَّه نقل مى‏فرمايند كه جابر گفت: روزى با پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ نماز صبح را به جاى آورديم، سپس ايشان رو به طرف ما نمودند تا سخنرانى بفرمايند. پس فرمودند: اى مردم هركس از خورشيد محروم گشت، به ماه روى آورد و هركس ماه را از دست داد، به دو ستاره قطبى پناه بياورد. جابر گويد: من و
أبوايوب انصارى و انس بن مالك برخاستيم و سؤال نموديم: اى پيامبر خدا(صلی الله علیه وآله و سلم)! خورشيد كيست؟ پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرمود: خورشيد من هستم. سپس برايمان مثلى زدند و فرمودند: خداوند ما را خلق نمود و ما را به منزله ی ستارگان قرار داد، هرگاه يكى از ستارگان مخفى شود، ستاره‏اى ديگر مى‏درخشد. پس من خورشيد هستم، هرگاه مخفى شدم به ماه متمسّك شويد. سؤال نموديم: ماه كيست؟ فرمود: برادرم، جانشينم، حاكم دينم، پدر فرزندانم و خليفه من در نزد اهل‏بيتم: . گفتيم: دو ستاره قطبى (فرقدان) چه كسانى هستند؟ فرمود: حسن و حسين8. سپس مكثى نمودند و فرمودند: اينها را كه شناختيد، امّا فاطمه (سلام الله علیها) ، او «زهره‏ى» اهل‏بيت طهارت : است. اينها همه با قرآن همراه هستند و از همديگر جدا نمى‏شوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند.»[29]
قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم):  « فاطمه هي الزُّهره.»
پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرمودند: فاطمه، «زهره» و درخشنده مى‏باشد.»[30]
13- ساجده
سَجَدَ- سُجوداً: إنحنى، خاضعاً، وضع جبهته بالأرض متعبداً.
زنى را كه پيشانى بر درگاه حضرت حق بسايد، ساجده گويند.
فاطمه‏ى زهرا (سلام الله علیها) پس از ولادت بر خداوند سجده كردند.
قالت خديجه (سلام الله علیها): « كانت فاطمه تحدث في بطن امّها، و لمّا ولدت، فوقعت حين وقعت على الأرض «ساجده» رافعه إصبعها »
حضرت خديجه (سلام الله علیها) فرمودند: فاطمه (سلام الله علیها) آنگاه كه در رحم مادرش بود با مادر خود سخن مى‏گفت و آن زمان كه متولد شد، بر زمين سجده كرد و انگشتان خود را به طرف آسمان گرفت.»[31]
14- سعيده
سَعَدَ- سَعْداً و سُعُوداً - اليومُ: يَمُنَ،
سَعِدَ- و سُعِدَ سعاده: ضد شقي،
فهو: سعيد، أسعده اللَّه: جعله سعيداً.
زن خوشبختى را كه عاقبت به خير باشد، سعيده گويند.
15- سيّده
ساد، سياده و سُوُْدداً و سُؤْدُداً و سَيْدُودَهً و سُوْداً: شرُف و مَجُد،
السَيِّد: ذو السيّاده، قد يخفف فيقال سَيْد والعامّه تكسر العين فيه، و عندالنصارى: لقب المسيح و عند المسلمين: من كان من سلاله النبويه،
السيّدان: الحسن والحسين إبنا علي،
السيّده: لقب العذراء مريم.
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها) سرور زنان عالم است
قلت لأبي‏عبداللَّه علیه السلام.
« أخبرني عن قول رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم) في فاطمه (سلام الله علیها) أنّها سيده نساءالعالمين. أهي سيده عالمها؟ فقال: ذاك لمريم(سلام الله علیها) كانت سيده نساء عالمها و فاطمه (سلام الله علیها) «سيده» نساءالعالمين من الاولين والآخرين»
راوى مى‏گويد: از امام صادق علیه السلام سؤال نمودم: اينكه پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرموده‏اند:« فاطمه­ی  زهرا (سلام الله علیها) سرور زنان عالم است.» آيا سرور زنان عالم در زمان خودش است؟ امام علیه السلام فرمودند: حضرت مريم (سلام الله علیها) اين چنين بود، اما فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) سرور تمام زنان عالم از اولين تا آخرين است.»[32]
فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها) سرور بانوان امّت پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)
عن عائشه قالت:... قالت فاطمه (سلام الله علیها):
« فقال (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ لي: أما ترضين أن تأتي يوم القيامه «سيّده» نساء المؤمنين أو سيّده نساء هذه الاُمّه،»
عايشه مى‏گويد:... فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها) براى من گفتند: پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏فرمودند: « آيا نمى‏خواهى روز قيامت، سرور زنان با ايمان و سرور زنان اين امت باشى؟.»[33]
پس نتيجه آنكه: اين دو روايت، فاطمه­ی زهرا (سلام الله علیها) را سرور زنان عالم، هم در دنيا و هم در آخرت معرفى مى‏نمايد.
16- شهيده
شَهيد و شِهيد: الّذي لا يغيب شى‏ء عن علمه، القتيل في سبيل‏اللَّه،
والإسم الشهاده، قيل سمّي بذالك لقيامه بشهاده الحق في أمر اللَّه.
يكى از اسامى سياسى و افتخار آميز فاطمه‏ى زهراء (سلام الله علیها) شهيده مى‏باشد. اولين شهيده‏ى راه ولايت، فاطمه­ی زهراء (سلام الله علیها) هستند. در اين باره به روايت ذيل توجه فرماييد.
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها) شهيده­ی بين ديوار و در
« ... فأقبل الناس حتّى دخلوا الدّار فكاثروه[34]  و ألقوا في عنقه حبلاً فحالت بينهم و بينه فاطمه (سلام الله علیها) عند باب البيت فضربها قنفذ الملعون بالسوط فماتت حين ماتت و أنّ في عضاده[35]  بيتها و دفعها فكسر ضلعها من جنبها فألقت جنينا من بطنها فلم تزل صاحبه فراش حتى ماتت(سلام الله علیها) من ذلك «شهيده»...
... مردم جلو آمدند تا وارد خانه شدند و بر اميرالمؤمنين علیه السلام مسلط شدند و طنابى در گردن مولا انداختند. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) ميان اميرالمؤمنين علیه السلام و مردم قرار گرفتند و مانع بردن آن حضرت شدند. قنفذ ملعون با شلاق بر بازوى حضرت زهراء (سلام الله علیها) زد.
اين ضربه براى دختر پيامبر كشنده بود. بازوى آن حضرت آن قدر ورم كرد كه تصور مى‏شد ايشان بازوبند بسته باشند. فاطمه زهراء (سلام الله علیها) مجبور شدند به گوشه‏اى از خانه پناه بردند.
آن ملعون حضرت زهراء (سلام الله علیها) را چنان از على علیه السلام جدا نمودند كه بر ديوار اصابت نمودند و پهلوى آن حضرت شكسته شد و محسن را نيز سقط نمودند و پس از آن بسترى شدند تا به شهادت رسيد، لذا حضرت فاطمه (سلام الله علیها) «شهيده» هستند.»[36]
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها) راستگوى شهيده
عن أبي‏الحسن علیه السلام قال:
« إنّ فاطمه (سلام الله علیها) صديقه «شهيده»...
امام رضا علیه السلام فرمودند: فاطمه­ی زهراء (سلام الله علیها) زنى بسيار راستگو و شهيده در راه اسلام هستند.»[37]
17- صابره
صَبَرَ، صَبْراً على الأمر: شكيبايى نمود بر آن كار و ثبات و دوام ورزيد. جزؤ و شجع و تجلَّد،
فهو، صابر، صبور، صبير: الحليم،
الصبر: التجلد و عدم الشكوى من ألم البلوى.
صابره، يعنى زن صبورى كه سختيها را تحمّل نمايد، شكيبا باشد و بر مشكلات لبخند زند.
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها) زنى شكيبا
« ... يا مُمْتَحَنَه إمتحنك اللَّه الذى خلقك قبل عن أن يخلقك فوجدك لما إمتحنك « صابره»...
اى بانوئى كه خداوند تو را قبل از خلقتت آزمايش نمود و تو را در برابر امتحانات، شكيبا يافت!»[38]
فاطمه­ زهرا (سلام الله علیها) اسوه­ ی صبر و بردبارى
« ... السلام عليك أيّتها المظلومه «الصابره» لعن اللَّه مَن منعك حقّك و دفعك عن إرثك...»
« سلام بر تو اى مظلومه‏اى كه بر ستمهاى اهل جور صبر نمودى! خداوند كسانى را كه حق شما را از بين بردند و شما را از ارث پيامبر  (صلی الله علیه وآله و سلم)محروم كردند لعنت كند.»[39]
18- صادقه
از نظر لغت در نام صديقه گذشت.
زنى را كه راستگو باشد، صادقه گويند. فاطمه زهراء (سلام الله علیها) ، نه تنها صادقه بودند، بلكه صديقه نيز بودند. توضيح اين مطلب قبلاً بيان شد.[40]
فاطمه (سلام الله علیها) راستگو است هرچه گفت اطاعت كن
عن موسى بن جعفر عن أبيه علیه السلام قال::  
« لما كانت الليله التى قبض النبيّ (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ في صبيحتها دعا علياً و فاطمه والحسن والحسين : و أغلق عليه و عليهم الباب و قال: يا فاطمه! و ادناها منه،: فناجاها من الليل طويلا، فلما طال ذلك خرج علي علیه السلام و معه الحسن والحسين8و أقاموا بالباب والناس خلف الباب و نساء النبى (صلی الله علیه وآله و سلم)‏ينظرن إلى علي علیه السلام و معه إبناه، فقالت عائشه: لأمر ما أخرجك منه رسول‏اللَّه! و خلا بإبنته دونك في هذه الساعه؟ فقال لها على علیه السلام: قد عرفت الذي خلا بها و أرادها له و هو بعض ما كنت فيه و
أبوك و صاحباه  مما قد سمّاه، فوجمت أن ترد عليه كلمه، قال علي علیه السلام: فما لبثت أن نادتني فاطمه (سلام الله علیها) فدخلت على النبي   (صلی الله علیه وآله و سلم) و  هو يجود بنفسه، فبكيت و لم أملك نفسي حين رأيته بتلك الحال يجود بنفسه، فقال لي: ما يبكيك يا علي؟ ليس هذا أو ان البكاء فقد حان الفراق بيني و بينك، فإستودعك اللَّه يا اخي! فقد إختارني ربّي ما عنده، و إنما بكائي و غمي و حزني عليك و على هذه أن تضيع بعدي فقد أجمع القوم على ظلمكم، و قد إستودعكم اللَّه، و قبلكم مني وديعه يا علي! إنّي قد اوصيت فاطمه ابنتى بأشياء و أمرتها أن تلقيها إليك فانفذها، فهي «الصادّقه» الصّدوقه، ثم ضمّها اليه و قبل رأسها، و قال: فداك أبوك يا فاطمه! فعلا صوتها بالبكاء، ثم ضمها إليه و قال: أما واللَّه لينتقمن اللَّه  ربّى، و  ليغضبن لغضبك، فالويل ثم الويل ثم الويل للظالمين، ثم بكى رسول‏اللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم)‏قال علي علیه السلام: فواللَّه لقد حسبت بضعه مني قد ذهبت لبكائه حتى هملت عيناه مثل المطر، حتى بلت دموعه لحيته و ملاءه كانت عليه، و هو يلتزم فاطمه لا يفارقها و رأسه على صدري، و أنا مسنده، والحسن والحسين يقبلان قدميه و يبكيان بأعلا أصواتهما قال على علیه السلام: فلو قلت: إنّ جبرئيل فى البيت لصدقت، لأنّي كنت أسمع بكاء و نغمه لا أعرفها، و كنت أعلم أنّها أصوات الملائكه لا أشك فيها، لأن جبرئيل لم يكن فى مثل تلك الليله يفارق النبي (صلی الله علیه وآله و سلم)، و لقد رأيت بكاء منها أحسب أن السماوات والأرضين قد بكت لها، ثم قال لها، يا بنيّه! اللَّه خليفتى عليكم، و هو خير خليفه والذي بعثني بالحق لقد بكى لبكائك عرش اللَّه و ما حوله من الملائكه والسماوات والأرضون و ما فيهما يا فاطمه! والذي بعثني بالحق لقد حرمت الجنّه على الخلائق حتّى أدخلها و أنّك لأوّل خلق اللَّه يدخلها بعدى كاسيه حاليه ناعمه يا فاطمه! هنيئا لك، والّذي بعثني بالحق أنّك لسيده من يدخلها من النساء، والّذي بعثنى بالحق أنّ جهنّم لتزفر زفرّه لايبقى ملك مقرّب و لانبيّ مرسل ألّا صعق، فينادى إليها أن يا جهنّم! يقول لك الجبّار: إسكني بعزّي و إستقرّي حتّى تجوز فاطمه بنت محمد (صلی الله علیه وآله و سلم)‏إلى الجنان، لا يغشاها قتر و لا ذلّه، و الّذي بعثني بالحق ليدخلن حسن و حسين، حسن عن يمينك، و حسين عن يسارك، و لتشرّفن من أعلى الجنان بين يديّ اللَّه في المقام الشريف و لواء الحمد مع علي بن أبي‏طالب علیه السلام يكسى إذا كسیت، و يحبى إذا حبيت، والذي بعثني بالحق لأقومن بخصومه أعدائك، و ليندمّن قوم أخذوا حقّك، و قطعوا مودّتك، و كذبوا علي و ليختلجنّ دوني فأقول: اُمّتي اُمّتي فيقال: إنّهم بدّلوا بعدك و صاروا إلى السعير.» [41]
امام كاظم علیه السلام از پدران خود : نقل فرمودند: در شبى كه صبح آن پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏از دنيا رفتند پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)‏حضرت على و فاطمه و حسن و حسين : را خواستند و در را به روى بقيه بستند. ابتدا فاطمه زهراء (سلام الله علیها) را صدا نمودند و مدتى طولانى از شب را با او خلوت نمودند. وقتى اين ملاقات طول كشيد، حضرت امير علیه السلام همراه با فرزندان بيرون آمدند و در آستان در ايستادند. مردم نيز پشت در ايستاده بودند، زنان پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) به حضرت على علیه السلام و فرزندان ايشان نگاه مى‏كردند. عايشه به حضرت امير علیه السلام  گفت: چرا رسول خدا(صلی الله علیه وآله و سلم) شما را در اين ساعت مهم از اطاق بيرون كردند و با دخترش خلوت نمودند؟ اميرالمؤمنينعلیه السلام به او فرمودند: من از آنچه در خلوت مى‏گذرد با خبرم! آنها درباره مسائلى كه تو و پدرت و دو يار پدرت به وجود خواهيد آورد، سخن مى‏گويند. حضرت على علیه السلام گفتند: پيش پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) آمدم، ايشان در حال جان دادن بودند، نتوانستم خودم را كنترل كنم و به اين حال پيامبر گريستم. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمود: على جان! الآن زمان گريه ی تو نيست،من به سوى خداوند و نعمتهاى او مى‏شتابم، اما گريه و غم و غصه من براى تو و همسرت مى‏باشد پس از من، حق شما را ضايع مى‏كنند و همگى بر شما ظلم روا مى‏دارند. اى على! من فاطمه(سلام الله علیها) را به مطالبى وصيت كردم و چیزهایى به او گفته‏ام كه برايت بگويد، هرچه فاطمه (سلام الله علیها) گفت، آن را تنفيذ كن، زيرا او بسيار راستگو و صادق است. سپس زهرا را در آغوش گرفت و سرش را بوسه زد و فرمود: فاطمه جان! پدرت فدايت باد. صداى گريه زهرا (سلام الله علیها) بلند شد. پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)، زهرا(سلام الله علیها) را به سينه خود چسباند و فرمودند: اما زهراى من! خداوند انتقام شما را از آنان مى‏گيرد و خداوند به غضب تو غضبناك مى‏گردد. جهنم، منزلگاه اين ظالمان باد، سپس رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم)گريستند. به خدا قسم! گمان مى‏كردم بخشى از وجودم در گريه پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) از دست رفت، مانند ابر بهارى گريه مى‏كردند تا آنكه صورت و محاسنشان از اشك تر شد. پيامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) از فاطمه(سلام الله علیها) جدا نمى‏شد. سر مبارك پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) بر روى سينه من بود حسن و حسين 8 پاهاى آن حضرت را بوسه مى‏زدند و با صداى بلند گريه مى‏كردند. اگر بگويم جبرئيل آنجا بود، دروغ نگفته‏ام، زيرا صداى گريه و زارى مى‏شنيدم كه برايم آشنا نبود، اما كسى را نمى‏ديدم، شك ندارم كه صداى فرشته‏اى بود و مگر مى‏شود، جبرئيل در اين شب هولناك يار ديرينه ی خود را تنها بگذارد؟! آن شب، فاطمه زهراء (سلام الله علیها) چنان گريه مى‏نمودند كه گمان مى‏كنم زمين و آسمان بر او ناله و گريه مى‏كردند، سپس پيامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمود: اى دخترم! خداوند پشتیبان شما خواهد بود. به همان خدايى كه مرا برانگيخت، عرش خداوند و آنچه در اطراف اوست، از زمين و آسمان و ما بين اين دو، از گريه تو گريستند. به همان خدايى كه مرا برانگيخت، بهشت بر مردم حرام است، تا آنكه من وارد بهشت گردم و پس از من، تو اولين كسى هستى كه بر بهشت قدم مى‏نهد. فاطمه جان! گوارايت باد. به همان خدايى كه مرا برانگيخت، تو سرور زنان بهشت هستى. به همان خدايى كه مرا برانگيخت، جهنم شعله‏اى مى‏كشد كه هيچ پيامبر و يا فرشته مقربى از هراس او در امان نيست و همگى بى‏هوش مى‏شوند، يك منادى صدا مى‏زند: اى جهنم! خداوند به تو مى‏گويد: آرام باش تا فاطمه(سلام الله علیها)، دختر محمد(صلی الله علیه وآله و سلم)، عبور نمايد و به بهشت روانه گردد، هيچ دود و آتشى به او آسيب نمى‏رساند. به همان خدايى كه مرا برانگيخت، حسنعلیه السلام از طرف راست و حسين علیه السلام از طرف چپ، تو را همراهى مى‏كنند و به بالاترين مكان بهشت در پيشگاه خداوند متعال ، در مقامى شريف در كنار على بن ابى‏طالب علیه السلام
جاى مى‏گيرید.
به همان خدايى كه مرا برانگيخت، از دشمنانت دادخواهى خواهم نمود و كسانى كه حقّ تو را غصب كردند، رشته محبت ترا بريدند، بر من دروغ  بستند، همه را پشيمان و خجل خواهم نمود. پس مى‏گويم:  « اى امت من! اى امت من! جواب مى‏رسد: امتت، پس از شما دگرگون شدند و جهنمى گشتند.»
19- صدوقه
از نظر لغت در نام صديقه اشاره شد.[42]
فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در گفتار و كردار به حدى راستگو و درست كردار بوده‏اند كه براى اين صفت ايشان، داراى چندين لقب مى‏باشند.
مانند، صادقه، صدّيقه و صدوقه.
على جان! هرچه زهرا گفت تنفيذ كن!
پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)فرمودند: « ... يا علي! إني قد اوصيت فاطمه ابنتى بأشياء و أمرتها أن تلقيها إليك فانفذها، فهي الصادقه       « الصدوقه»، ثم ضمها إليه و قبل رأسها، و قال: فداك أبوك يا فاطمه!...،»
اى على! من فاطمه (سلام الله علیها) را به مسائلى وصيت كردم و مطالبى را به او گفته‏ام كه برايت بگويد، هرچه فاطمه (سلام الله علیها)گفت، آن را تنفيذ كن، زيرا او بسيار راستگو و صادق است. سپس زهرا (سلام الله علیها) را در آغوش گرفت و سرش را بوسه زد و فرمود: فاطمه جان! پدرت فدايت باد.»[43]
20- طيّبه
طاب، طيباً و طاباً و طيبه و تطياباً: لذّ و حلا و حسن و جاد، الطيب،
طيبه: ذوالطيبه، خلاف الخبيث، الحلال، يقال: «كلمه طيّبه» إذا لم يكن فيها مكروه، يقال: «بلده طيبه»، أي، آمنه، كثيرهُ الخير.
زن پاك و طاهر را طيّبه گويند. در افرادى عادّى منظور از پاكى، طهارت ظاهرى مى‏باشد، اما در مورد حضرت زهراء (سلام الله علیها) هم طهارت ظاهرى و هم پاكى معنوى مراد است.
طهارت ظاهرى، يعنى ايشان هيچ‏گاه خون حيض و نفاس نمى‏ديدند و پاكى باطنى، يعنى حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به هيچ گناهى آلوده نشدند و هيچ‏گاه فكر معصيت نيز نكردند.

نوشتن دیدگاه