خانواده

ميل به خودنمايي و جلوه‌گري به مصالحي در سرشت زن، وابسته است كه بايد در مسير درست و هدفي والا به كار گرفته شود. بي گمان اين گرايش در وجود زن اگر همچون ساير ميل‌ها به درستي به كار گرفته شود، ثمرات مطلوبي خواهد داشت و در جهت كمال او كار آمد خواهد بود و در مسير فراهم آوردن محيطي مناسب همراه با زندگيش، سودمند خواهد شد؛ چرا كه هيچ گرايش دروني بدون دليل در وجود انسان به وديعت نهاده نشده است. اما اگر اين گرايش، مرزي نداشته باشد و خودنمايي و جلوه‌گري همواره و در همه جا نمود داشته باشد، قطعا فسادآفرين خواهد بود و در ايجاد زمينه‌هاي ناهنجاري در جامعه تأثير خواهد گذاشت، پوشش را مي‌توان مهمترين عامل تعديل اين ميل دانست. اشاره لطيفي به اين مطلب در كلام علي (علیه السلام) است: «زكاه الجمال العفاف؛ زكات زيبايي، عفاف است» .(1)
زيبايي براي زن، سرمايه است، اما بايد به جا مصرف شود و زكات جمال زن، حفظ عفاف و پوشش است. مانند سازي جمال زن به سرمايه، نشانگر آن است كه از يك سوي سودمند و كارآمد است و از سوي ديگر كنترل شدني و تعديل يافتني مي‌باشد و اشاره است به اينكه در صورت مرزشكني، فتنه‌انگيز و فسادآفرين خواهد بود.
جواز كشف حجاب در مقابل محارم از جمله شوهر، اين غريزه را جهت مي‌دهد كه خودآرايي زن مختص به شوهر است و منع آ‌ن در برابر نامحرم، اين غريزه را كنترل مي‌سازد و از مرزشكني جلوگيري مي‌كند، اين غريزه مي‌تواند گامي در جهت مبارزه با ساير خواهشهاي نفساني باشد. وقتي زن در جهت كنترل اين خواهش، اقدام نمود آمادگي غلبه بر مي‌كند خواهشها را تحصيل كرده و در جهت رشد و تعالي خود حركت مي‌نمايد
-----------------------------------------
1  - غرر الحكم: ج 4، ص 105.

نوشتن دیدگاه