حديث 1    عن الصادق(ع) :...و كان علي بن الحسين بن علي(ع) يعمل لهنّ الطعام للمأتم[1]..
امام صادق(ع) فرمود: ... حضرت علي بن الحسين امام سجاد(ع) براي زناني كه ]در مصيبت امام حسين [(ع)مجلس ماتم بر پا كرده بودند غذا مي‌پخت...
حديث 2    في الحديث: من سقي يوم عاشوراء عند قبر الحسين(ع) كان كمن سقي عسكر الحسين(ع) و شهد معه.[2]
در روايت است كه: هر كس در روز عاشورا در نزد قبر امام حسين(ع) به مردم آب بدهد مانند كسي است كه به لشكر امام حسين(ع) آب داده باشد و با امام حسين(ع) در لشكر او همراه و حاضر بوده باشد.
آموزه‌هايي از اين دو حديث:
آب دادن و اطعام كردن به طور عام از امور مستحب و مستحسن در شريعت مقدس است، اما خصوص آب دادن و اطعام براي مجالس اهل بيت: و در ايام عزاداري و مناسبتها ارزش و عظمتي ويژه دارد. اين جلوه از جلوه‌هاي عزاداري آن قدر مورد تأكيد است كه مي‌بينيم امام سجاد، زين العابدين و سيد الساجدين(ع) با آن علوّ شأن و مقام عصمت و امامت، براي آنكه بانوان اهل بيت بيشتر به اقامه‌ي عزا بپردازند و خيال آنان از اين جهت آسوده باشد، با دست مبارك خود اقدام به پخت وتهيه غذا مي‌كردند و براي بانوان عزادار مي‌بردند و از طرفي مي‌بينيم كه در تعاليم ديني، آب رساندن به كساني كه گرد لواء اهل بيت: مي‌گردند به منزله‌ي همراهي با شهداي كربلا محسوب مي‌شود.
پس خوشا به سعادت كساني كه در مجالس عزاداري و ايام مناسبات اهل بيت: مسئوليت تهيّه و طبخ غذا و رساندن آب و غذا به عزاداران را به عهده مي‌گيرند و با تحمل زحمت اين كار چه بسا خود ظاهراً‌ از شركت در مجلس محروم مي‌شوند، ولي در نهايت موفق به فيض عظيم اقامه‌ي عزا و بر پا نمودن محافل اهل بيت: مي‌شوند. وچه بسا مؤمنين غالباً‌ كراماتي از اهل بيت: در هنگام تهيه‌ي مقدمات مجالس عزا و خصوصاً‌ تهيه‌ي غذا در اين مجالس مشاهده كرده اند كه گوياي اهميت دادن حضرات معصومين: به اين امر است. در اين جا خوب است به يك قضيه در اين باب اشاره كنيم:
علامه‌ي دربندي; در كتاب اسرار الشهادات مي‌فرمايد: بدان كه در گفته‌هاي جمعي از صالحان و افرادي كه در نقل موثوق هستند چنين آمده: جماعتي از زنان اهل بحرين و قطيف در بعضي مجالس عزا امور عجيبي مشاهده كردند و آن اين است كه:
در خانه‌هايي كه براي عزاي امام حسين(ع) اختصاص داده شده و جايي كه متعلق به مجالس ذكر مصائب است، گروهي از زنان كه مشغول تدارك مقدمات مجلس روضه بودند، جمعي از بانوان پاك و نوراني و ملكوتي را مشاهده كردند كه با حالت مصيبت زده و عزادار و ندبه كنان و صرخه زنان، در حالي كه لباسهاي سياه بر تن داشته و موها را پريشان كرده و بر صورت و سينه خود لطمه مي‌زنند، در آن منزل حاضر شدند. جمع زيادي از زناني كه آنجا حاضر بودند از دهشت و عظمت اين امر بيهوش شدند و جمع كمي به هوش باقي ماندند و مشاهده كردند كه آن بانوان ملكوتي شروع كردند به تهيه مقدمات و مايحتاج مجلس روضه و بعضي به روشن كردن آتش اجاق و بعضي ديگر به پختن غذا براي مجلس ـ كه بنا بود در آنجا روضه زنانه و مردانه برگزار شود ـ و برخي ديگر به مرتب كردن امور ديگر پرداختند. در اينجا تعدادي از زنان كه هنوز بهوش بودند از آن بانوان سؤال كردند كه: شما چه كساني هستيد و براي چه امري به اينجا آمده ايد؟ يكي از بانوان جواب داد: من كلثوم دختر امير المؤمنين(ع) هستم...و اين بانو زينب(س) دختر امير المؤمنين(ع) است ... و آن بانوي ديگر خديجه(س) جده‌ي ماست...و اما آن بانويي كه نور او از زمين تا آسمان متلألأ است و نور او بر نور ماه و خورشيد و ستارگان غلبه دارد، او مادر مظلومه‌ي سيدالشهدا حضرت فاطمه‌‌ي زهرا(س) است. ما در اينجا حاضر شديم تا از آنجايي كه وقت شما براي مرتب كردن مقدمات مجلس عزاي مظلوم شهيدي كه لب تشنه سر او را بريدند، تنگ شده است، به شما كمك كنيم تا مردهاي شما از ميهمانان حاضر در مجلس عزاي سيد الشهدا(ع) خجالت‌زده نشوند و شما نيز نزد مردانتان و زناني كه در مجلس شما حضور پيدا كرده و گريه و عزاداري مي‌كنند خجالت‌زده نباشيد.[3]
----------------------------------------------------
[1] ـ معالي السبطين 2/200.
[2] ـ كامل الزيارات باب 71، حديث 553.
[3] ـ اسرارالشهادات 1/197.
--------------------------------
سید علیرضا شاهرودی

نوشتن دیدگاه