داود رقى گويد: نزد امام صادق عليه السلام بودم ، حضرت آب خواست وقتى نوشيد، ديدم كه چشمان حضرت پر از اشك شد، سپس فرمود: اى داود، خدا لعنت كند قاتل حسين را، هر بنده اى كه آب بنوشد و ياد حسين كند و قاتل او را لعنت كند، خداوند يك صد هزار حسنه برايش مى نويسد و يكصد هزار گناه از او پاك مى كند و يكصد هزار درجه او را بالا مى برد، و مثل كسى است كه يكصد هزار بنده آزاد كرده و در قيامت خداوند او را با دل خنك محشور مى گرداند.(1)
اى شه غرقه به خون ، غرقه خون بين دل ما را         سوى ما بين كه بسوى تو ببينم خدا را
تو شه كشور ايجاد و شهانند گدايت         چشم اميد به سوى تو بود شاه و گدارا
آب مهريه زهرا و تو لب تشنه دهى جان         مصلحت بود ندانم چه در اين كار قضا را
از چه كشتند تو را تشنه لب اندر لب دريا         اى لب لعل تو بخشيده حيات آب بقا را
-------------------------------
سید محمد نجفی یزدی
-------------------------------
1- كامل الزيارات ص 106

نوشتن دیدگاه