پس از جريان عاشورا، ائمه اطهار عليهم السلام و به دنبال آن شيعيان ايشان ، با تمام تلاش در حفظ دست آورد عاشورا تلاش نمودند.
و عاشورا را بعنوان روز عزاى آل محمد و روز مصيبت بزرگ اهل البيت معرفى كرده اند، تشويق و ترغيب در زيارت سيدالشهداء، و برقرارى مجالس عزا و گريه و زارى بر حضرت ، و طلب شفا از تربت پاك ايشان و مسائلى از اين قبيل ، نشانگر همين مساءله است .
ائمه مكرر سفارش مى كردند و خود نيز اقدام مى كردند بر اينكه عزاى حسينى ، هر سال و هر چه با شكوه تر برگزار شود، و دستور دادند تا عاشورا بعنوان روز مصيبت و عزاى عمومى اعلام شود و امام رضا عليه السلام فرمود: هر كه روز عاشورا، كار كردن را رها كند - كار را تعطيل كند - خداوند نيازهاى دنيا و آخرت او را برآورده كند، و هر كه روز عاشورا را روز مصيبت و خون و اندوه و گريه قرار دهد، خداوند روز قيامت را روز شادمانى و سرور او قرار مى دهد و بواسطه ما چشمش در بهشت روشن مى گردد، و هركس ‍ روز عاشورا را روز بركت نامد و براى منزل چيزى در آن روز ذخيره كند، در آن پس انداز بركت نبيند و روز قيامت با يزيد و عبيدالله و عمر ابن سعد - لعنهم الله - در درك اسفل محشور خواهد شد.(1)
----------------------------
سیدمحمد نجفی یزدی
----------------------------
1- بحار ج 44 ص 284

نوشتن دیدگاه