ما عزادار حسينيم
امام صادق عليه السلام در حديثى فرمود: اى زرارة ، آسمان چهل صبح بر حسين خون گريست ، زمين چهل بامداد با سياهى بر حسين گريست ، خورشيد چهل بامداد با كسوف و قرمزى گريست ، كوهها پاره پاره شد، درياها منفجر شد و ملائكه چهل صبح بر حسين گريستند.
هيچ زنى از ما (اهل البيت ) خضاب نكرد، آرايش نكرد و زينت ننمود مگر وقتى كه سر عبيدالله ابن زياد را آوردند (در زمان امام سجاد، عبيدالله توسط سپاه مختار كشته شد، و سر او را نزد حضرت سجاد فرستادند)
هيچ زنى از ما (اهل البيت ) خضاب نكرد، آرايش نكرد و زينت ننمود مگر وقتى كه سر عبيدالله ابن زياد را آوردند (در زمان امام سجاد، عبيدالله توسط سپاه مختار كشته شد و سر او را نزد حضرت سجاد فرستادند)
و ما زلنا فى دمعة بعده ، ما همواره بعد از حسين گريان اوئيم ، جد من (امام سجاد) هر گاه حسين را ياد مى كرد چنان مى گريست كه محاسن حضرت از اشك پر مى شد، هر كه مى ديد نيز دلش مى سوخت و گريان مى شد. الحديث
اى ز داغ تو روان خون دل از ديده حور         بى تو عالم همه ماتمكده تا نفخه صور
ديده ها گو همه دريا شو و دريا همه خون         كه پس از قتل تو منسوخ شد آئين سرور
جان فداى تو كه از حالت جانبازى تو         در طف ما ريه از ياد بشد شور نشور
قدسيان سر به گريبان به حجاب ملكوت         حوريان دست به گيسوى پريشان ز قصور
غرق درياى تحير ز لب خشك تو نوح         دست حسرت به دل از صبر تو ايوب صبور
مرتضى با دل افروخته لا حول كنان         مصطفى با جگر سوخته حيران و حسور
----------------------------
سیدمحمد نجفی یزدی

نوشتن دیدگاه