ابو هارون گويد: نزد امام صادق عليه السلام رفتم حضرت فرمود: اى ابا هارون ، برايم (از مصيبت ) حسين بخوان ، من شروع كردم شعرى خواندن حضرت فرمودند: همچنانكه خودتان مى خوانيد، همچنانكه در سر قبر او مى خوانيد، (معلوم مى شود كه در زمان امام صادق عليه السلام مجالس ‍ روضه آنهم با شور و حال رائج بوده است ) يعنى با سوز و حال بخوان ، من هم شروع كردم بخواندن
يك شعر خواندم ، حضرت گريان شد، من ادامه ندادم ، حضرت فرمود: بگذر، سپس فرمود: برايم بيشتر بخوان برايم بيشتر بخوان ، من ادامه دادم ، حضرت گريست ، بانوان نيز مضطرب شدند و شور گرفتند، وقتى آرام شدند حضرت گويا (بعنوان جايزه و پاداش به اين مداح اهل البيت ) فرمود: اى ابا هارون هر كه براى حسين شعر بگويد و ده نفر را بگرياند بهشت براى اوست ، سپس حضرت تعداد را يكى يكى كم نمود تا اينكه فرمود: هر كه براى حسين شعر بگويد و يك نفر را بگرياند، بهشت براى اوست ، سپس ‍ فرمود: هر كه حسين را ياد كند و گريان شود، بهشت براى اوست (1).
مؤ لف گويد: اين حديث شريف نكات ارزنده اى در بردارد و شيعيان را تشويق مى كند، تا هر چه مى توانند جلسه روضه تشكيل دهند، شعرا تا مى توانند در رثاى حضرت شعر بسرايند، مردم به ياد حضرت باشند و بگريند، مداحان اهل البيت در جلسات با شور و حال ، روضه بخوانند، و سعى كنند مردم را در مصيبت سيدالشهداء منقلب كنند و بگريانند، و از روايات بدست مى آيد كه اين روش اهل بيت عليهم السلام بوده است و از فرصتهاى گوناگون براى اقامه عزاى سيدالشهداء استفاده مى كردند گاهى كه مداحان همانند ابى عماة متشد و يا جعفر ابن عفان و يا عبدالله ابن غالب و يا ابى هارون مكفوف و يا دعبل خزاعى بر امام صادق عليه السلام و امام رضا وارد مى شدند، حضرت مى فرمود: برايم روضه حسين را بخوان .
----------------------------
سیدمحمد نجفی یزدی
----------------------------
1- كامل الزيارات ص 105

نوشتن دیدگاه