ظاهر چو جمال حضرت موسى شد
روشن همه جا ز نور كرمنا شد
در راض و سما و لوح و كرسى و قلم
انوار رخ محمدى (ص) پيدا شد
باب الحوائج
باز اراده خداوند متعال بر آن شد كه حجتى را بر امتى بعنوان راهنمايى الهى ارائه دهد. عالمى متحرك، پر جوش متقى و با استقامت را براى هدايت ستمگران و حق جويان بر زمين و آسمان و بر جن و ملائكه عنايت فرمايد.
خواسته خالق جهان آفرين بر آن شد تا تعالى و تكامل انسانها را با قدرت علمى و علمى مردى چون امام كاظم عليه السلام محقق گرداند.
و اين بار براى تحقق خواسته الهى، پدرى چون امام صادق عليه السلام بايد زمينه ساز گردد.
بايد انسانى و آراسته اين تعهد و مسئوليت را بر دوش گيرد كه رئيس دانشگاه عالى شيعه است.
و بايد دامن پاك و پر ارج مادرى چون حميده وى را بستر گردد.
سال يكصد و بيست و هشت هجرى بود، پيشواى ششم شيعيان حضرت امام جعفر صادق عليه السلام در موسم حج همراه جمعى از ياران خود به زيارت خانه خدا مشرف شده بودند و در اين سفر همسر گرامى خود حميده را نيز، همراه داشتند، مراسم حج به پايان رسيده و كاروانهاى حجاج بيت الحرام هر كدام به سوى شهر و ديار خود رهسپار بودند.
كاروان مدينه نيز در ركاب مولايشان حضرت امام جعفر صادق عليه السلام از مكه حركت نموده و پس از طى مسافتى در سرزمينى به نام ابواء بار گشوده بودند تا پس از استراحت، مجددا به سفر خود ادامه دهند.
ابواء روستايى است ميان مكه و مدينه كه چشمه آب زلال و نخلهاى سر به فلك كشيده اش، كاروانهاى خسته و مسافران تشنه لب و گرما زده را به خود فرا مى خواند.
در گوشه اى از اين سرزمين خلوت و آرام زنى بزرگ، در زير خاك خفته است، او امنم مادر گرامى پيامبر عظيم الشان اسلام، حضرت محمد بن عبد الله (ص) است.
هر از گاه مسلمانى مومن، رنج راه را به خود هموار ميسازد و به زيارت اين قبر ميايد تا اسلامى از سر مهر، نثار زنى كند كه در دامان پاك خود، انسانى بزرگتر از تمام آفرينش را پرورش داده است.
امروز صبح، امنه ميهمانانى اينچنين عزيز و گرانقدر داشت، مردى از سلاله پاك فرزندش محمد مصطفى (ص) همراه با خانواده گرامى اش كه بى صبرانه انتظار نوزادى را مى كشيد كه خداوند مقدر فرموده جانشين وى و خليفه رسول خدا و امام عالميان باشد. زمان حمل نزديك شده بود.
امام به روستاى ابواء آمده بود تا خاطره شيرين ميلاد رسول اكرم را در ذهنش  تازه كند و سرنوشت اين كودك مبارك قدم را با سرنوشت دين فرزند امنه پيوندى مقدس و ابدى بزند.
روستاى ابواء اندرز صبح گوئى ديگر گونه مينمود، پرتو آفتاب، نخلهاى سربلند را تا كمر طلايى كرده و سايه هايى دراز روى بامهاى گلى روستا انداخته بود.
صداى شتران و صداى گوسفندانى كه پيشاپيش چوپانان، آماده رفتن به صحرا بودند، بذر نشاط را در دل مى كاشت و گوش را از آواى زندگى مى انباشت.
حضرت امام جعفر صادق عليه السلام همراه با ياران خود مشغول صرف صبحانه بودند كه ناگاه فرستاده اى از طرف حميده وارد شد و پيام او را به امام رسانيد، امام تا پيام را شنيد، دست از غذا كشيده، بى درنگ از جا حركت كرد و به سوى چادر زنان شتافت. اصحاب و ياران حضرت صرف صبحانه را نا تمام گذاشته و به فكر فرو رفتند كه چه حادثه مهمى اتفاق افتاده است؟ آيا كسى از زنان همراه امام بيمار شده؟ آيا مطلبى محرمانه پيش آمده مى بايست به طور خصوصى به اطلاع حضرت برسد؟ يا اينكه.... اين انتظار خيلى بدر ازا نكشيد. زيرا اندكى بعد در حالى كه لبخند شيرينى بر لبان امام نقش بسته بود شادى در چشمان حضرتش موج ميزد به ميان جمع بازگشت، و چنين فرمود: خداوند امروز پسرى به من عنايت كرد كه بهترين مردم زمان خود و پيشواى آينده شما خواهد بود.
و بدين ترتيب از صلب پدرى چون امام صادق عليه السلام و از رحم پاك و پر ارج مادرى چون حميده، برترين خلق خداوند پاى به عرصه گيتى ميگذارد و جهان را به نور وجود خويش، نور باران ميسازد.
آن روز مبارك يكشنبه، هفتم ماه صفر بود كه تا آن تاريخ صد و بيست و هشت سال از هجرت رسول اكرم مى گذشت و آن كودك فرخنده پى موسى نام داشت. پدرش برترين خلق زمين در روزگار، امام جعفر صادق عليه السلام و مادرش بانوى دانا و بزرگوار و پاكدامن ام حميده بود.
داستان زندگى حميده مادر گرامى امام موسى ابن جعفر عليه السلام از مطالب جالب خواندنى است. او وآبسته به يكى از خانواده هاى غير عرب بود، ولى سير حوادث او را با خيل بردگان به بازار برده فروشان مدينه كشانيد و آنگاه به دستور امام محمد باقر عليه السلام از ميان زنان و دختران ديگر انتخاب و به خانه حضرتش انتقال يافت و به افتخار همسرى فرزند جوان و برومند آن حضرت يعنى وجود مقدس جعفر ابن محمد الصادق عليه السلام نائل گرديد و نوزادى كه در ابواء چشم به جهان گشود ثمره اين وصلت فرخنده بود.
حميده مادر ارجمند و بزرگوار پيشواى هفتم از زنان با فضيلت و مردم آفرين بود، او به حدى از اصالت خانوادگى و فضايل انسانى برخوردار بود كه امام محمد باقر عليه السلام هنگام معرفى او به فرزند گرامى خود جعفر ابن محمد عليه السلام فرمود: فرزندم: حميده، همچون زر ناب و تصفيه شده، از شالودگيها و پليديها پاك است، فرشتگان الهى همواره از او مراقبت و نگهدارى كرده اند تا نزديك به من رسيده است و اين از لطف خدا بر من و امام بعد از من است كه پاى چنين بانوى پاكدامنى را به خانه من گشود.
گوهر شخصيت اين بانوى بزرگ در خانه امام صادق عليه السلام بيش از پيش  صيقل يافت و در پرتو زندگى مشترك با آن پيشواى بزرگ و استفاده از علوم سرشار آن حضرت به پايه اى رسيد كه امام صادق عليه السلام دستور ميداد زنان مسلمان براى فرا گرفتن احكام و مسائل دينى به اين بانوى عاليقدر مراجعه كنند. از اين لحاظ، موسى ابن جعفر عليه السلام به تنها پدرى همچون امام صادق عليه السلام بنيانگذار مذهب جعفرى و موسس دانشگاه بزرگ جهان اسلام داشت، بلكه از پستان بانوى با فضليت و گرانمايه اى چون حميده شير خورده و در دامان پاك و پر ارج او پرورش يافته بود.
از همان كودكى آثار هوش سرشار و استعداد شگرف از چهره حضرت موسى ابن جعفر عليه السلام هويدا بود و از آينده درخشان او حكايت ميكرد، او كه وارث علوم خاندان رسالت و امامت بود تا سن بيست سالگى كه پدر بزرگوارشان حضرت امام جعفر صادق عليه السلام در قيد حيات بودند همه جا از برنامه هاى عالى و ارزنده پدر الهام ميگرفت و از علوم و دانشهاى آن حضرت استفاده ميكرد.
در سال 148 هجرى پس از شهادت پدر بزرگوارش عهده دار مقام امامت شد و به هدايت و رهبرى مردم مشغول گرديد.
معروفترين القاب حاضرت كاظم، عبد صالح، باب الحوائج و كينه شريفش ‍ ابو الحسن بود.
حضرت امام موسى ابن جعفر عليه السلام پس امامت در حالى كه 55 سال از عمر پر بركتش ميگذشت به دست هارون الرشيد به شهادت رسيد.
آسمانا تو ندارى قمرى بهتر از اين
بزم ما را نبود زيب و فرى بهتر از اين
نيست ما بى خبران را خبرى بهتر از اين
بهر پرواز به كاشانه قاف ملكوت
حق نداده است مرا بال و پرى بهتر از اين
هر كسى را اثرى هست گرانمايه و من
بين اشعار ندارم اثرى بهتر از اين
آمد اين مژده نگوشم سحر از عالم غيب
كه نباشد شب ما را سحرى بهتر از اين
شب ميلاد همايون بهين رهبر ماست
كه بشر را نبود راهبرى بهتر از اين
از گريبان زمين سرزده خورشيد مگر
كه نديده است بخود زيب و فرى بهتر از اين
جاى دارد كه بگويد به دوصد جلوه زمين
آسمانا تو ندارى قمرى بهتر از اين
صادق آل نبى را پسرى داد خدا
كه نباشد پدرى را پسرى بهتر از اين
بعد صادق زره لطف نداده است بما
صدف بحر ولايت گهرى بهتر از اين
بخدائى خدا نيست در اقليم وجود
بهر زيب سر ما تاج سرى بهتر از اين
بهتر روز صفر هفتم ماه صفر است
نيست ما هم سفران را سفرى بهتر از اين
بهتر نابودى هارون ستمگر نبود
خفته در بيشه دين شير نرى بهتر از اين
بهتر پرپر شدن زهر ندارد به يقين
شجر گلشن دين برگ و برى بهتر از اين
گوئيا خلق نكرده است بدين حسن و خصال
بين ابناء بشر، حق، بشرى بهتر از اين
چشم خورشيد چو افتاده به او گفت نداشت
كلك ذات احديت هنرى بهتر از اين
اى شه ملك خراسان پسر شير خدا
چون تو نبود پسرى را پدرى بهتر از اين
نيست در گردش ايام بدين جلوه گرى
مهر و مه را شب و روز دگرى بهتر از اين
حاجت خويش طلب كن كه ندارد پس از اين
تير جانسوز دعايت اثرى بهتر از اين
من ژوليد چه گويم كه ز يمن قدمش
بزم ما را نبود زيب و فرى بهتر از اين
سرود ميلاد حضرت موسى بن جعفر عليه السلام
زيور آرا شد زمين تا عرش اعلى
چونكه شد نور رخ موسى هويدا
مبارك مبارك مبارك
به به از شان و جلال و عزت و جاهش
خرم افزا شد زمين از ديدن روى گرامش
عالم از اين مولد فرخنده گرديده طرب زا
چونكه شد نور رخ موسى هويدا
مبارك مبارك مبارك
بر امام منتظر بادا مبارك اين ولادت
تهنيت بر شيعيان حضرتش از اين ولادت
رسيد شادى شيعيان به عرش اعلى
چونكه شد نور رخ موسوى هويدا
مبارك مبارك مبارك
-------------------
محمد عسكرى

نوشتن دیدگاه